Tiberias

Tiberias
  • טבריה
  • طبريا
Stad (vanaf 1948)
Hebreeuwse transcriptie (s)
• Ook gespeld Tveria, Tveriah (onofficieel)
TIBERIAS - GALILEE (7723477802).jpg
Official logo of Tiberias
Tiberias is located in Israel
Tiberias
Tiberias
Coördinaten: 32 ° 47′40 ″ N 35 ° 32′00 ″ E/32.79444 ° N 35.53333 ° E
Roosterpositie 201/243 VRIEND
Land  Israël
Wijk Noordelijk
Gesticht 1200 v.Chr. (Biblical Rakkath)
20 CE (Herodiaanse stad)
Regering
• Burgemeester Boaz Yosef[1]
Gebied
• Totaal 10.872dunams (10.872 km2of 4.198 m² mi)
Bevolking
 (2022)[2]
• Totaal 47,634
• Dikte 4.400/km2 (11.000/sq mi)
Naam betekenis Stad van Tiberius
Website www.tiberia.muni.il

Tiberias (/taɪˈbɪəriəs/ ty-BIER-ee-ekken; Hebreeuws: טְבֶרְיָה, Ṭəḇeryā; Arabisch: طبريا, geromaniseerd:Ṭabariyyā) is een Israëlische stad aan de westelijke oever van de Zee van Galilea. Een groot joods centrum tijdens Late oudheid, het wordt sinds de 16e eeuw in overweging genomen Jodendom's Vier heilige steden, samen met Jeruzalem, Hebron, en Beveiligd.[3] In 2019 had het een bevolking van 44.779.[2]

Tiberias werd opgericht rond 20 ce door Herodes Antipas en werd vernoemd Romeinse keizer Tiberius.[4][5] Het werd een belangrijke politieke en religieuze hub van de Joden in de Land van Israël na de Vernietiging van Jeruzalem en de verlatenheid van Judea tijdens de Joodse - Roman Wars.[5] Vanaf de tijd van de tweede tot de tiende eeuw CE, was Tiberias de grootste Joodse stad in de Galilee, en een groot deel van de Mishna en de Jeruzalem Talmoed werden daar samengesteld.[5][6] Tiberias bloeide tijdens de Vroege islamitische periode, toen het diende als de hoofdstad van Jund al-Urdunn en werd een multicultureel handelscentrum.[4] De stad gleed in belang na verschillende aardbevingen, buitenlandse invallen en na de Mamluks omgedraaid Beveiligd in de hoofdstad van Galilee.[5][4] De stad werd sterk beschadigd door een aardbeving in 1837, waarna het werd herbouwd, en het groeide gestaag na de Zionistische Aliyah in de jaren 1880.[5]

In de vroege moderne tijd was Tiberias een gemengde stad; onder Britse heerschappij Het had een meerderheid Joodse bevolking, maar met een belangrijke Arabische gemeenschap. Tijdens de 1947–1948 Burgeroorlog in verplichte Palestina, de stad werd gevangen genomen door de Haganahen Britse troepen evaceerden de hele Palestijnse Arabische bevolking.[5][7] Na het einde van de oorlog verwoestten de nieuwe Israëlische autoriteiten de oude stad Tiberias.[8][7] Een groot aantal Joodse immigranten naar Israël vestigde zich vervolgens in Tiberias, zodat de stad vandaag een bijna uitsluitend Joodse bevolking heeft.[5]

Tegenwoordig is Tiberias een belangrijk toeristisch centrum vanwege de nabijheid van de zee van Galilea en religieuze heiligheid voor het jodendom en Christendom. De stad dient ook als een regionaal industrieel en commercieel centrum. Zijn directe buurman in het zuiden, Hammat Tiberias, die nu deel uitmaakt van het moderne Tiberias, staat bekend om zijn warmwaterbronnen, geloofde de huid en andere te genezen kwalen, voor ongeveer tweeduizend jaar.[9]

Geschiedenis

Zien Bisdom Tiberias voor kerkelijke geschiedenis

Bijbelse tijdperk

Joodse traditie is van mening dat Tiberias is gebouwd op de plaats van het oude Israëlische dorp van Rakkath of Rakkat, voor het eerst genoemd in de Boek van Joshua.[10][11] In Talmoedisch Times hebben de Joden er nog steeds naar verwezen met deze naam.[12]

Romeinse periode

Herodiaanse periode

Tiberias werd opgericht ergens rond 20 CE in de Herodiaanse tetrarchie van Galilea en Peraea door de Romein Client King Herodes Antipas, zoon van Herodes de Grote. Herodes Antipas maakte het de hoofdstad van zijn rijk in het Galilea en noemde het naar de Romeinse keizer Tiberius.[10] De stad werd gebouwd in onmiddellijke nabijheid van een spa die ongeveer 17 natuurlijke minerale warmwaterbronnen had ontwikkeld, Hammat Tiberias. Tiberias was in eerste instantie een strikt heidense stad, maar werd later voornamelijk bevolkt door joden, met de groeiende spirituele en religieuze status die een sterke invloed op had balneologisch praktijken.[9][twijfelachtig – bespreken] Omgekeerd, in De oudheden van de Joden, de Romeins-Joodse historicus Josephus roept het dorp met warmwaterbronnen Emmaus, Hammat Tiberias van vandaag, gelegen in de buurt van Tiberias.[13] Deze naam verschijnt ook in zijn werk De oorlogen van de Joden.[14]

Onder de Romeinse rijk, de stad was bekend om zijn Grieks naam Τιβεριάς (Tiberiás, Modern Grieks Τιβεριάδα Tiveriáda).

In de dagen van Herodes Antipas, enkele van de meest religieus orthodox Joden, die worstelden tegen het proces van Hellenisatie, die zelfs sommigen hadden getroffen priesterlijke groepen, weigerde zich daar te vestigen: de aanwezigheid van een begraafplaats maakte de site ritueel onrein voor de Joden en met name voor de priesterlijke kaste. Antipas vestigde daar veel niet-joden uit het platteland van Galilea en andere delen van zijn domeinen om zijn nieuwe hoofdstad te bevolken, en bouwde een paleis op de acropolis.[15][twijfelachtig – bespreken] Het prestige van Tiberias was zo groot dat de zee van Galilea al snel de zee van Tiberias werd; De Joodse bevolking bleef het echter 'Yam Ha-Kineret' noemen, de traditionele naam.[15] De stad werd bestuurd door een gemeenteraad van 600 met een commissie van 10 tot 44 CE wanneer een Romeinse procurator werd geplaatst over de stad na de dood van Herod Agrippa I.[15]

Tiberias wordt genoemd in Johannes 6:23 als de locatie van waaruit boten naar het tegenovergestelde waren gevaren, de oostkant van de zee van Galilea. De menigte zoekt Jezus na het wonderbaarlijke voeding van de 5000 gebruikte deze boten om terug te reizen Kapernaum op het noordwestelijke deel van het meer.

In 61 CE Herod Agrippa II annexeerde de stad in zijn koninkrijk wiens hoofdstad was Caesarea Philippi.

Geweldige opstand en bar Kokhba Opstand

Tijdens de Eerste Joodse - Romanoorlog, de Joodse rebellen namen de controle over de stad en vernietigden het paleis van Herodes en konden voorkomen dat de stad werd geplunderd door het leger van Agrippa II, de Joodse heerser die loyaal was gebleven aan Rome.[15][16] Uiteindelijk werden de rebellen uit Tiberias verdreven, en terwijl de meeste andere steden in de provincies Judaea, Galilea en Idumea Waren verwoest, Tiberias werd dit lot gespaard omdat de inwoners hadden besloten niet tegen Rome te vechten.[15][17] Het werd een gemengde stad na de val van Jeruzalem in 70 CE; Met ingetogen Judea migreerde de overlevende zuidelijke Joodse bevolking naar het Galilea.[18][19]

De Romeinse-byzantijnse zuidelijke stadspoort
Overblijfselen van Crusader Fort Gate met oud Lintel bij secundair gebruik

Er is geen directe indicatie dat Tiberias, evenals de rest van Galilea, heeft deelgenomen aan de Bar Kokhba Opstand van 132–136 CE, waardoor het kan bestaan, ondanks een zware economische achteruitgang door de oorlog. Na de verwijdering van Joden uit Judea na 135 CE, Tiberias en de buurman Sepphoris (Hebreeuwse naam: Tzippori) werd de belangrijkste Joodse culturele centra.

Late Romeinse periode

Volgens de Talmoed, in 145 CE, Rabbijn Simeon Bar Yochai, die heel bekend was met het Galilea, zich daar al meer dan tien jaar verstopte, "de stad van rituele onzuiverheid gereinigd", waardoor het Joodse leiderschap daar kon hervestigen uit de Judea, die zij moesten verlaten als voortvluchtigen. De Sanhedrin, het Joodse hof, vluchtte ook uit Jeruzalem tijdens de grote Joodse opstand tegen Rome, en na verschillende poging tot bewegingen, op zoek naar stabiliteit, vestigde zich uiteindelijk in Tiberias in ongeveer 220 CE.[15][19] Het zou de laatste ontmoetingsplaats zijn voordat het in 425 CE ontbindt. Wanneer Johanan Bar Nappaha (d. 279) vestigde zich in Tiberias, de stad werd de focus van de Joodse religieuze wetenschap in het land en de zogenaamde Jeruzalem Talmoed werd samengesteld door zijn school in Tiberias tussen 230-270 CE.[19] De 13 synagogen van Tiberias dienden de spirituele behoeften van een groeiende Joodse bevolking.[15] Graven van beroemde rabbijnen Yohanan Ben Zakkai, Akiva en Maimonides bevinden zich ook in de stad.

Byzantijnse periode

In de 6e eeuw was Tiberias nog steeds de zetel van Joods religieus leren. In het licht hiervan, een brief van Syrische bisschop Simeon van Beth Arsham drong er bij de christenen van Palaestina op aan de leiders van het jodendom in Tiberias te grijpen, om hen in het rek te plaatsen en hen te dwingen de Joodse koning te bevelen, Dhu Nuwas, om af te zien van het vervolgen van de christenen in Najran.[20]

In 614 was Tiberias de site waar tijdens de finale Joodse opstand tegen de Byzantijnse rijk, delen van de Joodse bevolking steunden de Perzisch indringers; De Joodse rebellen werden gefinancierd door Benjamin van Tiberias, een man van immense rijkdom; Volgens christelijke bronnen werden christenen tijdens de opstand afgeslacht en kerken vernietigd. In 628 keerde het Byzantijnse leger terug naar Tiberias na de overgave van Joodse rebellen en het einde van de Perzische bezetting nadat ze waren verslagen in de Battle of Nineveh. Een jaar later, beïnvloed door radicale christelijke monniken, keizer Heraclius leidde tot een grootschalige slachting van de Joden, die praktisch Galilea van de meeste Joodse bevolking leegmaakten, met overlevenden die naar Egypte vluchtten.

Vroege moslimperiode

Tiberias, of Tabariyyah in Arabische transcriptie, werd "veroverd door (de Arabische commandant) Shurahbil in het jaar 634/15 [CE/AH] door capitulatie; De helft van de huizen en kerken zou tot de moslims behoren, de andere helft van de christenen. "[21] Sinds 636 CE diende Tiberias als regionale hoofdstad, tot Beit ze is nam zijn plaats in, na de Rashidun verovering.[verduidelijking nodig] Het kalifaat liet 70 Joodse families uit Tiberias toe om de kern te vormen van een hernieuwde Joodse aanwezigheid in Jeruzalem en het belang van Tiberias voor het Joodse leven daalde. De kaliefen van de Umayyad Dynastie bouwde een van zijn vierkante paleizen aan de waterkant ten noorden van Tiberias, op Khirbat al-Minya. Tiberias werd gerevitaliseerd in 749, nadat Bet Shean was vernietigd in een aardbeving. Een imposante moskee, 90 meter (300 voet) lang bij 78 meter (256 voet) breed, die lijkt op de Grote moskee van Damascus, werd opgevoed aan de voet van Mount Berenice naast een Byzantijnse kerk, ten zuiden van de stad, terwijl de achtste eeuw in de gouden eeuw van Tiberias luidde, toen de multiculturele stad misschien de meest tolerante van het Midden -Oosten was.[22] Joodse beurs bloeide vanaf het begin van de 8e eeuw tot het einde van de 10e, toen de mondelinge tradities van oud Hebreeuws, nog steeds in gebruik vandaag, waren gecodificeerd. Een van de toonaangevende leden van de Tiberian Masoretische gemeenschap was Aaron Ben Moses Ben Asher, die de mondelinge traditie verfijnde die nu bekend staat als Tiberisch Hebreeuws. Beide Codex cairensis en de Aleppo Codex werden geschreven in Tiberias en de Tiberische vocalisatie werd hier bedacht.

Overblijfselen van het Romeinse theater
Hammat Tiberias synagogevloer

De Arabische geograaf al-Muqaddasi Schrijven in 985, beschrijft Tiberias als een hedonistische stad die wordt getroffen door hitte:-'Voor twee maanden dansen ze; Gedurende twee maanden worden ze opgelopen; Twee maanden lang zweren ze; Twee maanden lang gaan ze naakt; Twee maanden lang spelen ze de rietfluit; En gedurende twee maanden wentelen ze zich in de modder.[22] Als "de hoofdstad van de provincie Jordan en een stad in de vallei van Kanaän. ... De stad is smal, heet in de zomer en ongezond ... er zijn hier acht natuurlijke hete baden, waar geen brandstof nodig is en talloze bassins naast kokend water. De moskee is groot en prima en staat op de markt. De vloer wordt gelegd in kiezelstenen, op stenen drums, geplaatst dicht bij de andere. "Volgens Muqaddasi kwamen degenen die leed aan korst of zweren, en andere dergelijke ziekten kwamen naar Tiberias om in de hete bronnen gedurende drie dagen te baden." Ze duiken in een andere veer die koud is, waarna ze genezen worden. "[23]

Tiberias werd geplaagd door invallen door de radicale Sjiitisch Qarmaten aan het begin van de tiende eeuw. Tijdens die periode verliet de Academie van Eretz Israël Tiberias voor Jeruzalem. Later in dezelfde eeuw kwam de regio onder de controle door de Fatimid kalifaat.[4] Tegen die tijd had Tiberias de laatste periode van welvaart ervaren; Gedroogd fruit, olie en wijn waren geëxporteerd Cairo via de Via Maris, en de stad stond ook bekend om zijn MAT -industrie.[4]

In 1033 was Tiberias weer vernietigd door een aardbeving. Een verdere aardbeving in 1066 viel de grote moskee om.[22] Nasir-i khusrou bezocht Tiberias in 1047 en beschrijft een stad met een "sterke muur" die begint aan de grens van het meer en overal in de stad gaat, behalve aan de waterzijde. Verder beschrijft hij

Talloze gebouwen opgericht in het water, want het bed van het meer in dit deel is rots; en ze hebben plezierhuizen gebouwd die worden ondersteund op kolommen van marmer, opstaan ​​uit het water. Het meer zit erg vol met vis. [] De vrijdagmoskee bevindt zich in het midden van de stad. Bij de poort van de moskee is een veer, waarover ze een warm bad hebben gebouwd. [] Aan de westkant van de stad is een moskee die bekend staat als de jasmijnmoskee (masjid-i-yasmin). Het is een mooi gebouw en in het middelste deel stijgt een geweldig platform (Dukkan), waar ze hun hebben mihrabs (of gebed-niches). Rondom die ze hebben gezet jasmijn-Shrubs, waaruit de moskee zijn naam ontleent.[24]

Kruisvaardersperiode

Het graf van Maimonides

Tijdens de Eerste kruistocht Tiberias werd bezet door de Frank Kort na het veroveren van Jeruzalem. De stad werd in leengoed gegeven Gereserveerd, die het zijn hoofdstad maakte van de Prinsdom van Galilea in de Koninkrijk Jeruzalem; De regio werd soms het vorstendom van Tiberias of de Tiberiad genoemd.[25] In 1099 werd de oorspronkelijke locatie van de stad verlaten en verschoof de nederzetting naar het noorden naar de huidige locatie. St. Peter's Church, oorspronkelijk gebouwd door de kruisvaarders, staat nog steeds vandaag, hoewel het gebouw in de loop der jaren is gewijzigd en gereconstrueerd.

In de late 12e eeuw telde de Joodse gemeenschap van Tiberias 50 Joodse families, onder leiding van rabbijnen,[26] en op dat moment de beste manuscripten van de Tora Er werd gezegd dat ze daar werden gevonden.[20] In de 12e eeuw was de stad het onderwerp van negatieve ondertoon in de islamitische traditie. EEN hadith Opgenomen door Ibn Asakir van Damascus (d. 1176) noemt Tiberias als een van de "vier steden van de hel".[27] Dit zou het feit kunnen weerspiegelen dat de stad destijds een opmerkelijke niet-moslimbevolking had.[28]

In 1187, Saladin bestelde zijn zoon al-Afdal Om een ​​gezant te sturen om te tellen Raymond van Tripoli het aanvragen van veilige doorgang door zijn leengoed van Galilea en Tiberias. Raymond was verplicht om het verzoek in te dienen onder de voorwaarden van zijn verdrag met Saladin. Saladin's Force is overgebleven Caesarea Philippi om de vechtkracht van de Ridders Tempeliers. De Tempelier werd vernietigd de ontmoeting. Saladin dan belegerd Tiberias; Na zes dagen viel de stad. Op 4 juli versloeg 1187 Saladin de kruisvaarders die kwamen om Tiberias te verlichten bij de Battle of Hattin, 10 kilometer (6 mijl) buiten de stad.[29] Tijdens de Derde kruistocht, de kruisvaarders dreef de moslims uit de stad en bezetten deze opnieuw.

Rabbi Moshe Ben Maimon, (Maimonides) Ook bekend als Rambam, een vooraanstaande joodse juridische geleerde, filosoof en arts uit zijn menstruatie, stierf in 1204 in Egypte en werd later begraven in Tiberias. Zijn graf is een van de belangrijke pelgrimsites van de stad. Yakut, schrijven in de jaren 1220, beschreef Tiberias als een kleine stad, lang en smal. Hij beschrijft ook de "hete zoutveren, waarover ze hebben gebouwd Hammams die geen brandstof gebruiken. "

Mamluk -periode

In 1265 de Kruisvaarders werden door de stad uit de stad gedreven Egyptische Mamluks, die Tiberias regeerde tot de Ottomaanse verovering in 1516.

Ottomaanse periode

Johann Ludwig Burckhardt'S Sketch of Tiberias, gepubliceerd in 1822. Burckhardt merkte op dat de een kwart van de bevolking joods was en was ontstaan ​​in Polen, Spanje, Noord -Afrika en andere delen van Syrië.[30]
Tiberas, 1862

In de 16e eeuw was Tiberias een klein dorp. Italiaanse rabbijn Mozes Bassola bezocht Tiberias tijdens zijn reis naar Palestina in 1522. Hij zei op Tiberias dat "het een grote stad was ... en nu is het geruïneerd en verlaten". Hij beschreef het dorp daar, waarin hij zei dat er "tien of twaalf" moslimhuishoudens waren. Het gebied was volgens Bassola gevaarlijk "vanwege de Arabieren", en om daar te blijven, moest hij de lokale gouverneur betalen voor zijn bescherming.[31]

Als de Ottomaanse Rijk uitgebreid langs de zuidelijke mediterrane kust onder Sultan Selim i, de Reyes Católicos (Katholieke vorsten) begon te vestigen Inquisitie commissies. Veel Conversos, (Marranos en Moriscos) en Sephardi Joden vluchtte uit angst voor de Ottomaanse provincies en vestigde zich eerst in constant in Opel, Salonika, Sarajevo, Sofia en Anatolië. De Sultan moedigde hen aan om zich in Palestina te vestigen.[32][33] In 1558, een in Portugese geboren marrano, Doña Gracia, kreeg fiscale het verzamelen van rechten in Tiberias en de omliggende dorpen door Suleiman de prachtige. Ze had voor ogen de stad die een toevluchtsoord werd voor Joden en kreeg een vergunning om Joodse autonomie daar te vestigen.[34] In 1561 haar neef Joseph Nasi, Heer van Tiberias,[35] moedigden Joden aan om zich in Tiberias te vestigen.[36] Een beveiliging van een brandweerman Van de Sultan herbouwde hij en Joseph Ben Adruth de stadsmuren en leggen de basis voor een textiel (zijde) Industrie, planten moerbeibomen en aansporen van ambachtslieden om daarheen te gaan.[36] Er werden plannen gemaakt voor Joden om van de Pauselijke staten, maar toen de Ottomanen en de Republiek Venetië oorlog voerden, werd het plan verlaten.[36]

Aan het einde van de eeuw (1596) had het dorp Tiberias 54 huishoudens: 50 gezinnen en 4 vrijgezellen. Allen waren Moslims. Het belangrijkste product van het dorp was op dat moment tarwe, terwijl andere producten gerst, fruit, vis, geiten en bijenkorven waren; De totale omzet was 3.360 Akçe.[37]

In 1624, toen de Sultan herkende Fakhr-al-Din II als heer van Arabist (van Aleppo tot de grenzen van Egypte),[38] De 1660 Vernietiging van Tiberias Door de Uitdrijven resulteerde in het verlaten van de stad door haar Joodse gemeenschap,[39][40] In tegenstelling tot Tiberias, de nabijgelegen stad van Beveiligd hersteld van zijn verwoesting,[41] en was niet helemaal verlaten,[42] een belangrijk joods centrum in Galilea blijven.

"Leunende toren" op de hoek van Zahir al-umar's muren, onderdeel van het Grieks -orthodoxe klooster van de twaalf apostelen

In de jaren 1720, de Arabische heerser Zahir al-umar, van de Zaydani -clan, de stad versterkt en een overeenkomst gesloten met het naburige Bedacht stammen om plundering te voorkomen. Rekeningen uit die tijd vertellen over de grote bewondering die mensen hadden voor Zahir, vooral zijn oorlog tegen bandieten op de wegen. Richard Pococke, die Tiberias in 1727 bezocht, was getuige van het gebouw van een fort ten noorden van de stad, en de versterking van de oude muren, die het toeschrijven aan een geschil met de Pasha van Damascus.[43] Onder instructies van de Ottomaanse Porte, Sulayman Pasha al-Azm van Damascus belegerde Tiberias in 1742, met de bedoeling om Zahir te elimineren, maar zijn beleg was niet succesvol. In het volgende jaar wilde Sulayman de poging herhalen met nog grotere versterkingen, maar hij stierf onderweg.[44]

Joods huis in Tiberias, 1893

Onder de patronage van Zahir werden Joodse families aangemoedigd om zich in Tiberias te vestigen.[45] Hij nodigde Rabbi uit Chaim Abulafia van Smyrna om de Joodse gemeenschap opnieuw op te bouwen.[46] De synagoge die hij heeft gebouwd, staat vandaag nog steeds, gelegen aan het hof van de Joden.[47][48]

In 1775, Ahmed El-Jazzar "The Butcher" bracht vrede in de regio met een ijzeren vuist. In 1780 vestigden veel Poolse Joden zich in de stad.[46] Tijdens de 18e en 19e eeuw ontving het een instroom van rabbijnen die het herstelden als een centrum voor joods leren.[49] Een essay geschreven door Rabbi Joseph Schwarz in 1850 merkte op dat "Tiberias Joden het minste leden" tijdens een Arabische rebellie die plaatsvond in 1834.[46] Ongeveer 600 mensen, waaronder bijna 500 joden,[46] stierf toen de stad werd verwoest door de 1837 Galilee aardbeving. Een Amerikaanse expeditie meldde dat Tiberias nog steeds in 1847/1848 in verval was.[50] Rabbi Haim Shmuel Hacohen Konorti, geboren in Spanje in 1792, vestigde zich op 45 -jarige leeftijd in Tiberias en was een drijvende kracht in de restauratie van de stad.[51]

Tiberias 1937, Dr. Torrance's Hospital Center of Photo

Brits mandaat

Ansichtkaart van Tiberias, door Karimeh Abbud, CA 1925

In de 1922 Census of Palestina uitgevoerd door de Britse mandaatautoriteiten, Tiberias had een bevolking van 6.950 inwoners, bestaande uit 4.427 joden, 2.096 moslims, 422 christenen en vijf anderen.[52][53] Aanvankelijk was de relatie tussen Arabieren en Joden in Tiberias goed, met weinig incidenten die plaatsvonden in de Nebi Musa Riots en de verstoringen overal Palestina in 1929. De eerste moderne spa werd gebouwd in 1929.[9]

Het landschap van de moderne stad werd gevormd door de grote vloed van 11 november 1934. Ontbossing op de hellingen boven de stad in combinatie met het feit dat de stad was gebouwd als een reeks dicht ingepakte huizen en gebouwen - meestal delen muren - gebouwd in smalle wegen parallel en knuffelen de kust van het meer nauwlettend. Overstromingswateren met modder, stenen en keien snelden de hellingen af ​​en vulden de straten en gebouwen met water zo snel dat veel mensen geen tijd hadden om te ontsnappen; Het verlies van leven en eigendom was geweldig. De stad herbouwd op de hellingen en de Britse verplichte regering plantte de Zwitsers bos op de hellingen boven de stad om de grond vast te houden en te voorkomen dat vergelijkbare rampen terugkeren. Een nieuwe zeewering werd gebouwd en bewoog de kustlijn enkele meter van de voormalige kust.[54][55] In oktober 1938, Arabische militanten Moord 19 Joden in Tiberias tijdens de 1936–39 Arabische opstand in Palestina.[56] Tussen 8-19 april 1948 brak sporadische schietpartij uit tussen de Joodse en Arabische buurten van Tiberias. De Arabische bevolking van Tiberias sneed de hoofdweg die de Joodse nederzettingen van Upper Galilea verbond met die van de Jordan Valley en belegerde de oude Joodse wijk op de Lakeshore in de ommuurde stad[53] Op 10 april lanceerde de Haganah een mortierbuiging, waarbij sommige Arabische inwoners werden gedood.[57] Het lokale nationale comité weigerde het aanbod van de Arabische bevrijdingsleger Om de verdediging van de stad over te nemen, maar een klein contingent van externe onregelwerken verhuisde.[57]

In april 10-17 april viel de Haganah de stad aan en weigerde over een wapenstilstand te onderhandelen, terwijl de Britten weigerden in te grijpen. Nieuw aangekomen Arabische vluchtelingen van Nasir ad-din Verteld over de burgers die daar werden gedood, nieuws dat paniek bracht aan de inwoners van Tiberias.[57] De Arabische bevolking van Tiberias (6.000 inwoners of 47,5% van de bevolking) werd op 18 april 1948 geëvacueerd onder Britse militaire bescherming.[58]

De Joodse bevolking plunderde de Arabische gebieden en moest door de geweld worden onderdrukt door de Haganah en Joodse politie, die verschillende plunderaars heeft gedood of gewond.[59] Op 30 december 1948, wanneer David Ben-Gurion verbleef in Tiberias, James Grover McDonald, de Ambassadeur van de Verenigde Staten in Israël, verzocht hem te ontmoeten. McDonald presenteerde een Brits ultimatum voor Israëlische troepen om de Sinaï schiereiland, Egyptisch territorium. Israël verwierp het ultimatum, maar Tiberias werd beroemd.[60]

Staat Israël

Tiberias en de Zee van Galilea
Inrichting van Rabbi Meir Baal Hanes
Zwarte basaltgebouwen in Tiberias

De stad Tiberias is bijna volledig joods sinds 1948. Velen Sefardisch en Mizrahi Joden vestigden zich in de stad en volgden de Joodse uittocht uit Arabische landen Eind jaren 1940 en de vroege jaren 1950. In de loop van de tijd werd overheidshuisvesting gebouwd om een ​​groot deel van de nieuwe bevolking te huisvesten, zoals bij vele andere Ontwikkelingssteden.

In 1959, tijdens Wadi Salib Rellen, de "Union des Nords-Africains Geleid door David Ben Haroush, organiseerde een grootschalige processie die naar de mooie buitenwijken van liep Haifa Kleine schade veroorzaken, maar een grote angst binnen de bevolking. Dit kleine incident werd beschouwd als een gelegenheid om de sociale malaise van de verschillende uit te drukken Oosterse gemeenschappen in Israël en rellen verspreiden zich snel naar andere delen van het land; Meestal in steden met een hoog percentage van de bevolking met Noord -Afrikaanse oorsprong zoals in Tiberias, in Bier-sheva, in Migdal-Hiemek".[61]

In de loop van de tijd kwam de stad op het toerisme vertrouwen en werd hij een groot Galileïstisch centrum voor Christelijke pelgrims en intern Israëlisch toerisme. De oude begraafplaats van Tiberias en zijn oude synagogen trekken ook religieuze Joodse pelgrims tijdens religieuze feestdagen.[62]

Tiberias bestaat uit een kleine haven aan de oevers van het Galilee -meer voor zowel vissen als toeristische activiteiten. Sinds de jaren negentig daalde het belang van de haven voor het vissen geleidelijk, met de achteruitgang van het Tiberias Lake -niveau, vanwege voortdurende droogte en verhoogd pompen van zoet water uit het meer. Verwacht wordt dat het meer van Tiberias zijn oorspronkelijke niveau (bijna 6 meter (20 voet) hoger dan vandaag) zal herwinnen, met de volledige operationele capaciteit van Israëlische ontziltingsfaciliteiten tegen 2014.

In 2012 werden plannen aangekondigd voor een nieuwe ultraorthodoxe buurt, Kiryat Sanz, op een helling aan de westkant van de Kinneret.[63]

Demografie

Volgens de Central Bureau of Statistics (CBS), vanaf december 2011 woonden 41.700 inwoners in Tiberias. Volgens CBS kreeg de stad vanaf december 2010 5 van de 10 op de sociaal-economische schaal. Het gemiddelde maandsalaris van een werknemer voor het jaar 2009 was 4.845 NIS.[64] Onder de hedendaagse bevolking van Joden zijn er velen Mizrahi en Sefardisch.

Na de terugtrekking van Israël uit Libanon in 2000 vele ex-South Libanon Army Soldaten en officieren die uit Libanon zijn gevlucht, vestigden zich in Tiberias met hun families.[65]

In de Ottomaanse registers van 1525, 1533, 1548, 1553 en 1572 waren alle bewoners Moslims.[66] De registers in 1596 registreerden de bevolking om te bestaan ​​uit 50 gezinnen en 4 bachelor; Alle moslim.[67] In 1780 waren er ongeveer 4.000 inwoners, tweederde waren Joden.[68] In 1842 waren er ongeveer 3.900 inwoners, van wie de derde joden waren, de rest waren moslims en een paar christenen.[69] In 1850 bevatte Tiberias Drie synagogen die het diende Sephardi gemeenschap, die bestond uit 80 gezinnen, en de Ashkenazim, het nummeren van ongeveer 100 gezinnen. Er werd gemeld dat de Joodse inwoners van Tiberias meer vrede en veiligheid genoten dan die van Beveiligd naar het noorden.[70] In 1863 werd vastgelegd dat de christelijke en moslimelementen driekwart van de bevolking vormden (2.000 tot 4.000).[71] Uit een bevolkingslijst uit ongeveer 1887 bleek dat Tiberias een bevolking van ongeveer 3.640 had; 2.025 Joden, 30 Latins, 215 katholieken, 15 Griekse katholieken en 1.355 moslims.[72] In 1901 telden de Joden van Tiberias ongeveer 2.000 in een totale bevolking van 3.600.[20] Tegen 1912 bereikte de bevolking 6.500. Dit omvatte 4.500 joden, 1.600 moslims en 400 christenen.[73]

In de 1922 Census of Palestina uitgevoerd door de Britse mandaatautoriteiten, Tiberias had een bevolking van 6.950 inwoners, bestaande uit 4.427 joden, 2.096 moslims, 422 christenen en vijf anderen.[52] Er waren 5.381 joden, 2.645 moslims, 565 christenen en tien anderen in de 1931 volkstelling.[74] Tegen 1945 was de bevolking toegenomen tot 6.000 joden, 4.540 moslims, 760 christenen met tien anderen.[75]

Tijdens de 1948 Arabische Israëlische oorlog, Palestijnse Arabische inwoners van Tiberias belegerd zijn Joodse wijk. Haganah Troepen vielen vervolgens met succes het Arabische gedeelte van de stad aan en Britse troepen evaceerden de Arabische inwoners op hun verzoek.[5] Sommigen vluchtten na het nieuws van de Deir Yassin Massacre.[76] De hele Arabische bevolking van de stad werd in 1948 verwijderd door de Britten en deels vanwege Haganah beslissing.[77] Nadat de oorlog was afgelopen, vestigden een groot aantal Joodse immigranten zich in Tiberias.[5] Tegenwoordig is bijna alle bevolking joods.

Stedelijke vernieuwing en behoud

Tiberias haven
Tiberias Beachfront

Oude en middeleeuwse Tiberias werd vernietigd door een reeks verwoestende aardbevingen, en veel van wat werd gebouwd na de belangrijkste aardbeving van 1837 werd vernietigd of zwaar beschadigd in de grote vloed van 1934. Huizen in de nieuwere delen van de stad, bergopwaarts vanuit de waterkant, overleefd. In 1949 werden 606 huizen, bestaande uit bijna het hele opgebouwde gebied van het oude kwartaal, andere dan religieuze gebouwen, afgebroken over de bezwaren van lokale joden die ongeveer de helft van de huizen bezaten.[78] Wijdschalige ontwikkeling begon na de Zesdaagse oorlog, met de bouw van een promenade aan het water, open park, winkelstraten, restaurants en moderne hotels. Zorgvuldig bewaard waren verschillende kerken, waaronder een met stichtingen uit de Crusader-periode, de twee moskeeën uit het Ottomaanse tijdperk en verschillende Oude synagogen.[79] De oude metselwerkgebouwen van de stad gebouwd van lokaal zwart basalt met witte kalksteenvensters en trim zijn aangewezen historische bezienswaardigheden. Ook bewaard zijn delen van de oude muur, de citadel uit het Ottomaanse tijdperk, historische hotels, Christian Pilgrim hostels, kloosters en scholen.

Archeologie

Een 2.000 jaar oud Romeins theater werd 15 meter (49 voet) ontdekt onder lagen puin en weigeren aan de voet van de berg Bernike ten zuiden van het moderne Tiberias. Het zat ooit meer dan 7.000 mensen.[80]

In 2004, opgravingen in Tiberias uitgevoerd door de Israël Antiquities Authority ontdekte een structuur uit de 3e eeuw CE die mogelijk de zetel was van de Sanhedrin. In die tijd heette het Beit Hava'ad.[81]

In juni 2018 is een ondergronds joods mausoleum ontdekt. Archeoloog zei dat het Mausoleum vanaf 2018 tussen de 1.900 en 2000 jaar oud is. De namen van de doden, gesneden op de Ossuaries in Grieks.[82]

In januari 2021 zijn de fundamenten van een moskee uit de vroegste jaren van moslim heerschappij uitgegraven net ten zuiden van de zee van Galilea door archeologen onder leiding van Katia Cytryn-Silverman van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Gebouwd rond 670 CE, wordt het beschouwd als de eerste speciaal gebouwde moskee in de stad.[83][84]

Geografie en klimaat

Tiberias bevindt zich aan de oever van de Zee van Galilea en de westelijke hellingen van de Jordan Rift Valley uitzicht op het meer, in het hoogtebereik van −200 tot 200 meter (−660-660 voet). Tiberias heeft een klimaat dat grenst aan een Hot-zomer mediterraan klimaat (Koppen CSA) en een Hete semi-aride klimaat (Koppen BSH), met een jaarlijkse neerslag van ongeveer 400 mm (15,75 in). Zomers in Tiberias gemiddeld een maximale temperatuur van 36 ° C (97 ° F) en een minimumtemperatuur van 21 ° C (70 ° F) in juli en augustus. De winters zijn mild, met temperaturen variërend van 8 tot 18 ° C (46-64 ° F). Extremen zijn variërend van 0 ° C (32 ° F) tot 46 ° C (115 ° F).

Klimaatgegevens voor Tiberias, Israël (Normals 1981–2010),
Maand Jan Februari Mars April Kunnen In de boeg Jul Augustus Sep Oct Nov December Jaar
Gemiddelde hoog ° C (° F) 18.1
(64.6)		 19.3
(66.7)		 23.1
(73.6)		 27.8
(82.0)		 33.2
(91.8)		 36.5
(97.7)		 38.0
(100.4)		 38.0
(100.4)		 35.9
(96.6)		 31.6
(88.9)		 25.7
(78.3)		 20.0
(68.0)		 28.9
(84.0)
Gemiddelde laag ° C (° F) 10.4
(50.7)		 10.1
(50.2)		 12.0
(53.6)		 15.1
(59.2)		 19.1
(66.4)		 22.5
(72.5)		 25.0
(77.0)		 25.2
(77.4)		 23.3
(73.9)		 20.8
(69.4)		 16.3
(61.3)		 12.1
(53.8)		 17.66
(63.79)
Gemiddeld neerslag mm (inches) 106.9
(4.21)		 90.2
(3.55)		 55.5
(2.19)		 17.6
(0,69)		 3.9
(0,15)		 0,1
(0.00)		 0,0
(0.0)		 0,0
(0.0)		 0,6
(0,02)		 17.4
(0,69)		 51.9
(2.04)		 93.0
(3.66)		 437.1
(17.21)
Bron: WMO (World Weather Information Service)[85]


Tiberias is sinds de oudheid ernstig beschadigd door aardbevingen. Het is bekend dat aardbevingen hebben plaatsgevonden in 30, 33, 115, 306, 363, 419, 447, 631–32 (naschokken gingen een maand door), 1033, 1182, 1202, 1546, 1759, 1837, 1927 en 1943.[86]

De stad bevindt zich boven de Dode Zee -transformatie en is een van de steden in Israël die het meeste risico loopt aardbevingen (samen met Beveiligd, Beit ze is, Kiryat shmona, en Eilat).[87]

Gezondheidszorg

De Schotshotel In het gerestaureerde voormalige ziekenhuis van Dr. Torrance

In 1885 opende een Schotse arts en minister, David Watt Torrance, een missiekanaal in Tiberias dat patiënten van alle rassen en religies accepteerde.[88] In 1894 verhuisde het naar grotere gebouwen in Beit Abu Shamnel Abu Hannah. In 1923 werd zijn zoon, Dr. Herbert Watt Torrance, benoemd tot hoofd van het ziekenhuis. Na de oprichting van de staat Israël werd het een zwangerschapsziekenhuis begeleid door de Israëlisch ministerie van Volksgezondheid. Na de sluiting in 1959 werd het gebouw tot 1999 een pension, toen het werd gerenoveerd en heropend als de Schotshotel.[89][90][91]

Sport

Model voor Tiberias voetbalstadion ontworpen door Moti Bodek Architecten

Het is eerste Amerikaans voetbal Club opgericht in 1925 was Maccabi Tiberias, maar gevouwen in de jaren negentig na financiële moeilijkheden.

Hapoel Tiberias vertegenwoordigde de stad in de topdivisie van voetbal gedurende meerdere seizoenen in de jaren zestig en 1980, maar viel uiteindelijk in de regionale competities en gevouwen vanwege financiële problemen.

Na de ondergang van Hapoel, een nieuwe club, Iron Tiberias, werd opgericht, dat momenteel speelt Liga Alef.

6 Nations Championship en Heineken Cup winnaar Jamie Heaslip werd geboren in Tiberias.

De Tiberias marathon is een jaarlijkse wegrace langs de zee van Galilea in Israël met een veld in de afgelopen jaren van ongeveer 1000 concurrenten. De cursus volgt een out-and-back-formaat rond de zuidelijke punt van de zee en werd gelijktijdig gerund met een 10K-race langs een verkorte versie van dezelfde route. In 2010 werd de 10K -race verplaatst naar de middag voor de marathon. Op ongeveer 200 meter (660 voet) hieronder zeeniveau, dit is de laagste koers ter wereld.

Tweelingsteden - zusterssteden

Zie ook: Lijst van tweelingsteden en zusterssteden in Israël

Tiberias is met een tweewwend met:[92]

Opmerkelijke mensen

Zie ook

Referenties

  1. ^ "לשכת ראש העיר". עיריית טבריה (in het Hebreeuws). Opgehaald 14 juni 2021.
  2. ^ a b "Bevolking in de plaatsen 2019" (XLS). Israel Central Bureau of Statistics. Opgehaald 16 augustus 2020.
  3. ^ "Palestina, heiligheid van". Joodse encyclopedie. Gearchiveerd Van het origineel op 2011-10-14. Opgehaald 2009-09-21.
  4. ^ a b c d e Hirschfeld, Y. (2007). Post-Romeinse Tiberias: tussen Oost en West. Post-Romeinse steden, handel en nederzetting in Europa en Byzantium: Byzantium, Pliska en de Balkan, 5, p. 193–204.
  5. ^ a b c d e f g h i "Tiberias | Israël | Britannica". www.britannica.com. Opgehaald 2022-06-13.
  6. ^ Conder en Kitchener 1881, SWP I, p. 419-420 "De Sanhedrim kwam na verschillende verwijderingen naar Tiberias rond het midden van de tweede eeuw, onder de gevierde rabbijn Judah Hakkodesh, en vanaf dit moment werd Tiberias het centrale punt van Joods leren gedurende enkele eeuwen. Het was hier dat zowel de Mishna als De Gemara werden samengesteld. "
  7. ^ a b Rabinowitz, Dan; Monterescu, Daniel (2008-05-01). "Het herconfigureren van de" gemengde stad ": stedelijke transformaties van etnonationele relaties in Palestina en Israël". International Journal of Middle East Studies. 40 (2): 195–226. doen:10.1017/s0020743808080513. ISSN 1471-6380. De eerste gemengde stad met geweld leeg van zijn Palestijnse inwoners was Tiberias, waarvan de 5.770 Palestijnse inwoners werden verdreven - meestal op bussen - op 16 en 17 april 1948, toen de stad werd genomen door Joodse Hagana -troepen. ... In Tiberias werd de ondergang van de Palestijnse gemeenschap begin 1949 gekoppeld met massale vernietiging van hun oude eigenschappen. Tegen maart had het Israëlische leger opgeblazen en 477 van de 696 gebouwen in de oude stad, & s opgeblazen en
  8. ^ Abbasi, Dr. Mustafa (2008). "De oorlog tegen de gemengde steden: de ontvolking van Arabische Tiberia's en de vernietiging van zijn oude, 'heilige' stad (1948–9)". Holy Land Studies. Edinburgh University Press. 7 (1): 45–80. doen:10.3366/e1474947508000061. ISSN 1474-9475.
  9. ^ a b c Patricia Erfurt-Cooper; Malcolm Cooper (27 juli 2009). Gezondheid en welzijnstoerisme: spa's en warmwaterbronnen. Channel View publicaties. p. 78. ISBN 978-1-84541-363-7. Gearchiveerd Van het origineel op 6 mei 2016. Opgehaald 29 oktober 2015.
  10. ^ a b "Tiberias - Jewishencyclopedia.com". www.jewishencyclopedia.com. Gearchiveerd Van het origineel op 2008-03-28. Opgehaald 2008-10-10.
  11. ^ Joshua 19:35
  12. ^ Babylonische Talmoed, tractaat Megillah 5B
  13. ^ Josephus, Antiquiteiten van de Joden Xviii.2.3
  14. ^ Josephus, Flavius, De Joodse oorlogen, vertaald door William Whiston, boek 4, hoofdstuk 1, paragraaf 3
  15. ^ a b c d e f g Mercer Dictionary of the Bible Uitgegeven door Watson E. Mills, Roger Aubrey Bullard, Mercer University Press, (1998) ISBN0-86554-373-9 P 917
  16. ^ Crossan, John Dominic (1999) Geboorte van het christendom: ontdekken wat er in de jaren onmiddellijk na de executie van Christus gebeurde. Continuum International Publishing Group, ISBN0-567-08668-2, p 232
  17. ^ Thomson, 1859, Vol 2, p. 72
  18. ^ Safrai Zeev (1994) De economie van Roman Palestina Routledge, ISBN0-415-10243-X, p 199
  19. ^ a b c Robinson en Smith, 1841, vol. 3, p. 269
  20. ^ a b c "Tiberias". Joodse encyclopedie. Gearchiveerd Van het origineel op 2008-03-28. Opgehaald 2008-10-10.
  21. ^ Le Strange, 1890, p. 340, citeren Yakut
  22. ^ a b c Nir Hasson, 'In de opgraving van de oude moskee graven vrijwilligers de gouden eeuw van Israëlische stad op,' Gearchiveerd 2012-08-17 op de Wayback -machine Bij Haaretz, 17 augustus 2012.
  23. ^ Muk. P.161 en 185, geciteerd in Le Strange, 1890, pp. 334- 337
  24. ^ Le Strange, 1890, pp. 336-7
  25. ^ Richard, Jean (1999) De kruistochten c. 1071-C 1291, Cambridge University Press, ISBN0-521-62369-3 P 71
  26. ^ "Reis van Benjamin van Tudela in Palestina en Syrië, c.1170"In Yaari, p.44 Gearchiveerd 2020-03-04 op de Wayback -machine
  27. ^ Angeliki E. Laiou; Roy P. Mottahedeh (2001). De kruistochten vanuit het perspectief van Byzantium en de moslimwereld. Dumbarton Oaks. p. 63. ISBN 978-0-88402-277-0. Gearchiveerd Van het origineel op 22 juli 2011. Opgehaald 17 oktober 2010. Deze hadith wordt ook gevonden in het bibliografische werk van de Damascene Ibn ‘Asakir (d. 571/1176), hoewel enigszins gemodificeerd: de vier steden van het paradijs zijn Mekka, Medina, Jeruzalem en Damascus; En de vier steden van de hel zijn Constantinopel, Tabariyya, Antioch en San'a. "
  28. ^ Moshe Gil (1997). Een geschiedenis van Palestina, 634-1099. Cambridge University Press. p. 175; ft. 49. ISBN 978-0-521-59984-9. Gearchiveerd Van het origineel op 22 juni 2013. Opgehaald 17 oktober 2010.
  29. ^ Wilson, John Francis. (2004) Caesarea Philippi: Banias, The Lost City of Pan I.B.Tauris, ISBN1-85043-440-9 P 148
  30. ^ Burckhardt, Johann Ludwig (1822). Reist in Syrië en het heilige land. J. Murray. Gearchiveerd Van het origineel op 2021-05-18. Opgehaald 2020-09-17. Er zijn ongeveer vierduizend inwoners in Tabaria, van wie een vierde Joden zijn ... De Joden van Tiberias bezetten een kwart aan de oever van het meer in het midden van de stad, die de laatste tijd aanzienlijk is uitgebreid door de aankoop van verschillende straten: Het is gescheiden van de rest van de stad door een hoge muur en heeft slechts één ingangspoort, die regelmatig wordt gesloten bij zonsondergang, waarna niemand mag passeren. Er zijn honderdzestig, of tweehonderd families, waarvan veertig of vijftig van Poolse afkomst zijn, de rest zijn Joden uit Spanje, Barbary en verschillende delen van Syrië.
  31. ^ Yaari, pp.[1] Gearchiveerd 2020-02-26 op de Wayback -machine–156
  32. ^ Toby Green (2007). Inquisitie; Het bewind van angst. Macmillan Press ISBN978-1-4050-8873-2 pp. XV-XIX.
  33. ^ Alfassá, Shelomo (17 augustus 2007). "Sefardische bijdragen aan de ontwikkeling van de staat Israël" (PDF). Alfassa.com. Gearchiveerd van het origineel (PDF) op 2007-10-12. Opgehaald 14 januari 2015.
  34. ^ Schaick, Tzvi. Wie is Dona Gracia? Gearchiveerd 2011-05-10 op de Wayback -machine, Het huis van Dona Gracia Museum.
  35. ^ Naomi E. Pasachoff, Robert J. Littman, Een beknopte geschiedenis van het Joodse volk, Lanham, Rowman & Littlefield, 2005, p.163
  36. ^ a b c Benjamin Lee Gordon, Nieuw Judea: Joods Life in Modern Palestina en Egypte, Manchester, New Hampshire, Ayer Publishing, 1977, p.209
  37. ^ Hütteroth en Abdulfattah, 1977, p. 188
  38. ^ "De Druze van de Levant". Gearchiveerd van het origineel op 2012-03-09.
  39. ^ Joel Rappel, Geschiedenis van Eretz Israel van Prehistorie tot 1882 (1980), Vol.2, p.531. 'In 1662 arriveerde Sabbathai Sevi in ​​Jeruzalem. Het was de tijd dat de Joodse nederzettingen van Galilea werden vernietigd door de Druze: Tiberias was volledig verlaten en slechts enkele van de voormalige Safed -bewoners waren teruggekeerd ... "
  40. ^ Barnay, Y. De Joden in Palestina in de achttiende eeuw: onder het beschermheerschap van het Istanbul Comité van ambtenaren voor Palestina (University of Alabama Press 1992) ISBN978-0-8173-0572-7 p. 149
  41. ^ Sidney Mendelssohn. De Joden van Azië: vooral in de zestiende en zeventiende eeuw. (1920) p.241. "Lang voor het hoogtepunt van de gekke carrière van Sabbathai, was Safed vernietigd door de Arabieren en de Joden hadden ernstig geleden, terwijl er in hetzelfde jaar (1660) een groot vuur was in Constantinopel waarin ze zware verliezen hebben doorstaan ​​..."
  42. ^ Gershom Gerhard Scholem (1976-01-01). Sabbatai Sevi: The Mystical Messias, 1626–1676. Princeton University Press. p. 368. ISBN978-0-691-01809-6. "Ook in Safed verzamelde de [Sabbatai] -beweging kracht in de herfst van 1665. De rapporten over de uiterste vernietiging, in 1662 [sic], van de Joodse nederzetting lijken er sterk overdreven, en de conclusies op basis daarvan zijn vals. ... Rosanes 'verslag van de vernietiging van de Safed Community is gebaseerd op een misverstand van zijn bronnen; De gemeenschap weigerde in aantallen maar bleef bestaan. "
  43. ^ Pococke, 1745, pp. 68–70
  44. ^ Amnon Cohen (1975). Palestina in de 18e eeuw. Magnes Press. pp. 34–36. ISBN 1-59045-955-5.
  45. ^ Moammar, Tawfiq (1990), Zahir Al Omar, Al Hakim Printing Press, Nazareth, p. 70.
  46. ^ a b c d Joseph Schwarz. Beschrijvende geografie en korte historische schets van Palestina Gearchiveerd 2018-07-20 Wayback -machine, 1850
  47. ^ De Joden in Palestina in de achttiende eeuw: onder het beschermheerschap van het Istanbul -comité van ambtenaren voor Palestina, Y. Barnay, vertaald door Naomi Goldblum, University of Alabama Press, 1992, p. 15, 16
  48. ^ De Joden: hun geschiedenis, cultuur en religie, Louis Finkelstein, editie: 3 Harper, New York, 1960, p. 659
  49. ^ Parfitt, Tudor (1987) De Joden in Palestina, 1800-1882. Royal Historical Society Studies in History (52). Woodbridge: gepubliceerd voor de Royal Historical Society door Boydell
  50. ^ Lynch, 1850, p. 154
  51. ^ Ashkenazi, Eli (27 december 2009). "Afbrokkelende Tiberias -synagoge om zijn vroegere glorie terug te krijgen". Haaretz. Gearchiveerd Van het origineel op 12 februari 2018. Opgehaald 11 februari 2018.
  52. ^ a b Barron, 1923, p. 6
  53. ^ a b "Tiberias | Israël". Gearchiveerd Van het origineel op 2019-05-22. Opgehaald 2019-03-16.
  54. ^ Mandated Landscape: British Imperial Rule in Palestine, 1929–1948, Roza El-Eini, (Routledge, 2006) p. 250
  55. ^ The Changing Land: Between the Jordan and the Sea: Aerial Photographs van 1917 tot heden, Benjamin Z. Kedar, Wayne State University Press, 2000, p. 198
  56. ^ "Informatiesysteem van de Verenigde Naties over de kwestie van Palestina" (.Jpg). Gearchiveerd Van het origineel op 2019-06-08. Opgehaald 2007-11-29.
  57. ^ a b c Morris, 2004, pp. 183–185
  58. ^ Harry Levin, Jeruzalem omstreden - een dagboek van een stad onder belegering. Cassel, 1997. ISBN0-304-33765-X., P.81: 'Buitengewoon nieuws uit Tiberias. De hele Arabische bevolking is gevlucht. Gisteravond blies de Haganah daar het hoofdkantoor van de Arabische bands op; Vanmorgen werden de Joden wakker om een ​​paniekvlucht in uitvoering te zien. Tegen vanavond bleef er niet een van de 6.000 Arabieren over. ' (19 april).
  59. ^ M Gilbert, p. 172
  60. ^ Gilbert, p. 245
  61. ^ Jeremy Allouche. "De oosterse gemeenschappen in Israël 1948-2003". p. 35. Gearchiveerd Van het origineel op 2017-12-24. Opgehaald 2017-12-24.
  62. ^ M.Gilbert, p.566, 578
  63. ^ Nieuwe ultraorthodoxe buurt die in het noorden van Israël moet worden gebouwd Gearchiveerd 2012-05-18 op de Wayback -machine, 3 april 2012, Haaretz
  64. ^ "Oeps, er is iets mis" (PDF). www.cbs.gov.il. Gearchiveerd (PDF) Van het origineel op 2014-12-24. Opgehaald 2013-02-19.
  65. ^ Shachmon, Ori; Mack, Merav (2019). "De Libanezen in Israël - taal, religie en identiteit". Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft. 169 (2): 343–366. doen:10.13173/zeitdeutmorggese.169.2.0343. ISSN 0341-0137.
  66. ^ Lewis, Bernard (1954), Studies in the Ottoman Archives - I, Bulletin van de School of Oriental and African Studies, University of London, Vol. 16, pp 469–501.
  67. ^ Hütteroth en Abdulfattah, 1977, p. 188
  68. ^ Jolliffe, Thomas Robert 1780-1872 (11 februari 2018). "Brieven uit Palestina, beschrijvend voor een tour door Gallilee en Judaea, met enige verslag van de Dode Zee, en van de huidige staat Jeruzalem". London, J. Black - via internetarchief.
  69. ^ De Penny Cyclopædia van de Society voor de verspreiding van nuttige kennis: v. 1–27, Deel 23 Gearchiveerd 2020-01-17 op de Wayback -machine, C. Knight, 1842.
  70. ^ M.Gilbert, Israel: A History (1998), p.3
  71. ^ Smith, William (1863) Een woordenboek van de Bijbel: bestaande uit de oudheden, biografie en natuurlijke geschiedenis Little, Brown, p 149
  72. ^ Schumacher, 1888, p. 185
  73. ^ "Katholieke encyclopedie: Tiberias". www.newadvent.org. Gearchiveerd Van het origineel op 2009-10-29. Opgehaald 2009-09-21.
  74. ^ Mills, 1932, p. ?
  75. ^ Dorpsstatistieken, 1945
  76. ^ Pappe, Ilan (2006). De etnische reiniging van Palestina. Londen: OneWorld Publications. p. 92. ISBN 978-1-85168-555-4.
  77. ^ Gilad, Moshe (18 mei 2022). "Hoe Israël Old Tiberias vernietigde". Haaretz. Opgehaald 18 mei, 2022.
  78. ^ Arnon Golan, The Politics of Wartime Demolition and Human Landscape Transformation, Oorlog in de geschiedenis, Vol 9 (2002), pp 431–445.
  79. ^ "Old Tiberias Synagoge om zijn vroegere glorie terug te winnen". Haaretz. Gearchiveerd Van het origineel op 2009-12-29. Opgehaald 2009-12-29.
  80. ^ "2.000 jaar oud amfitheater". Gearchiveerd van het origineel op 22 september 2009.
  81. ^ Ashkenazi, Eli (22 maart 2004). "Onderzoekers zeggen dat Tiberias Basilica mogelijk Sanhedrin heeft gehuisvest". Haaretz. Gearchiveerd Van het origineel op 4 juni 2015. Opgehaald 29 november 2011.
  82. ^ "Bouwers ontdekken per ongeluk de Romeinse catacombe van een rijke Joodse familie in het noorden van Israël". Haaretz. Gearchiveerd Van het origineel op 2018-06-13. Opgehaald 2018-06-13.
  83. ^ "Overblijfselen van moskee uit de vroegste decennia van de islam gevonden in Israël". De voogd. 28 januari 2021. Gearchiveerd Van het origineel op 29 januari 2021. Opgehaald 29 januari 2021.
  84. ^ "Over zee van Galilea, archeologen vinden ruïnes van vroege moskee". news.yahoo.com. Opgehaald 2021-09-06.
  85. ^ "Tiberias 1981-2010 klimaatnormalen". Wereldweerinformatiedienst. Gearchiveerd Van het origineel op 2017-05-16. Opgehaald 2017-05-13.
  86. ^ Watzman, Haim (29 mei 2007). Een scheur in de aarde: een reis op de Rift Valley van Israël. Farrar, Straus en Giroux. ISBN978-0374130589. p. 161.
  87. ^ Avraham, Rachel (22 oktober 2013). "Experts waarschuwen: grote aardbeving kan Israël op elk gewenst moment raken Gearchiveerd 2014-04-27 op de Wayback -machine". Verenigd met Israël.
  88. ^ Tiberias - Wandelen met de wijzen in Tiberias Gearchiveerd 2012-01-12 op de Wayback -machine
  89. ^ "MS 38 Torrance Collection". Archiefdiensten online catalogus. Universiteit van Dundee. Gearchiveerd Van het origineel op 10 juni 2016. Opgehaald 20 mei 2016.
  90. ^ "The Scots Hotel-geschiedenis". Het Schots Hotel. Gearchiveerd Van het origineel op 25 maart 2018. Opgehaald 10 oktober 2011.
  91. ^ Roxburgh, Angus (2012-10-31). "BBC News - Scots Hotel: waarom de kerk van Schotland een uitje in Galilea heeft". BBC nieuws. Gearchiveerd Van het origineel op 2018-11-05. Opgehaald 2013-03-12.
  92. ^ "עריםתאומות". tiberia.muni.il (in het Hebreeuws). Tiberias. Gearchiveerd Van het origineel op 2020-02-24. Opgehaald 2020-02-24.

Bibliografie

Externe links