Spaanse taal

Spaans
Castiliaans
español castellano
Uitspraak	[Espaˈɲol] [Kasteˈʎano], [Kasteˈʝano]
Native Speakers	493 miljoen inwoner 592 miljoen totaal [1](2021) 99 miljoen sprekers met beperkte capaciteit (22 miljoen studenten) [1]
Taalfamilie	Indo-Europees Cursief Latino-Faliscan Romantiek Westerse romantiek Ibero-coming West -Iberisch Castiliaans[2][3] Spaans
Vroege vormen	Oude Latijn Vulgair Latijn Oud Spaans Vroegmodern Spaans
Schrijfsysteem	Latijns (Spaans alfabet) Spaanse braille
Ondertekende formulieren	Ondertekend Spaans (Mexico, Spanje en vermoedelijk elders)
Officiële status
Officiële taal in	20 landen Argentinië Bolivia Chili Colombia Costa Rica Cuba Dominicaanse Republiek Ecuador El Salvador Equatoriaal-Guinea Guatemala Honduras Mexico Nicaragua Panama Paraguay Peru Spanje Uruguay Venezuela Afhankelijk territorium Puerto Rico Aanzienlijke minderheid Andorra Belize Gibraltar Verenigde Staten Internationale organisaties Afrikaanse Unie Vereniging van Caribische staten Caribische gemeenschap Celac Europeese Unie Aladi Latijns -Amerikaans parlement Mercosur OSCE Organisatie van Amerikaanse staten Verenigde Naties Unie van Zuid -Amerikaanse landen Organisatie van Ibero-Amerikaanse staten
Gereguleerd door	Association of Spanish Language Academies (Echte academische wereld Española en 22 andere nationale Spaanse talen academies)
Taalcodes
ISO 639-1	Es
ISO 639-2	spa
ISO 639-3	spa
Glottoloog	Stan1288
Linguasfeer	51-AAA-B
Spaans als officiële taal.  Onofficieel, maar gesproken door meer dan 25% van de bevolking.  Onofficieel, maar gesproken door 10-20% van de bevolking.  Onofficieel, maar gesproken door 5-9% van de bevolking.  Op Spaans gebaseerde Creoolse talen gesproken.
Dit artikel bevat IPA fonetische symbolen. Zonder gepast Ondersteuning verlenen, je kunt het zien Vraagtekens, dozen of andere symbolen in plaats van Unicode tekens. Zie voor een inleidende gids over IPA -symbolen Help: IPA.

Spaans (Español of Castellano, Castiliaans) is een Romantische taal van de Indo-Europese taalfamilie die evolueerden van spreektaal Latijns gesproken in de Iberisch schiereiland van Europa. Tegenwoordig is het een wereldwijde taal met meer dan 500 miljoen moedertaalsprekers, voornamelijk in de Amerika en Spanje. Spaans is de officiële taal van 20 landen. Het is de wereld op een na meest gesproken moedertaal na Mandarijn Chinees;^[4][5] de wereld's vierde meest gesproken taal over het algemeen na Engels, Mandarijn Chinees, en Hindustani (Hindi-Urdu); en de meest gesproken van de wereld Romantische taal. De grootste populatie native speakers is in Mexico.^[6]

Spaans maakt deel uit van de Ibero-romantiekroep van talen, die zijn geëvolueerd uit verschillende dialecten van Vulgair Latijn in Iberia na de ineenstorting van de West -Romeinse rijk in de 5e eeuw. De oudste Latijns Teksten met sporen van Spaans komen in de 9e eeuw uit het midden van de noordelijke Iberia,^[7] en het eerste systematische schriftelijke gebruik van de taal gebeurde in Toledo, een prominente stad van de Koninkrijk van Castile, in de 13e eeuw. Het Spaanse kolonialisme in de vroegmoderne periode stimuleerde de introductie van de taal in overzeese locaties, met name voor Amerika.^[8]

Als een romantische taal is Spaans een afstammeling van het Latijn en heeft een van de kleinere graden van verschil (ongeveer 20%) naast elkaar Sardijns en Italiaans.^[9] Ongeveer 75% van het moderne Spaanse woordenschat is afgeleid van het Latijn, inclusief Latijnse leningen uit het oude Grieks.^[10][11] Naast het Engels en Frans, het is ook een van de meest geleerde talen over de hele wereld.^[12] Spaans is niet prominent aanwezig als een wetenschappelijke taal; Het is echter beter weergegeven in gebieden als geesteswetenschappen en sociale wetenschappen.^[13] Spaans is ook de derde meest gebruikte taal op internetwebsites na Engels en Chinees.^[14]

Spaans is een van de Zes officiële talen van de Verenigde Naties, en het wordt ook gebruikt als een officiële taal door de Europeese Unie, de Organisatie van Amerikaanse staten, de Unie van Zuid -Amerikaanse landen, de Gemeenschap van Latijns -Amerikaanse en Caribische staten, de Afrikaanse Unie en veel andere internationale organisaties.^[15]

Naam van de taal en etymologie

Naam van de taal

In Spanje en in sommige andere delen van de Spaanstalige wereld wordt Spaans niet alleen genoemd español maar ook castellano (Castiliaans), de taal van de Koninkrijk van Castile, het contrasteren met andere Talen gesproken in Spanje zoals Galicus, baskisch, Asturisch, Catalaans, Aragonese en Occitaans.

De Spaanse grondwet van 1978 Gebruikt de term castellano Om de officiële taal van de hele Spaanse staat, in tegenstelling tot las demás lenguas españolas (lit. "de andere Spaanse talen"). Artikel III leest als volgt:

El castellano es la lengua española oficial del Estado. ... Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas...
Castiliaans is de officiële Spaanse taal van de staat. ... De andere Spaanse talen zullen ook officieel zijn in hun respectieve autonome gemeenschappen ...

De Royal Spaanse Academie (Echte academische wereld Española) daarentegen gebruikt momenteel de term español in zijn publicaties. Van 1713 tot 1923 werd het echter de taal genoemd castellano.

De Diccionario Panhispánico de Dudas (Een taalgids gepubliceerd door de Royal Spaanse Academie) stelt dat, hoewel de Royal Spaanse Academie liever de term gebruikt español In zijn publicaties bij het verwijzen naar de Spaanse taal, beide termen -español en castellano- worden als synoniem en even geldig beschouwd.^[16]

Etymologie

De voorwaarde castellano is gerelateerd aan Castile (Castilla of archaïsch Castiella), het koninkrijk waar de taal oorspronkelijk werd gesproken. De naam van Castile wordt op zijn beurt meestal verondersteld te zijn afgeleid castillo ('kasteel').

In de middeleeuwen werd de taal die in Castilië werd gesproken in het algemeen aangeduid als Romance en later ook als Lengua vulgar.^[17] Later in de periode kreeg het geografische specificatie als Romance castellano ("Romanz Castellano", "Romanz de Castiella"), "Lenguaje de Castiella", en uiteindelijk eenvoudigweg castellano (zelfstandig naamwoord).^[17]

Er zijn verschillende etymologieën voorgesteld voor de term español (Spaans). Volgens de Royal Spaanse Academie, español is afgeleid van de Occitaans woord EspAlnol En dat komt op zijn beurt voort uit de Vulgair Latijn *hispaniolus ('Van Hispania').^[18] Hispania was de Romeinse naam voor de Iberisch schiereiland.

Er zijn andere hypothesen afgezien van degene die wordt voorgesteld door de Royal Spaanse Academie. Spaanse filoloog Menéndez Pidal suggereerde dat de klassieker hispanus of hispanicus nam het achtervoegsel -one van Vulgair Latijn, zoals het gebeurde met andere woorden zoals zoals bretón (Breton) of sajón (Saxon). Het woord *hispanione geëvolueerd naar de Oud Spaans españón, uiteindelijk worden español.

Geschiedenis

Zoals de ander Taal van de liefde, de Spaanse taal is geëvolueerd van Vulgair Latijn, die hier naar de Iberisch schiereiland Door de Romeinen tijdens de Tweede Punische oorlog, beginnend in 210 v.Chr. Verschillende pre-Romeinse talen (ook wel genoemd Paleohispanic talen) - Sommige verre verwant aan het Latijn als Indo-Europese talen, en sommige die helemaal niet verwant zijn - waren eerder gesproken op het Iberische schiereiland. Deze talen inbegrepen Proto-bask, Iberisch, Lusitanisch, Celtiberisch en Gallaecian.

De eerste documenten die sporen tonen van wat tegenwoordig wordt beschouwd als de voorloper van het moderne Spaans, komen uit de 9e eeuw. Door de Middeleeuwen en in de moderne tijd, het belangrijkste invloeden Op het Spaanse lexicon kwam uit buurland Taal van de liefde—Mozarabisch (Andalusi -romantiek), Navarro-Aragonese, Leonese, Catalaans, Portugees, Galicus, Occitaans, en later, Frans en Italiaans. Spaans ook geleend een aanzienlijk aantal woorden uit Arabisch, evenals een kleine invloed van het Germaanse Gotische taal door de migratie van stammen en een periode van Visigoth Regel in Iberia. Bovendien werden er nog veel meer woorden van geleend van Latijns door de invloed van geschreven taal en de liturgische taal van de kerk. De leenwoorden zijn van beide afgenomen Klassiek Latijn en Renaissance Latijn, de vorm van Latijn op dat moment.

Volgens de theorieën van Ramón Menéndez Pidal, lokaal sociolect van vulgair Latijn geëvolueerd naar het Spaans, in het noorden van Iberia, in een gebied gecentreerd in de stad van Burgos, en dit dialect werd later naar de stad gebracht Toledo, waar de geschreven standaard van het Spaans voor het eerst werd ontwikkeld, in de 13e eeuw.^[20] In deze vormende fase ontwikkelde Spaans een sterk verschillende variant van zijn naaste neef, Leonese, en, volgens sommige auteurs, werd onderscheiden door een zware Baskische invloed (zie Iberische romantische talen). Dit onderscheidende dialect verspreidde zich naar Zuid -Spanje met de opmars van de Reconquistaen ondertussen een aanzienlijke lexicale invloed verzameld van de Arabisch van Al-Andalus, veel ervan indirect, door de romantiek Mozarabische dialecten (ongeveer 4.000 Arabisch-Geleide woorden, vormen vandaag ongeveer 8% van de taal).^[21] De geschreven standaard voor deze nieuwe taal is ontwikkeld in de steden van Toledo, in de 13e tot 16e eeuw, en Madrid, uit de 1570s.^[20]

De ontwikkeling van de Spaans geluidssysteem van die van Vulgair Latijn vertoont de meeste veranderingen die typerend zijn voor Westerse romantische talen, inclusief lening van intercalische medeklinkers (dus Latijn vita > Spaans vida). De diphthongisatie van Latin gestrest kort e en o- die plaatsvond in Open lettergrepen In het Frans en Italiaans, maar helemaal niet in de Catalaanse of Portugees - is gevonden in zowel open als gesloten lettergrepen in het Spaans, zoals weergegeven in de volgende tabel:

Spaans wordt gekenmerkt door palatalisatie van de Latijnse dubbele medeklinkers (gemineert) nn en LL (Dus Latijn jaar > Spaans añoen Latijn anellum > Spaansanillo).

De medeklinker geschreven u of v in het Latijn en uitgesproken [W] in het klassieke Latijn had waarschijnlijk "versterkt"Naar een bilabiaal fricatief /β/ in vulgair Latijn. In het vroege Spaans (maar niet in Catalaans of Portugees) fuseerde het met de geschreven medeklinker b (Een bilabiaal met plosieve en fricatieve allofoons). In het moderne Spaans is er geen verschil tussen de uitspraak van orthografische b en v, met enkele uitzonderingen in het Caribisch Spaans.

Typisch voor Spaans (evenals buurland Gason zich uitstrekken tot het noorden als de Gironde estuariumen gevonden in een klein deel van Calabrië), toegeschreven door sommige wetenschappers aan een Baskisch substraat was de mutatie van Latijnse initiaal f naar binnen h- Telkens wanneer het werd gevolgd door een klinker die niet diphthongize dweilde. De h-, nog steeds bewaard in spelling, is nu stil in de meeste variëteiten van de taal, hoewel het in sommige Andalusische en Caribische dialecten nog steeds in sommige woorden wordt afgezogen. Vanwege leningen uit het Latijn en uit aangrenzende romantische talen zijn er veel f-/h-dubbelspel in modern Spaans: Fernando en Hernando (beide Spaans voor "Ferdinand"), ferrero en herrero (beide Spaans voor "Smith"), fierro en hierro (beide Spaans voor "ijzer"), en fondo en hondo (beide Spaans voor "diep", maar fondo betekent "bodem" terwijl hondo betekent "diep"); hacer (Spaans voor "te maken") is verwant tot het grondwoord van satisfacer ("om te voldoen"), en hecho ("gemaakt") is op dezelfde manier verwant aan het grondwoord van satisfecho ("tevreden").

Vergelijk de voorbeelden in de volgende tabel:

Sommige Consonerende clusters van het Latijn produceerde ook karakteristiek verschillende resultaten in deze talen, zoals weergegeven in de voorbeelden in de volgende tabel:

In de 15e en 16e eeuw onderging Spaans een dramatische verandering in de uitspraak van zijn Sibilante medeklinkers, in het Spaans bekend als de reajuste de las sibilantes, wat resulteerde in het onderscheidende velaar [x] uitspraak van de letter ⟨j⟩ en - in een groot deel van Spanje - het kenmerk interdentaal [θ] ("Th-Sound") voor de letter ⟨z⟩ (en voor ⟨c⟩ voor ⟨e⟩ of ⟨i⟩). Zien Geschiedenis van het Spaans (moderne ontwikkeling van de oude Spaanse sibilants) voor details.

De Gramática de la Lengua Castellana, geschreven in Salamanca in 1492 door Elio Antonio de Nebrija, was de eerste grammatica geschreven voor een moderne Europese taal.^[23] Volgens een populaire anekdote, toen Nebrija het presenteerde Koningin Isabella I, ze vroeg hem wat het nut was van zo'n werk, en hij antwoordde dat taal het instrument van het rijk is.^[24] In zijn inleiding tot de grammatica, gedateerd 18 augustus 1492, schreef Nebrija dat "... taal altijd de metgezel van Empire was."^[25]

Vanaf de 16e eeuw werd de taal naar de Spaansontdagen gebracht Amerika en de Spaans Oost -Indië via Spaanse kolonisatie van Amerika. Miguel de Cervantes, auteur van Don Quichot, is zo'n bekende referentie in de wereld dat Spaans vaak wordt genoemd la lengua de Cervantes ("De taal van Cervantes").^[26]

In de 20e eeuw werd Spaans geïntroduceerd Equatoriaal-Guinea en de Westelijke Saharaen naar gebieden van de Verenigde Staten die geen deel hadden uitgemaakt van het Spaanse rijk, zoals Spaanse Harlem in New York City. Zie voor meer informatie over geleende woorden en andere externe invloeden op het Spaans Invloeden op de Spaanse taal.

Geografische distributie

Spaans is de primaire taal in 20 landen wereldwijd. Vanaf 2020 wordt geschat dat ongeveer 463 miljoen mensen Spaans spreken als een moedertaal, waardoor het de tweede is meest gesproken taal door aantal moedertaalsprekers. Een extra 75 miljoen spreekt Spaans als een seconde of buitenlandse taal, waardoor het de vierde meest gesproken taal ter wereld is na Engels, Mandarijn Chinees en Hindi met een totaal aantal van 538 miljoen sprekers.^[28] Spaans is ook de derde Meest gebruikte taal op internet, na Engels en Chinees.^[29]

Europa

Spaans is de officiële taal van Spanje, het land waarnaar het wordt genoemd en waaruit het is ontstaan. Andere Europese gebieden waarin het ook op grote schaal wordt gesproken, zijn onder meer Gibraltar en Andorra.^[30]

Spaans wordt ook gesproken door immigrantengemeenschappen in andere Europese landen, zoals de Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, en Duitsland.^[31] Spaans is een officiële taal van de Europeese Unie.

Amerika

Spaans Amerika

Tegenwoordig wonen de meerderheid van de Spaanse sprekers in Spaans Amerika. Landelijk is Spaans de officiële taal - hetzij de facto of de jure-van Argentinië, Bolivia (co-officieel met Quechua, Aymara, Guarani, en 34 andere talen), Chili, Colombia, Costa Rica, Cuba, Dominicaanse Republiek, Ecuador, El Salvador, Guatemala, Honduras, Mexico (co-officieel met 63 inheemse talen), Nicaragua, Panama, Paraguay (co-officieel met Guaraní),^[32] Peru (co-officieel met Quechua, Aymara, en "de andere inheemse talen"^[33]), Puerto Rico (co-officieel met Engels),^[34] Uruguay, en Venezuela.

Verenigde Staten

Volgens de volkstelling van 2020 waren meer dan 60 miljoen mensen van de Amerikaanse bevolking van Spaans of Spaanse Amerikaan van herkomst.^[35] Op zijn beurt spreken 41,8 miljoen mensen in de Verenigde Staten van vijf jaar of ouder thuis Spaans thuis, of ongeveer 13% van de bevolking.^[36] De Spaanse taal heeft een lange geschiedenis van aanwezigheid in de Verenigde Staten vanwege het vroege Spaans en, later, Mexicaans bestuur over gebieden die nu de Zuidwestelijke staten, ook Louisiana geregeerd door Spanje van 1762 tot 1802, evenals Florida, dat was Spaans territorium tot 1821, en Puerto Rico die Spaans was tot 1898.

Spaans is verreweg de meest voorkomende tweede taal in het land, met meer dan 50 miljoen sprekers als niet-inheemse of tweede taal sprekers zijn opgenomen.^[37] Hoewel Engels de de facto nationale taal van het land is, wordt Spaans vaak gebruikt in openbare diensten en kennisgevingen op federaal en staatsniveau. Spaans wordt ook gebruikt in de administratie in de staat van New Mexico.^[38] De taal heeft een sterke invloed op grote grootstedelijke gebieden zoals die van Los Angeles, Miami, San Antonio, New York, San Francisco, Dallas, Tucson en Feniks van de Arizona Sun Corridor, evenals meer recent, Chicago, Las Vegas, Boston, Denver, Houston, Indianapolis, Philadelphia, Cleveland, Zout meer stad, Atlanta, Nashville, Orlando, Tampa, Raleigh en Baltimore-Washington, D.C. vanwege de immigratie van de 20e en 21e eeuw.

Rest van Amerika

Hoewel Spaans geen officiële erkenning heeft in de eerste Britse kolonie van Belize (bekend tot 1973 als Britse Honduras) Waar Engels de enige officiële taal is, volgens de volkstelling van 2010 werd het vervolgens native gesproken door 45% van de bevolking en 56,6% van de totale bevolking konden de taal spreken.^[39]

Vanwege hun nabijheid van Spaanstalige landen, Trinidad en Tobago heeft Spaanse taalonderwijs geïmplementeerd in zijn onderwijssysteem. De regering van Trinidad lanceerde de Spaans als een eerste vreemde taal (SAFFL) Initiatief in maart 2005.^[40]

Naast het delen van de meeste van zijn grenzen met Spaanstalige landen, de oprichting van Mercosur in het begin van de jaren negentig veroorzaakte een gunstige situatie voor de promotie van Spaanse taalonderwijs in Brazilië.^[41][42] In 2005, de Nationaal Congres van Brazilië een wetsvoorstel goedgekeurd, ondertekend door de President, waardoor het verplicht is scholen om Spaans te bieden als een alternatieve cursus buitenlandse taal in zowel openbare als particuliere middelbare scholen in Brazilië.^[43] In september 2016 werd deze wet ingetrokken door Michel Temer na Beschuldiging van Dilma Rousseff.^[44] In veel grenssteden en dorpen langs Paraguay en Uruguay, een gemengde taal bekend als Portuñol is gesproken.^[45]

Afrika

Sub-Sahara Afrika

Equatoriaal-Guinea is het enige Spaanstalige land volledig gelegen in Afrika, met de taal geïntroduceerd tijdens de Spaanse koloniale periode.^[46] In de grondwet verankerd als een officiële taal (naast Frans en Portugees), zijn Spaanse kenmerken prominent in het Equatoguinean Education System en is de primaire taal die wordt gebruikt in de overheid en bedrijven.^[47] Terwijl het niet de moedertaal is van vrijwel een van zijn sprekers, is de overgrote meerderheid van de bevolking bedreven in het Spaans.^[48] De Instituto Cervantes schat dat 87,7% van de bevolking vloeiend Spaans vloeiend is.^[49] Dit cijfer benadrukt equatoriale guinea als een groter deel van de bekwame sprekers van een koloniale taal ten opzichte van de respectieve grootstedelijke talen in andere West- en Centraal -Afrikaanse landen.^[50]

Spaans wordt gesproken door zeer kleine gemeenschappen in Angola vanwege de Cubaanse invloed van de Koude Oorlog en in Zuid Soedan Onder Zuid -Soedanese inboorlingen die tijdens de Sudanese oorlogen naar Cuba verhuisden en terugkeerden voor de onafhankelijkheid van hun land.^[51]

Noord -Afrika en Macaronesia

Spaans wordt ook gesproken in de integrale gebieden van Spanje in Afrika, namelijk de steden van Ceuta en Melilla en de Canarische eilanden, gelegen in de Atlantische Oceaan ongeveer 100 km (62 km) van het noordwesten van het Afrikaanse vasteland. De Spaans gesproken op de Canarische eilanden, volgt zijn oorsprong terug naar de Castiliaanse verovering in de 15e eeuw, en, naast een gelijkenis met westerse Andalusische spraakpatronen, heeft het ook een sterke invloed van de Spaanse variëteiten die in Amerika worden gesproken,^[52] die op zijn beurt ook historisch zijn beïnvloed door Canarisch Spaans.^[53]

Terwijl verre van de hoogtijdagen van de Spaans protectoraat in Marokko, er is enige aanwezigheid van de Spaanse taal in het noorden van Marokko, bijvoorbeeld voortkomen uit de beschikbaarheid van bepaalde Spaanstalige media.^[54] Veel Noord -Marokkanen hebben rudimentaire kennis van het Spaans.^[54] Spaans is ook aanwezig in het onderwijssysteem van het land (hetzij door middel van geselecteerde onderwijscentra die het Spanje's onderwijssysteem runnen, voornamelijk in het noorden, en de beschikbaarheid van Spaans als onderwerp in het buitenland in het voortgezet onderwijs).^[54]

In Westelijke Sahara, vroeger Spaanse Sahara, een voornamelijk Hassaniya Arabisch-Peak -territorium, Spaans werd officieel gesproken als de taal van het koloniale bestuur in de late 19e en 20e eeuw. Tegenwoordig is Spaans aanwezig in de gedeeltelijk erkende Sahrawi Arabische Democratische Republiek en in de Sahrawi -vluchtelingenkampen in Tindouf (Algerije), waar de Spaanstalige onderwijs grotendeels wordt bewaard door Cubaanse opvoeders.^[55] Het aantal Spaanse sprekers is onbekend.^{[mislukte verificatie][56][57]}

Spaans is ook een officiële taal van de Afrikaanse Unie.

Azië

Spaans was een officiële taal van de Filippijnen Vanaf het begin van de Spaanse regering in 1565 tot een constitutionele verandering in 1973. tijdens Spaanse kolonisatie (1565–1898), het was de taal van overheid, handel en onderwijs, en werd gesproken als een eerste taal door Spanjaarden en opgeleide Filipino's. In het midden van de 19e eeuw heeft de koloniale overheid een gratis openbaar onderwijssysteem opgezet met Spaans als instructiemedium. Terwijl dit het gebruik van Spaans op de eilanden verhoogde en leidde tot de vorming van een klasse Spaanstalige intellectuelen die de Ilustrados, alleen populaties in stedelijke gebieden of met plaatsen met een aanzienlijke Spaanse aanwezigheid gebruikten de taal dagelijks of leerde het als een tweede of derde taal. Tegen het einde van de Spaanse overheersing in 1898 had slechts ongeveer 10% van de bevolking kennis van het Spaans, meestal die van Spaanse afkomst of elite -status.^[58]

Ondanks Amerikaanse regering van de Filippijnen Na de nederlaag van Spanje in de Spaans-Amerikaanse oorlog, Spaans werd nog steeds gebruikt in de Filippijnse literatuur en pers tijdens de vroege jaren van het Amerikaanse bestuur. Geleidelijk begon de Amerikaanse regering het gebruik van Engels te promoten ten koste van het Spaans, en kenmerkte het als een negatieve invloed van het verleden. Uiteindelijk, in de jaren 1920, werd Engels de primaire taal van administratie en onderwijs.^[59] Desalniettemin, ondanks een significante afname van invloed en sprekers, bleef het Spaans een officiële taal van de Filippijnen na onafhankelijkheid in 1946, naast het Engels en Filipijns, een gestandaardiseerde versie van Tagalog.

Spaans werd kort verwijderd uit de officiële status in 1973 onder de administratie van Ferdinand Marcos, maar herwonnen de officiële status twee maanden later onder presidentieel besluit nr. 155, van 15 maart 1973.^[60] Het bleef een officiële taal tot 1987, met de ratificatie van de huidige grondwet, waarin het opnieuw werd aangewezen als een vrijwillige en optionele hulptaal.^[61] In 2010, president Gloria Macapagal arroyo moedigde de herintroductie van Spaanstalige onderwijs aan in het Filippijnse onderwijssysteem.^[62] Het initiatief kon echter geen grip krijgen, met het aantal middelbare scholen waarop de taal een verplicht onderwerp is of aangeboden als een keuzevak dat zeer beperkt blijft.^[63] Tegenwoordig is het werkelijke aantal bekwame Spaanse sprekers ongeveer 400.000, of minder dan 0,5% van de bevolking.^[64][65] Er zijn elk jaar ongeveer 20.000 studenten die de taal bestuderen.^[66]

Afgezien van standaard Spaans, wordt een Spaans-gebaseerde Creoolse taal genoemd Chavacano ontwikkeld in de zuidelijke Filippijnen. Het is echter niet wederzijds begrijpelijk met het Spaans.^[67] Het aantal Chavacano-sprekers werd geschat op 1,2 miljoen in 1996.^[68] De lokale Talen van de Filippijnen behouden ook een aanzienlijke Spaanse invloed, met veel woorden afgeleid van Mexicaans Spaans, vanwege het beheer van de eilanden door Spanje Nieuw Spanje tot 1821, tot direct bestuur van Madrid naderhand tot 1898.^[69][70]

Oceanië

Spaans is de officiële en meest gesproken taal op Paaseiland, die geografisch deel uitmaakt van Polynesië in Oceanië en politiek onderdeel van Chili. De traditionele taal van Paaseiland is echter Rapa nui, een Oosterse Polynesische taal.

Als een erfenis om de eerste te vormen Spaans Oost -Indië, Spaanse leningwoorden zijn aanwezig in de lokale talen van Guam, noordelijke Mariana eilanden, Palau, Marshall eilanden en Micronesië.^[71][72]

Bovendien zijn er in Australië en Nieuw-Zeeland inheemse Spaanse gemeenschappen, als gevolg van emigratie uit Spaanstalige landen. Voornamelijk van de Zuidelijke kegel.^[73]

Antarctica

In Antarctica, er zijn slechts twee civiele plaatsen en beide worden voornamelijk bewoond door inheemse Spaanse sprekers. Een van hen is de Argentijn Fortín Sargento Cabral, die 66 inwoners heeft.^[74] De andere is de Chileense stad van Villa Las Estrellas, met een bevolking van 150 inwoners in de zomer en 80 inwoners in de winter. In elk van hen is er een school waar studenten studeren en onderzoek doen in het Spaans. De Orcadas -basis, een Argentijns wetenschappelijk station, is de oudste basis in heel Antarctica dat nog in bedrijf is en de oudste met een permanente bevolking (sinds 1907).

Het is ook vermeldenswaard de rol van de verschillende wetenschappelijke bases in Antarctica die tot Spaanse landen behoren:

Land	Permanente onderzoeksstations	Zomeronderzoeksstations	Totaal	Kaart
Argentinië	6	7	13
Chili	4	5	9
Uruguay	1	1	2
España	0	2	2
Peru	0	1	1
Ecuador	0	1	1

Spaanse sprekers per land

De volgende tabel toont het aantal Spaanse sprekers in ongeveer 79 landen.

Wereldwijd Spaanse vloeiendheid (grijs en * betekent officiële taal)

Land	Bevolking[75]	Spaans als moedertaalsprekers[76]	Moedertaalsprekers en bekwame sprekers als tweede taal[77]	Totaal aantal Spaanse sprekers (inclusief beperkte competentie -sprekers)[77][78]
Mexico*	130 118 356 [79]	122.051.018 (93,8%)[80]	125.954.569 (96,8%)[1]	129.077.409 (99,2%)[80]
Verenigde Staten	328 239 523 [81]	41 757 391 (13,5%) [82]	41 757 391 (82% van de Amerikaanse Hispanics spreekt heel goed Spaans (volgens een enquête uit 2011).[83] Er zijn 60,5 miljoen Hispanics in de VS vanaf 2019[84] + 2,8 molen. niet -Spaanse Spaanse sprekers[85])	56 657 391 [1] (41,8 miljoen als een eerste taal + 15 miljoen als een tweede taal. Om dubbel tellen te voorkomen, omvat het aantal geen 8 miljoen Spaanse studenten en sommige van de 7,7 miljoen mensen zonder papieren die niet door de volkstelling worden verklaard
Colombia*	51 609 474 [86]	50 759 474 (850.000 met andere moedertaal)[87]	51 196 598 (99,2%)[1]
Spanje*	47 353 590 [88]	43.565,303 (92%)[1]	46.406.518 (98%)[89]
Argentinië*	46 234 830 [90][92]	44 709 081 (96,7%)[93]	45 356 368 (98,1%)[1]	45.957.421 (99,4%)[78]
Venezuela*	32 605 423 [94]	31,507,179 (1.098.244 met andere moedertaal)[95]	31.725.077 (97,3%)[1]	32,214,158 (98,8%)[78]
Peru*	33 470 569 [96]	27.747,102 (82,9%)[97][98]	30,123.512 (86,6%)[1]
Chili*	19 828 563 [99]	19 015 592 (281.600 met andere moedertaal)[100]	19.015.592 (95,9%)[1]	19.689.763 (99,3%)[78]
Ecuador*	17 424 000[101]	16 625 145 (93%)[102]	17.125.687 (95,8%)[1]	17.536.847 (98,1%)[78]
Guatemala*	17 357 886 [103]	12,133,162 (69,9%)[104]	13.591.225 (78,3%)[1]	14.997,214 (86,4%)[78]
Cuba*	11 181 595 [105]	11 159 232 (99,8%)[1]	11,159,232 (99,8%)[1]
Bolivia*	12 006 031 [106]	7.287.661 (60,7%)[107]	9.965,006 (83%)[1]	10.553.301 (87,9%)[78]
Dominicaanse Republiek*	10 621 938 [108]	10 367 011 (97,6%)[1]	10 367 011 (97,6%)[1]	10.473,231 (99,6%)[78]
Honduras*	9 526 440 [109]	9 318 690 (207.750 met andere moedertaal)[110]	9.402.596 (98,7%)[1]
Frankrijk	67 407 241 [111]	477,564 (1%[112] van 47.756.439[113])	1,910,258 (4%[89] van 47.756.439[113])	6.685.901 (14%[114] van 47.756.439[113])
Paraguay*	7 453 695 [115]	5 083 420 (61,5%)[116]	6.596.520 (68,2%)[1]	6 484 714 (87%)[117][118]
Nicaragua*	6 595 674 [119]	6 285 677 (490,124 met andere moedertaal)[120]	6.404.399 (97,1%)[1]
El Salvador*	6 330 947 [121]	6 316 847 (14.100 met andere moedertaal)[122]	6.311.954 (99,7%)[1]
Brazilië	214 100 000 [123]	460,018 [1]	460,018	6.056.018 (460.018 immigranten Native Speakers + 96.000 afstammelingen van Spaanse immigranten + 5.500.000 kunnen een gesprek voeren)[124][78]
Italië	60 542 215 [125]	255,459[126]	1.037,248 (2%[89] van 51.862,391[113])	5.704.863 (11%[114] van 51.862,391[113])
Costa Rica*	5 262 374 [127]	5 176 956 (84.310 met andere moedertaal)[128]	5.225.537 (99,3%)[1]
Panama*	4 278 500 [129]	3 777 457 (501.043 met andere moedertaal)[130]	3.931.942 (91,9%)[1]
Uruguay*	3 543 026 [131]	3 392 826 (150.200 met andere moedertaal)[132]	3.486.338 (98,4%)[1]
Puerto Rico*	3 285 874 [133]	3.095,293 (94,2%)[134]	3.253.015 (99%)[1]
Verenigd Koninkrijk	67 081 000 [135]	120.000[136]	518,480 (1%[89] van 51.848,010[113])	3.110.880 (6%[114] van 51.848,010[113])
Filippijnen	101,562,305[137]		438,882[138]	3.016.773[139][140][141][142][143][144][145]
Duitsland	83 190 556 [146]	375,207 [147]	644.091 (1%[89] van 64.409,146[113])	2.576,366 (4%[114] van 64.409,146[113])
Marokko	35 601 000 [148]	6.586[149]	6.586	1.664.823 [1][150] (10%)[151]
Equatoriaal-Guinea*	1 505 588 [152]		1 114 135 (74%)[1]	1 320 401 (87,7%)[153]
Canada	34.605,346[154]	553,495 [155]	553,495	939,348 (293.000 beperkte competentie sprekers + 93.853 studenten)[1]
Roemenië	21,355,849[156]		182,467 (1%[89] van 18.246.731[113])	912,337 (5%[114] van 18.246.731[113])
Portugal	10.636.888[157]		323,237 (4%[89] van 8.080.915[113])	808,091 (10%[114] van 8.080.915[113])
Nederland	16.665.900[158]		133,719 (1%[89] van 13.371.980[113])	668,599 (5%[114] van 13.371.980[113] )
Ivoorkust	21.359.000[159]			566,178 (studenten)[1]
Australië	21,507,717[160]	117,498 [1]	117,498	547,397 (117.498 Native Speakers + 374.571 beperkte competentie sprekers + 55.328 studenten)[1]
Zweden	9.555.893[161]	77.912 (1%[112] van 7.791,240[113])	77.912 (1% van 7.791,240)	467,474 (6%[114] van 7.791,240[113])
België	10.918,405[162]		89,395 (1%[89] van 8.939.546[113])	446,977 (5%[114] van 8.939.546[113])
Benin	10.008,749[163]			412,515 (studenten)[1]
Senegal	12.853,259			356.000 (studenten)[1]
Polen	38.092.000		324,137 (1%[89] van 32.413.735[113])	324,137 (1% van 32.413.735)
Oostenrijk	8,205,533		70.098 (1%[89] van 7.009,827[113])	280,393 (4%[114] van 7.009,827[113])
Belize	430,191 [164]	224,130 (52,1%)[165]	224,130 (52,1%)	270,160 (62,8%) [165]
Algerije	33.769.669		175.000 [1]	223.000 [1]
Zwitserland	8.570,146 [166]	197,113 (2,3%) [167][168]	197,113	211.533 (14.420 studenten)[169]
Kameroen	21.599.100[170]			193.018 (studenten)[1]
Denemarken	5.484.723		45.613 (1%[89] van 4.561,264[113])	182.450 (4%[114] van 4.561,264[113])
Israël	7,112,359		130.000 [1]	175.000 [1]
Japan	127,288,419	108.000 [1]	108.000	168.000 (60.000 studenten)[171]
Gabon	1.545,255[172]			167.410 (studenten)[173]
Bonaire en Curacao	223,652	10.006 [1]	10.006	150,678 [1]
Ierland	4.581,269[174]		35,220 (1%[89] van 3.522.000[113])	140.880 (4%[114] van 3.522.000[113])
Finland	5.244.749			133.200 (3%[114] van 4.440,004[113])
Bulgarije	7.262.675		130,750 (2%[89] van 6.537.510[113])	130,750 (2%[114] van 6.537.510[113])
Noorwegen	5.165.800	13.000 [1]	13.000	129,168 (92,168 studenten)[1]
Tsjechische Republiek	10.513,209[175]			90,124 (1%[114] van 9.012.443[113])
Rusland	146 171 015 [176]	3 000 [1]	3 000	87 313 (84,313 studenten)[1]
Hongarije	9,957,731[177]			83,206 (1%[114] van 8.320.614[113])
Aruba	101,484[178]	13,710 [1]	75,402 [149]	83.064 [1]
Trinidad en Tobago	1,317,714[179]	4.000 [1]	4.000	70,401 [1]
Guam		1,201 [1]	1,201	60.582 [1]
China	1 411 778 724 [180]	5 000 [1]	5 000	59 499 (54.499 studenten)[1]
Nieuw-Zeeland		22.000 [1]	22.000	58,373 (36,373 studenten)[1]
Slovenië			35,194 (2%[89] van 1.759.701[113])	52.791 (3%[114] van 1.759.701[113])
India	1 386 745 000 [181]	1 000 [1]	1 000	50 264 (49,264 studenten)[1]
Andorra	84.484	30,414 [1]	30,414	47,271 [1]
Slowakije	5.455,407			45.500 (1%[114] van 4.549.955[113])
Gibraltar	29,441[182]	22.758 (77,3%[183]))
Litouwen	2.972.949[184]			28,297 (1%[114] van 2.829.740[113])
Luxemburg	524,853	4.049 (1%[112] van 404.907[113])	8.098 (2%[89] van 404.907[113])	24,294 (6%[114] van 404.907[113])
Westelijke Sahara*	513.000[185]	N.A.[186]		22.000 [1]
Kalkoen	83 614 362	1.000 [1]	1.000	20,346 [1] (4.346 studenten)[187]
Amerikaanse Maagdeneilanden		16.788 [1]	16.788	16.788
Letland	2.209.000[188]			13.943 (1%[114] van 1.447.866[113])
Cyprus				2%[114] van 660.400[113]
Estland				9.457 (1%[114] van 945.733[113])
Jamaica	2,711,476[189]	8.000 [1]	8.000	8.000
Namibië		666	3.866 [190]	3.866
Egypte				3.500 (studenten)[191]
Malta				3,354 (1%[114] van 335,476[113])
Totaal	7.626.000.000 (totale wereldbevolking)[192]	484,520,026[193][194] (6,2%)[195]	506,375,556 [1] (6,5%)	566.965,406 [1] (7,2%)[196]

Grammatica

Het grootste deel van de grammaticale en typologisch Kenmerken van Spaans worden gedeeld met de andere Taal van de liefde. Spaans is een fusionale taal. De zelfstandig naamwoord en adjectief Systemen vertonen twee geslacht en twee cijfers. Bovendien, artikelen en sommige voornaamwoorden en determin Heb een onzijdig geslacht in hun enkelvoudige vorm. Er zijn er ongeveer vijftig geconjugeerd vormen per werkwoord, met 3 tijden: verleden, heden, toekomst; 2 aspecten voor verleden: perfectioneren, onvolmaakt; 4 stemmingen: indicatief, subjunctief, voorwaardelijk, noodzakelijk; 3 personen: ten eerste, tweede, derde; 2 nummers: enkelvoud, meervoud; 3 verbaast Formulieren: Infinitive, Gerund en Past Participle. De indicatieve stemming is de ongemarkeerd Eén, terwijl de conjunctieve stemming onzekerheid of onbepaald uitgesproken, en vaak wordt gecombineerd met de voorwaardelijke, wat een stemming is die wordt gebruikt om "zou" zouden uiten (zoals in, "zou ik eten als ik voedsel had); de imperatief is een stemming om uit te drukken Een bevel, gewoonlijk een woordzin van één woord - "¡di!", "¡Praat!".

Werkwoorden uitdrukken T-V onderscheid Door verschillende personen te gebruiken voor formele en informele adressen. (Zie voor een gedetailleerd overzicht van werkwoorden Spaanse werkwoorden en Spaanse onregelmatige werkwoorden.)

Spaans syntaxis wordt overwogen rechterbeveiliging, wat betekent dat ondergeschikte of wijzigen kiezers hebben de neiging om na hoofdwoorden te worden geplaatst. De taal gebruikt voorzetsels (in plaats van postposities of verbuiging van zelfstandige naamwoorden voor geval), en meestal - hoewel niet altijd - plaatsen adjectieven na zelfstandige naamwoorden, net als de meeste andere romantische talen.

Spaans is geclassificeerd als een onderwerp werkwoord voorwerp taal; Zoals in de meeste romantische talen is de constituerende orde echter zeer variabel en voornamelijk geregeerd door topicalisatie en focus in plaats van door syntaxis. Het is een "pro-drop", of "niet-subject"Taal - dat wil zeggen, het maakt het mogelijk om voornaamwoorden te verwijderen wanneer ze dat zijn pragmatisch onnodig. Spaans wordt beschreven als een "werkwoord"Taal, wat betekent dat de richting van beweging wordt uitgedrukt in het werkwoord terwijl de modus van voortbeweging wordt bijgewerkt uitgedrukt (bijv. Subir Corriendo of Salir Volando; De respectieve Engelse equivalenten van deze voorbeelden-'rennen' en 'uit vliegen'-wijzen dat Engels daarentegen 'satellietlijst' is, met modus van voortbeweging uitgedrukt in het werkwoord en richting in een bijwoordelijke modificator).

Fonologie

Het Spaanse fonologische systeem is voortgekomen uit dat van Vulgair Latijn. De ontwikkeling ervan vertoont enkele eigenschappen gemeen met andere Westerse romantische talen, anderen met de aangrenzende Spaanse variëteiten - vooral Leonese en Aragonese- Evenals andere functies die uniek zijn voor Spaans. Spaans is alleen onder de directe buren in het hebben van frequent ambitie en uiteindelijk verlies van het Latijnse initiaal /f/ Geluid (bijv. Cast. harina vs. Leon. en Arag. farina).^[197] De Latijnse initiële medeklinksequenties pl-, cl-, en fl- in het Spaans fuseren meestal als ll- (Oorspronkelijk uitgesproken [ʎ]), terwijl ze in Aragonese in de meeste dialecten worden bewaard, en in Leonese presenteren ze een verscheidenheid aan resultaten, waaronder [Tʃ], [ʃ], en [ʎ]. Waar Latin had -li- voor een klinker (bijv. filius) of het einde -iculus, -icula (bijv. auricula), Oud Spaans geproduceerd [ʒ], dat in het moderne Spaans de velar fricative werd [x] (hijo, oreja), terwijl naburige talen de palatale laterale hebben [ʎ] (bijv. Portugees filho, orelha; Catalaans fill, orella).

Segmentale fonologie

Het Spaans fonemisch Inventaris bestaat uit vijf klinkerfonemen (/a/, /e/, /i/, /O/, /U/) en 17 tot 19 medeklinkfonemen (het exacte aantal afhankelijk van het dialect^[198]). De belangrijkste allofisch Variatie tussen klinkers is de vermindering van de hoge klinkers /i/ en /U/ om te glijden -[j] en [W] respectievelijk - wanneer niet gestresst en grenzend aan een andere klinker. Enkele gevallen van de middenklinkers /e/ en /O/, bepaald lexisch, afwisselend met de tweedekjes /je/ en /wij/ respectievelijk wanneer gestrest, in een proces dat beter wordt beschreven als morfofonemisch In plaats van fonologisch, omdat het niet alleen voor de fonologie voorspelbaar is.

Het Spaanse medeklinkersysteem wordt gekenmerkt door (1) drie nasaal fonemen, en een of twee (afhankelijk van het dialect) zijdelings foneem (s), die in lettergreep-finale positie hun contrast verliezen en zijn onderworpen aan assimilatie naar een volgende medeklinker; (2) Drie stemloos stopt en de affricaat /tʃ/; (3) drie of vier (afhankelijk van het dialect) stemloos fricatieven; (4) Een set stemmen belemmering—/b/, /d/, /ɡ/, en soms /ʝ/- die afwisselen tussen benadering en plosief allofoons afhankelijk van de omgeving; en (5) een fonemisch onderscheid tussen de "getikt" en "trilling" r-Gounds (single ⟨r⟩ en dubbele ⟨rr⟩ in orthografie).

In de volgende tabel van medeklinkfonemen, /ʎ/ is gemarkeerd met een asterisk (*) om aan te geven dat deze alleen in sommige dialecten wordt bewaard. In de meeste dialecten is het samengevoegd /ʝ/ In de fusie genoemd yeísmo. Evenzo, /θ/ wordt ook gemarkeerd met een asterisk om aan te geven dat de meeste dialecten het niet onderscheiden /s/ (zien seseo), hoewel dit geen echte fusie is, maar een uitkomst van verschillende evolutie van sibilanten in Zuid -Spanje.

Het foneem /ʃ/ zit tussen haakjes () om aan te geven dat het alleen in verschijnt leenwoorden. Elk van de stemmende obstruent fonemen /b/, /d/, /ʝ/, en /ɡ/ verschijnt rechts van een paar- van stemloze fonemen, om aan te geven dat, terwijl de stemloos fonemen behouden een fonemisch contrast tussen plosief (of affricaat) en fricatief, de uitgesproken Die afwisselen allofonisch (d.w.z. zonder fonemisch contrast) tussen plosieve en benaderde uitspraken.

Medeklinkerfonemen^[199]

	Labiaal		Tand		Alveolair		Palataal		Velaar
Nasaal		m				n		ɲ
Hou op	p	b	t	d			tʃ	ʝ	k	ɡ
Doorlopend	f		θ*		s		(ʃ))		x
Zijdelings						l		ʎ*
Klep						ɾ
Triller						r

Prosodie

Spaans wordt geclassificeerd door zijn ritme als een lettergreep-getimede taal: Elke lettergreep heeft ongeveer dezelfde duur, ongeacht stress.^[200][201]

Spaans intonatie varieert aanzienlijk volgens dialect, maar voldoet in het algemeen aan een patroon van dalende toon voor declaratieve zinnen en WH-vragen (wie, wat, waarom, enz.) En stijgende toon voor Ja nee vragen.^[202][203] Er zijn geen syntactische markers om onderscheid te maken tussen vragen en verklaringen en dus hangt de herkenning van declaratief of ondervragend volledig af van intonatie.

Stress vindt meestal plaats op een van de laatste drie lettergrepen van een woord, met enkele zeldzame uitzonderingen op de vierde of eerdere lettergrepen. Stress komt meestal als volgt op:^[204]

• in woorden die eindigen met een monoftong, op de voorlaatste lettergreep
• Wanneer het woord eindigt in een tweeklank, op de laatste lettergreep.
• in woorden die eindigen met een medeklinker, op de laatste lettergreep, met uitzondering van twee grammaticale eindes: -n, voor derden-positieve werkwoorden, en -s, voor meervoud van zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden of voor tweede persoon-singular van werkwoorden. Hoewel een aanzienlijk aantal zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden eindigen -n zijn ook benadrukt op de voorlaatste (joven, virgen, mitin), de grote meerderheid van de zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden die eindigen met -n zijn gestrest op hun laatste lettergreep (capitán, almacén, jardín, corazón).
• Preantepenultimate Stress (stress op de vierde tot voorlaag lettergreep) vindt zelden plaats, alleen op werkwoorden met clitisch voornaamwoorden bevestigd (bijv. guardándoselos 'Ze opslaan voor hem/haar/zij/jij').

Naast de vele uitzonderingen op deze neigingen zijn er talloze minimale paren dat contrast met uitsluitend met stress zoals sábana ('blad') en sabana ('Savannah'); límite ('grens'), limite ('hij/zij beperkt') en limité ('Ik beperkt'); líquido ('vloeistof'), liquido ('Ik verkoop') en liquidó ('Hij/zij verkocht').

Het orthografische systeem weerspiegelt ondubbelzinnig waar de stress optreedt: bij afwezigheid van een accent -teken valt de stress op de laatste lettergreep tenzij de laatste letter ⟨n⟩, ⟨s⟩ of een klinker is, in welke gevallen de spanning valt op de Vermoord (voorlaatste) lettergreep. Uitzonderingen op die regels worden aangegeven door een acuut accentmarkering boven de klinker van de gestresste lettergreep. (Zien Spaanse orthografie.)

Sprekerpopulatie

Spaans is de officiële of nationale taal in 18 landen en één territorium in Amerika, Spanje, en Equatoriaal-Guinea. Met een bevolking van meer dan 410 miljoen, Hispanophone Amerika verklaart de overgrote meerderheid van de Spaanse sprekers, waarvan Mexico is het dichtstbevolkte Spaanstalige land. In de Europeese Unie, Spaans is de moedertaal van 8% van de bevolking, met een extra 7% die het als een tweede taal spreekt.^[205] Bovendien is Spaans de tweede meest gesproken taal in de Verenigde Staten en is veruit de meest populaire vreemde taal onder studenten.^[206] In 2015 werd geschat dat meer dan 50 miljoen Amerikanen Spaans spraken, van wie ongeveer 41 miljoen moedertaalsprekers waren.^[207] Met voortdurende immigratie en toegenomen gebruik van de taal in eigen land in openbare sferen en media, wordt verwacht dat het aantal Spaanse sprekers in de Verenigde Staten de komende decennia zal blijven groeien.^[208]

Dialectale variatie

Hoewel het wederzijds begrijpelijk is, zijn er belangrijke variaties (fonologisch, grammaticaal, en lexicaal) in het gesproken Spaans van de verschillende regio's van Spanje en in de Spaanstalige gebieden van Amerika.

De variëteit met de meeste sprekers is Mexicaans Spaans. Het wordt gesproken door meer dan twintig procent van de Spaanse sprekers van de wereld (volgens de bovenstaande tabel meer dan 112 miljoen van het totaal van meer dan 500 miljoen). Een van de belangrijkste kenmerken is de vermindering of verlies van ongestreide klinkers, vooral wanneer ze in contact staan ​​met het geluid /s /.^[209][210]

In Spanje worden noordelijke dialecten in de volksmond beschouwd als dichter bij de standaard, hoewel de positieve houding ten opzichte van zuidelijke dialecten de afgelopen 50 jaar aanzienlijk is toegenomen. De toespraak van de goed opgeleide klassen van Madrid is de standaardvariëteit voor gebruik op radio en televisie in Spanje en wordt door velen aangegeven als degene die de geschreven standaard voor het Spaans heeft beïnvloed.^[211] Centrale (Europese) Spaanse spraakpatronen zijn opgemerkt dat ze worden samengevoegd met meer innovatieve zuidelijke variëteiten (inclusief oosterse Andalusisch en Murcian), als een opkomende interdialectaal geëgaliseerd geëgaliseerd koine Gebufferd tussen de traditionele nationale standaard van de Madrid en de spraaktrends van Sevilla.^[212]

Fonologie

De vier belangrijkste fonologische afdelingen zijn respectievelijk gebaseerd op (1) het foneem /θ/ ("theta"), (2) de debuccalisatie van lettergreep-finale /s/, (3) het geluid van de gespelde ⟨s⟩, (4) en het foneem /ʎ/ ("omgedraaid y"),^[213]

• Het foneem /θ/ (spelt c voordat e of i en gespeld ⟨z⟩ elders), a stemloos tandfricatief Zoals in het Engels eingeving, wordt gehandhaafd door een meerderheid van de Spaanse bevolking, vooral in de noordelijke en centrale delen van het land. In andere gebieden (sommige delen van Zuid -Spanje, de Canarische eilanden, en Amerika), /θ/ bestaat niet en /s/ komt in plaats daarvan voor. Het onderhoud van fonemisch contrast wordt genoemd distinción in het Spaans, terwijl de fusie over het algemeen wordt genoemd seseo (in verwijzing naar de gebruikelijke realisatie van het samengevoegde foneem als [s]) of, af en toe, Ceceo (verwijzend naar zijn interdentale realisatie, [θ], in sommige delen van Zuid -Spanje). In het grootste deel van het Spaanse Amerika wordt de gespelde ⟨c⟩ vóór ⟨e⟩ of ⟨i⟩, en gespeld ⟨z⟩ wordt altijd uitgesproken als een stemloze tandheelkundige sibilant.
• De debuccalisatie (uitspraak als [h], of verlies) van lettergreep-finale /s/ wordt geassocieerd met de zuidelijke helft van Spanje en Lowland Americas: Midden -Amerika (behalve centraal Costa Rica en Guatemala), het Caribisch gebied, kustgebieden in Zuid -Mexico en Zuid -Amerika behalve Andes Highlands. Debuccalisatie wordt vaak "aspiratie" genoemd in het Engels, en aspiración in het Spaans. Wanneer er geen debuccalisatie is, de lettergreep-finale /s/ wordt uitgesproken als stemloos "apico-alveolaire" sibilant of als een stemloze tandheelkundige sibilant Op dezelfde manier als in de volgende paragraaf.
• Het geluid dat overeenkomt met de letter ⟨s⟩ wordt uitgesproken in het noorden van en centraal Spanje stemloos "apico-alveolaire" sibilant [s] (ook akoestisch beschreven als "graf"en articulatory als" ingetrokken "), met een zwak" zwijgend "geluid dat doet denken aan achteraf fricatieven. In Andalusië, Canarische eilanden en het grootste deel van het Spaans Amerika (behalve in de Paisa -regio van Colombia) het wordt uitgesproken als een stemloze tandheelkundige sibilant [s], net als de meest voorkomende uitspraak van de / s / van Engels. Omdat / s / een van de meest voorkomende fonemen in het Spaans is, is het verschil in uitspraak een van de eersten die door een Spaanstalige persoon wordt opgemerkt om Spanjaarden te onderscheiden van Spaanstaligen van Amerika.
• Het foneem /ʎ/, gespeld ⟨ll⟩, a palataal lateraal medeklinker die kan worden benaderd door het geluid van de ⟨lli⟩ van het Engels miljoen, wordt vaak onderhouden in minder geobsurbaniseerde gebieden van Noord-Spanje en in Highland -gebieden van Zuid -Amerika. Ondertussen is het in de toespraak van de meeste andere Spaanstaligen samengevoegd /ʝ/ ("Curly-Tail j"), een niet-laterale, meestal geuit, meestal fricatief, palatale medeklinker, soms in vergelijking met Engels /j/ (yod) als in yaangaan en gespeld in het Spaans. Net als bij andere vormen van allofonie over wereldtalen, wordt het kleine verschil van gespeld ⟨ll⟩ en de gespeld ⟨y⟩ meestal niet waargenomen (het verschil wordt niet gehoord) door mensen die ze niet als verschillende fonemen produceren. Zo'n fonemische fusie wordt genoemd yeísmo in het Spaans. In Rioplatense Spaans, het samengevoegde foneem wordt over het algemeen uitgesproken als een postalveolaire fricatief, ofwel geuit [ʒ] (zoals in het Engels meeteenheid of de Franse ⟨j⟩) in de centrale en westelijke delen van de dialectale regio (zheísmo), of stemloos [ʃ] (zoals in de Franse ⟨ch⟩ of Portugese ⟨x⟩) in en rond Buenos Aires en Montevideo (sheísmo).^[214]

Morfologie

De belangrijkste morfologisch Variaties tussen dialecten van Spaans omvatten verschillende toepassingen van voornaamwoorden, vooral die van de tweede persoon en, in mindere mate, de Object voornaamwoorden van de derde persoon.

Voseo

Vrijwel alle dialecten van Spaans maken de onderscheid tussen een formeel en een bekende register in de tweede persoon enkelvoud en hebben dus twee verschillende voornaamwoorden wat betekent "jij": usted in het formele en beide tú of vos In het bekende (en elk van deze drie voornaamwoorden heeft zijn bijbehorende werkwoordsvormen), met de keuze van tú of vos variërend van het ene dialect tot het andere. Het gebruik van vos (en/of zijn werkwoordsvormen) wordt genoemd Voseo. In een paar dialecten worden alle drie de voornaamwoorden gebruikt, met usted, tú, en vos duiden op respectievelijk formaliteit, bekendheid en intimiteit.^[215]

In voseo, vos is de onderwerp het formulier (vos decís, "je zegt") en de vorm voor het object van een voorzetsel (voy con vos, "Ik ga met je mee"), terwijl de directe en indirecte object vormen, en de bezittelijke voornaamwoorden, zijn hetzelfde als die geassocieerd met tú: Vos sabés que tus amigos te respetan ("Je weet dat je vrienden je respecteren").

De werkwoord vormen van Generaal Voseo zijn hetzelfde als die welke worden gebruikt tú behalve in het heden gespannen (aanwijzing en imperatief) werkwoorden. De vormen voor vos over het algemeen kan worden afgeleid van die van vosotros (de traditionele tweede persoon bekend meervoud) door de glijden [i], of /d/, waar het in het einde verschijnt: Vosotros Pensáis > vos pensás; Vosotros Volvéis > vos volvés, pensad! (vosotros)> pensá! (vos), vold! (vosotros)> volvé! (vos).^[216]

Generaal Voseo (Rivierplaat Spaans)

Aanwijzing					Subjunctief		Imperatief
Cadeau	Eenvoudig verleden	Onvolmaakt verleden	Toekomst	Voorwaardelijk	Cadeau	Verleden
pensás	pennenasta	pennen	Pensarás	Pensarías	piens	pennenaar pensasen	pensá
volvés	volviste	Volvías	Volverás	Volverías	Vuelvas	Volvieras Volvieses	volvé
dormís	slaapzaal	slaapzaal	dormirás	dormirías	duermas	durmieras Durmieses	dormí
De vormen in vetgedrukt Samenvallen met standaard tú-conjugatie.

In Chileen voseo Aan de andere kant verschillen bijna alle werkwoordsvormen van hun standaard tú-vormen.

Chileense Voseo

Aanwijzing					Subjunctief		Imperatief
Cadeau	Eenvoudig verleden	Onvolmaakt verleden	Toekomst[217]	Voorwaardelijk	Cadeau	Verleden
pensái(s)	pennenasta	pensabais	pensarí(s) pensaráis	pensaríai(s)	pensí(s)	pensarai(s) pensasen	piensa
volví(s)	volviste	volvíai(s)	volverí(s) volveráis	volveríai(s)	volvái(s)	volvierai(s) Volvieses	Vuelve
dormís	slaapzaal	dormíais	dormirís dormiráis	dormiríais	durmáis	durmierais Durmieses	dume
De vormen in vetgedrukt Samenvallen met standaard tú-conjugatie.

Het gebruik van het voornaamwoord vos met de werkwoords vormen van tú (vos piensas) wordt "voornaamwoordelijk genoemd voseo". Omgekeerd, het gebruik van de werkwoordsvormen van vos met het voornaamwoord tú (tú pensás of tú pensái) wordt "verbaal genoemd voseo".
In Chili bijvoorbeeld bijvoorbeeld verbale Voseo komt veel vaker voor dan het werkelijke gebruik van het voornaamwoord vos, die meestal is gereserveerd voor zeer informele situaties.

En in Midden -Amerika voseo, kan men nog verder onderscheid zien.

Midden -Amerikaanse Voseo

Aanwijzing					Subjunctief		Imperatief
Cadeau	Eenvoudig verleden	Onvolmaakt verleden	Toekomst	Voorwaardelijk	Cadeau	Verleden
pensás	pennenasta	pennen	Pensarás	Pensarías	pensés	pennenaar pensasen	pensá
volvés	volviste	Volvías	Volverás	Volverías	volvás	Volvieras Volvieses	volvé
dormís	slaapzaal	slaapzaal	dormirás	dormirías	durmás	durmieras Durmieses	dormí
De vormen in vetgedrukt Samenvallen met standaard tú-conjugatie.

Distributie in Spaanstalige regio's van Amerika

Hoewel vos Wordt niet gebruikt in Spanje, het komt voor in veel Spaanstalige regio's van Amerika als de primaire gesproken vorm van het Singular Bekende voornaamwoord van de tweede persoon, met grote verschillen in sociale overweging.^[218] Over het algemeen kan worden gezegd dat er zones van exclusief gebruik zijn tuteo (het gebruik van tú) In de volgende gebieden: bijna allemaal Mexico, de West Indië, Panama, de meeste van Colombia, Peru, Venezuela en kust Ecuador.

Tuteo Als een gekweekte vorm wisselt af van voseo als een populaire of landelijke vorm in Bolivia, in het noorden en ten zuiden van Peru, in Andes Ecuador, in kleine zones van de Venezolaanse Andes (en met name in de Venezolaanse staat van Zulia), en in een groot deel van Colombia. Sommige onderzoekers beweren dat voseo kan worden gehoord in sommige delen van Oost -Cuba, en anderen beweren dat het afwezig is op het eiland.^[219]

Tuteo bestaat als het tweede-persoonsgebruik met een tussenliggende mate van formaliteit naast de meer bekende voseo in Chili, in de Venezolaanse staat van Zulia, aan de Caribische kust van Colombia, in de Azuero -schiereiland in Panama, in de Mexicaanse staat van Chiapa'sen in delen van Guatemala.

Gegeneraliseerd gebieden voseo erbij betrekken Argentinië, Nicaragua, oostelijk Bolivia, El Salvador, Guatemala, Honduras, Costa Rica, Paraguay, Uruguay en de Colombiaanse afdelingen van Antioquia, Caldas, Risaralda, Quindio en Valle del Cauca.^[215]

Ustedes

Ustedes functioneert als formeel en informeel tweede persoon meervoud in heel Spaans Amerika, de Canarische eilandenen delen van Andalusië. Het is het eens met werkwoorden in het meervoud van 3e persoon. Het grootste deel van Spanje onderhoudt de Formeel/bekend onderscheid met ustedes en vosotros respectievelijk. Het gebruik van ustedes Met de tweede persoon wordt meervoud soms gehoord in Andalusië, maar het is niet-standaard.

Usted

Usted is het gebruikelijke secundaire voornaamwoord in een formele context, maar het wordt gezamenlijk gebruikt met de unieke stem van de derde persoon van het werkwoord. Het wordt gebruikt om respect over te brengen op iemand die een generatie ouder is of van een hogere autoriteit is ("u, mijnheer"/"u, mevrouw"). Het wordt ook gebruikt in een bekend context door veel sprekers in Colombia en Costa Rica en in delen van Ecuador en Panama, met uitsluiting van tú of vos. Dit gebruik wordt soms genoemd ustedeo in het Spaans.

In Midden -Amerika, vooral in Honduras, usted wordt vaak gebruikt als een formeel voornaamwoord om respect te geven tussen de leden van een romantisch stel. Usted wordt ook op die manier gebruikt tussen ouders en kinderen in de Andes -regio's van Ecuador, Colombia en Venezuela.

Voornaamwoorden van derde persoon

De meeste luidsprekers gebruiken (en de Echte academische wereld Española de voorkeur aan) de voornaamwoorden lo en la voor besturen voorwerpen (mannelijk en vrouwelijk respectievelijk, ongeacht animatie, betekent "hem", "haar" of "it"), en le voor indirect voorwerpen (los van geslacht of animatie, wat betekent "voor hem", "voor haar", of "aan het"). Het gebruik wordt soms "etymologisch" genoemd, omdat deze directe en indirecte object voornaamwoorden respectievelijk een voortzetting zijn van de accusatief en datief voornaamwoorden van het Latijn, de vooroudertaal van het Spaans.

Afwijkingen van deze norm (vaker voorkomen in Spanje dan in Amerika) worden "genoemd"leísmo","leunmo", of "laísmo", Volgens welk respectieve voornaamwoord, le, lo, of la, is uitgebreid voorbij het etymologische gebruik (le als een direct object, of lo of la als een indirect object).

Vocabulaire

Sommige woorden kunnen aanzienlijk verschillen in verschillende hispanofoonlanden. De meeste Spaanse sprekers kunnen andere Spaanse vormen herkennen, zelfs op plaatsen waar ze niet vaak worden gebruikt, maar Spanjaarden erkennen over het algemeen niet specifiek Amerikaans gebruik. Bijvoorbeeld Spaans mantequilla, aguacate en albaricoque (respectievelijk 'boter', 'avocado', 'abrikot') komen overeen met manteca (woord gebruikt voor vet in Peninsulair Spaans), palta, en damasco, respectievelijk, in Argentinië, Chili (behalve manteca), Paraguay, Peru (behalve manteca en damasco) en Uruguay.

Relatie met andere talen

Spaans is nauw verwant aan de ander West -Iberische romantische talen, inclusief Asturisch, Aragonese, Galicus, Ladino, Leonese, Mirandese en Portugees.

Algemeen wordt erkend dat Portugezen en Spaanse sprekers in schriftelijke vorm kunnen communiceren, met verschillende mate van wederzijdse verstaanbaarheid.^{[220][221][222][223]} Wederzijdse verstaanbaarheid van de geschreven Spaanse en Portugese talen zijn opmerkelijk hoog en de moeilijkheden van de gesproken vormen zijn meer gebaseerd op fonologie dan op grammaticale en lexicale ongelijkheid. Etnoloog geeft schattingen van de lexicale gelijkenis tussen gerelateerde talen in termen van precieze percentages. Voor Spaans en Portugees is dat cijfer 89%. Italiaans is daarentegen fonologisch vergelijkbaar met het Spaans, maar heeft een lagere lexicale overeenkomst van 82%. Wederzijdse verstaanbaarheid tussen het Spaans en Frans of tussen Spaans en Roemeense is nog steeds lager, gegeven lexicale gelijkenisclassificaties van respectievelijk 75% en 71%.^[224][225] Begrip van het Spaans door Franse sprekers die de taal niet hebben bestudeerd, is veel lager, met een geschatte 45%. Over het algemeen, dankzij de gemeenschappelijke kenmerken van de schrijfsystemen van de romantische talen, is het interingueel begrip van het geschreven woord groter dan dat van mondelinge communicatie.

De Spaanse woordenschat is beïnvloed door verschillende talen: zoals in andere Europese talen, Klassiek Grieks Woorden (hellenismen) zijn er overvloedig op verschillende gebieden, voornamelijk in Kunst, Wetenschap, Politiek, Natuur, enz.^[226] Zijn woordenschat is ook geweest beïnvloed door Arabisch, hebben ontwikkeld tijdens de Al-Andalus ERA in de Iberisch schiereiland, met ongeveer 8% van zijn vocabulaire Arabisch Lexicale wortels.^{[227][228][229][230]} Het is ook beïnvloed door baskisch, Iberisch, Celtiberisch, Visigotisch, en andere aangrenzende Ibero-romantietalen.^[231][230] Bovendien heeft het vocabulaire geabsorbeerd uit andere talen, met name andere romantische talen zoals zoals Frans, Italiaans, Mozarabisch, Portugees, Galicus, Catalaans, Occitaans, en Sardijns, evenals van Quechua, Nahuatl, en Andere inheemse talen van Amerika.^[232]

De volgende tabel vergelijkt de vormen van enkele veel voorkomende woorden in verschillende romantische talen:

1. In romantische etymologie worden Latijnse termen gegeven in de beschuldiging, omdat de meeste vormen uit deze zaak voortkomen.
2. Zoals in "ons zeer zelf", een nadrukkelijke uitdrukking.
3. Ook nós outros in vroegmoderne Portugezen (bijv. De lusiads), en nosoutros in Galician.
4. Alternatief nous autres in Frans.
5. noialtri In veel zuidelijke Italiaanse dialecten en talen.
6. Middeleeuwse Catalaanse (bijv. Llibre dels fets).
7. Gemodificeerd met het geleerde achtervoegsel -ción.
8. Afhankelijk van de gebruikte schriftelijke norm (zie Re -integrationisme).
9. van baskisch Esku, "Hand" + erdi, "Half, onvolledig". Merk op dat deze negatieve betekenis ook van toepassing is op het Latijn Sinistra (M) ("donker, ongelukkig").
10. Roemeens caș (van het Latijn Cāsevs) betekent een soort kaas. De universele term voor kaas in het Roemeens is Brânză (van onbekende etymologie).^[233]

Judaeo-Spaans

Judaeo-Spanish, ook bekend als Ladino,^[234] is een verscheidenheid aan Spaans die veel kenmerken van middeleeuws Spaans en Portugees bewaart en wordt gesproken door afstammelingen van de Sephardi Joden wie waren uit Spanje verdreven in de 15e eeuw.^[234] Omgekeerd bekeerde in Portugal de overgrote meerderheid van de Portugese joden en werden 'nieuwe christenen'. Daarom is de relatie met het Spaans vergelijkbaar met die van de Jiddische taal tot Duits. Ladino -sprekers zijn vandaag bijna uitsluitend Sephardi Joden, met familiewortels in Turkije, Griekenland of de Balkan, en wonen meestal in Israël, Turkije en de Verenigde Staten, met een paar gemeenschappen in het Spaanse Amerika.^[234] Judaeo-Spanish mist de Indiaanse vocabulaire die werd overgenomen door standaard Spaans tijdens de Spaanse koloniale periode, en het behoudt veel archaïsche kenmerken die sindsdien verloren zijn gegaan in standaard Spaans. Het bevat echter andere woordenschat die niet in standaard Spaans wordt gevonden, inclusief woordenschat van Hebreeuws, Frans, Grieks en Turks, en andere gesproken talen waar de Sephardim zich vestigde.

Judaeo-Spanish loopt een serieus gevaar van uitsterven omdat veel moedertaalsprekers tegenwoordig zowel ouderen als ouderen zijn olim (immigranten naar Israël) die de taal niet aan hun kinderen of kleinkinderen hebben overgedragen. Het ervaart echter een kleine revival onder Sephardi -gemeenschappen, vooral in muziek. In Latijns -Amerikaanse gemeenschappen is het gevaar van uitsterven ook te wijten aan assimilatie door het moderne Spaans.

Een gerelateerd dialect is Haketia, de Judaeo-Spanish van Noord-Marokko. Dit was ook de neiging om te assimileren met modern Spaans, tijdens de Spaanse bezetting van de regio.

Schrijfsysteem

Spaans is geschreven in de Latijns script, met de toevoeging van het personage ⟨ñ⟩ (eñe, vertegenwoordigen het foneem /ɲ/, een brief die verschilt van ⟨n⟩, hoewel typografisch samengesteld uit een ⟨n⟩ met een tilde). Vroeger de digraphs ⟨Ch⟩ (che, vertegenwoordigen het foneem /t͡ʃ/) en ⟨ll⟩ (elle, vertegenwoordigen het foneem /ʎ/ of /ʝ/), werden ook beschouwd als enkele letters. De digraph ⟨rr⟩ (erre fuerte, 'Strong R', erre doble, 'dubbele r', of gewoon erre), die ook een duidelijk foneem vertegenwoordigt /r/, werd niet op dezelfde manier beschouwd als een enkele letter. Sinds 1994 zijn ⟨ch⟩ en ⟨ll⟩ behandeld als letterparen voor verzameling Doeleinden, hoewel ze tot 2010 een deel van het alfabet bleven. Woorden met ⟨ch⟩ zijn nu alfabetisch gesorteerd tussen die met ⟨cg⟩ en ⟨ci⟩, in plaats van ⟨cz⟩ te volgen zoals vroeger. De situatie is vergelijkbaar voor ⟨ll⟩.^[235][236]

Het Spaanse alfabet heeft dus de volgende 27 letters:

A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, Ñ, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z.

Sinds 2010 is geen van de digraphs (ch, ll, rr, gu, qu) worden beschouwd als brieven door de Royal Spaanse Academie.^[237]

De brieven k en w worden alleen gebruikt in woorden en namen uit vreemde talen (kilo, folklore, whisky, kiwi, enz.).

Met uitsluiting van een zeer klein aantal regionale termen zoals Mexico (zien Toponymie van Mexico), uitspraak kan volledig worden bepaald uit spelling. Onder de orthografische conventies wordt een typisch Spaans woord benadrukt lettergreep Voor de laatste als het eindigt met een klinker (niet inclusief ⟨y⟩) of met een klinker gevolgd door ⟨n⟩ of een ⟨S⟩; Het is anders gestrest op de laatste lettergreep. Uitzonderingen op deze regel worden aangegeven door een acuut accent op de beklemtoonde klinker.

Het acute accent wordt bovendien gebruikt om onderscheid te maken tussen bepaalde homofoons, vooral als een van hen een gestrest woord is en de andere een clitisch: vergelijken el ('het', mannelijk enkelvoudig definitief artikel) met él ('hij' of 'het'), of te ('jij', object voornaamwoord) met té ('thee'), de (voorzetsel 'van') versus dé ('geven' [formele imperatieve/derde persoon aanwezig subjunctief]), en se (reflexief voornaamwoord) versus sé ('Ik weet het' of imperatief 'Be').

De inrogende voornaamwoorden (qué, cuál, dónde, quién, enz.) ontvangen ook accenten in directe of indirecte vragen, en sommige demonstratieven (ése, éste, aquél, etc.) kan worden geaccentueerd wanneer ze als voornaamwoorden worden gebruikt. Accentmarkeringen werden vroeger weggelaten op hoofdletters (een wijdverbreide praktijk in de dagen van typemachines en de vroege dagen van computers wanneer alleen kleine linkers beschikbaar waren met accenten), hoewel de Real Academia Española Adviseert hier tegen en de orthografische conventies die op scholen worden onderwezen, handhaven het gebruik van het accent.

Wanneer u is geschreven tussen g en een voorste klinker e of i, het geeft een "aanHard G"uitspraak. A trema ü geeft aan dat het niet stil is zoals het normaal zou zijn (bijv. cigüeña, 'Stork', wordt uitgesproken [θiˈɣweɲa]; Als het is geschreven *cigueña, het zou worden uitgesproken *[θiˈɣeɲa]).

Interrogings- en uitroepende clausules worden geïntroduceerd met Omgekeerde vraag en uitroeptekens (¿ en ¡, respectievelijk) en gesloten door de gebruikelijke vraag en uitroeptekens.

Organisaties

Royal Spaanse Academie

De Royal Spaanse Academie (Spaans: Real Academia Española), opgericht in 1713,^[238] Samen met de 21 andere nationale (zie Association of Spanish Language Academies), oefent een standaardiserende invloed uit door de publicatie van woordenboeken en veel gerespecteerde grammatica en stijlgidsen.^[239] Vanwege invloed en om andere sociaalhistorische redenen, een gestandaardiseerde vorm van de taal (Standaard Spaans) wordt algemeen erkend voor gebruik in literatuur, academische contexten en de media.

Association of Spanish Language Academies

De Association of Spaanse taalacademies (Asociación de Academias de la Lengua Española, of ASALE) is de entiteit die de Spaanse taal regelt. Het werd in 1951 in Mexico gemaakt en vertegenwoordigt de unie van alle afzonderlijke academies in de Spaanstalige wereld. Het bestaat uit de academies van 23 landen, besteld op datum van Academy Foundation: Spanje (1713),^[241] Colombia (1871),^[242] Ecuador (1874),^[243] Mexico (1875),^[244] El Salvador (1876),^[245] Venezuela (1883),^[246] Chili (1885),^[247] Peru (1887),^[248] Guatemala (1887),^[249] Costa Rica (1923),^[250] Filippijnen (1924),^[251] Panama (1926),^[252] Cuba (1926),^[253] Paraguay (1927),^[254] Dominicaanse Republiek (1927),^[255] Bolivia (1927),^[256] Nicaragua (1928),^[257] Argentinië (1931),^[258] Uruguay (1943),^[259] Honduras (1949),^[260] Puerto Rico (1955),^[261] Verenigde Staten (1973)^[262] en Equatoriaal-Guinea (2016).^[263]

Cervantes Institute

De Instituto Cervantes (Cervantes Institute) is een wereldwijde non -profit organisatie die in 1991 door de Spaanse regering is opgericht. Deze organisatie heeft vestigingen in 45 landen, met 88 centra gewijd aan de Spaanse en Spaanse Amerikaanse culturen en Spaanse taal.^[264] De doelen van het instituut zijn om de opleiding, de studie en het gebruik van Spaans als een tweede taal universeel te promoten, om methoden en activiteiten te ondersteunen die het proces van Spaanstalige onderwijs helpen, en bij te dragen aan de vooruitgang van de Spaanse en Spaanse Amerikaanse culturen in niet-Spaanse sprekende landen. Het rapport 2015 van het Instituut, "El Español, Una Lengua Viva" (Spaans, een levende taal) schatte dat er wereldwijd 559 miljoen Spaanse sprekers waren. Het laatste jaarverslag "El español en el mundo 2018"(Spaans in de wereld 2018) telt 577 miljoen Spaanse sprekers wereldwijd. Onder de in het rapport aangehaalde bronnen is de U.S. Census Bureau, wat schat dat de VS tegen 2050 138 miljoen Spaanse sprekers zullen hebben, waardoor het de grootste Spaanstalige natie op aarde is, met Spaans, de moedertaal van bijna een derde van de burgers.^[265]

Officieel gebruik door internationale organisaties

Spaans is een van de officiële talen van de Verenigde Naties, de Europeese Unie, de Wereld handel Organisatie, de Organisatie van Amerikaanse staten, de Organisatie van Ibero-Amerikaanse staten, de Afrikaanse Unie, de Unie van Zuid -Amerikaanse landen, de Antarctisch Verdragssecretariaat, de Latijnse unie, de Karikom, de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst, de Inter-Amerikaanse ontwikkelingsbanken tal van andere internationale organisaties.

Voorbeeldtekst

Artikel 1 van de Universele verklaring van mensenrechten in het Spaans:

Todos los seres humanos nacen libres e iguales en dignidad y derechos y, dotados como están de razón y conciencia, deben comportarse fraternalmente los unos con los otros.^[266]

Artikel 1 van de Universele verklaring van mensenrechten in Engels:

Alle mensen worden vrij en gelijk geboren in waardigheid en rechten. Ze zijn begiftigd met rede en geweten en moeten naar elkaar handelen in een geest van broederschap.^[267]

Zie ook

Aantekeningen

Referenties

Citaten

Bronnen

Externe links

Organisaties

• Echte academische wereld Española (RAE), Royal Spaanse Academie. De officiële instelling van Spanje, met een missie om de stabiliteit van de Spaanse taal te waarborgen
• Instituto Cervantes, Cervantes Institute. Een Spaanse overheidsinstantie, verantwoordelijk voor het promoten van de studie en het onderwijzen van de Spaanse taal en cultuur.
• Fundéurae, Fundament van opkomend Spaans. Een non-profit organisatie met samenwerking van de RAE die missie is om twijfels en dubbelzinnigheden van het Spaans te verduidelijken.

Educatieve websites

• Profedeele, Oefeningen gericht op leraren in de Spaanse taal (ele)
• Aprendersespanol, Spaanse activiteiten en materiaal