Belgische landcomponent

Landcomponent
Landkomponent (Nederlands) Composante terre (Frans)
Actief	1830 - aanwezig
Land	België
Loyaliteit	Koning van de Belgen
Type	Leger
Rol	Landoorlog
Maat	10.500 actief personeel
Deel van	Belgische strijdkrachten
Commandanten
Commandant	Generaal-majoor Pierre Gérard

De Landcomponent (Nederlands: Landcomponent, Frans: Composante terre) is de landtak van de Belgische strijdkrachten. De Koning van de Belgen is de opperbevelhebber. De huidige stafchef van de landcomponent is majoor-generaal Pierre Gérard.

Rangen in gebruik door het Belgische leger worden vermeld op Belgische militaire gelederen.

Geschiedenis

Organisatie 1870s

Volgens de wet van 16 augustus 1873 zou het leger bestaan ​​uit:

Infanterie

• 14 regimenten van lijninfanterie (Drie actieve bataljons, één reserve en één bedrijf in elk Regiment Depot)
• 3 regimenten van Jäger (Drie actieve bataljons, één reserve en één bedrijf in elk Regiment Depot)
• 1 regiment van Grenadiers (Drie actieve bataljons, één reserve en één bedrijf in elk Regiment Depot)
• 1 regiment van Karabijnjager (Vier actieve bataljons, 2 reserve en 1 depotbedrijf van deposito))
• 2 bedrijven zijn geregeld
• 1 discipline lichaam
• 1 militaire school voor kinderen van militairen

Opmerking: een bataljon (864 mannen) bestaat uit vier bedrijven van 216 mannen

Cavalerie

• 4 regimenten van lancers (4 actieve squadrons en één versterking in elk regiment)
• 4 regimenten van gidsen (4 actieve squadrons en één versterking in elk regiment)
• 2 regimenten van Chasseur (4 actieve squadrons en één versterking in elk regiment)

Opmerking: een squadron had ongeveer 130 paarden

Artillerie

• 4 regimenten van artillerie (10 batterijen in elk regiment)
• 3 regimenten van fortartillerie of belegeringsartillerie (16 batterijen, 1 batterij en 1 reservebatterijdepot in elk regiment)
• 1 pontonbedrijf
• 1 Company of Artificers
• 1 gezelschap van wapensmeden
• 1 gezelschap van artilleriemedewerkers

Opmerking: een batterij heeft 6 kanonnen

Engineering

• 1 Engineer Regiment (3 Active Battalions en One Depot Battalion)
• 1 spoorwegmaatschappij
• 1 Campaign Telegraph Company
• 1 Telegraph Room Company
• 1 Pontoon Room Company
• 1 werknemersbedrijf

Trein

• 7 trein bedrijven

Eerste Wereldoorlog

Een belangrijke reorganisatie van het leger was in 1912 door de regering geautoriseerd en voorzag in een totaal leger van 350.000 man in 1926 - 150.000 in de veldkrachten, 130.000 in fortgarnizoenen en 70.000 reserves en hulpmiddelen. Bij het uitbreken van de oorlog was deze reorganisatie lang niet compleet en konden slechts 117.000 mannen worden gemobiliseerd voor de veldkrachten, met de andere takken even tekort.

De opperbevelhebber was Koning Albert I, met luitenant-generaal Chevalier Antonin de Selliers de Moranville Als chef van de generaal staf van 25 mei 1914 tot 6 september 1914 toen een koninklijk besluit de functie van stafchef van het leger heeft afgeschaft. Op deze manier verzekerde de koning zijn controle over het bevel.^[1]

• 1e divisie (luitenant -generaal Baix) - rond Gent.
• 2e divisie (luitenant -generaal Dassin) - Antwerpen.
• 3e divisie (luitenant-generaal Leman) - in de omgeving van Luik.
• 4e divisie (Luitenant -generaal Michel) - Namur en Charleroi.
• 5e divisie (luitenant -generaal ruwet) - rond Keren.
• 6e divisie (luitenant-generaal Albert Lantonnois Van reed) - Brussel.
• Cavaleriedivisie (luitenant -generaal de Witte) - Brussel.

Bovendien waren er garnizoenen in Antwerpen, Luik en Namur, elk onder het bevel van de lokale divisiecommandant geplaatst.^[2]

Elke divisie bevatte drie gemengde brigades (van twee infanterieregimenten en één artillerieregiment), één cavalerieregiment en één artillerieregiment, evenals verschillende ondersteuningseenheden. Elk infanterieregiment bevatte drie bataljons, met één regiment in elke brigade met een machinegeweerbedrijf van zes kanonnen. Een artillerieregiment had drie batterijen van vier kanonnen.

De nominale sterkte van een divisie varieerde van 25.500 tot 32.000 alle rangen, met een totale sterkte van achttien infanteriebataljons, een cavalerieregiment, achttien machinegeweren en achtenveertig geweren. Twee divisies (de 2e en 6e) hadden elk een extra artillerieregiment, voor een totaal van zestig kanonnen.

De cavaleriedivisie had twee brigades van twee regimenten elk, drie paardenartillerie batterijen en een fietsbataljon, samen met steuneenheden; Het had een totale sterkte van 4.500 alle rangen met 12 kanonnen en was in feite weinig meer dan een versterkte brigade.

Tweede Wereldoorlog

In 1940, de Koning van België Was de opperbevelhebber van het Belgische leger met 100.000 actief personeel; De kracht ervan kan worden verhoogd tot 550.000 wanneer deze volledig wordt gemobiliseerd. Het leger bestond uit zeven infanteriekorps, die werden garnizoen in Brussel, Antwerpen en Luik, en twee divisies van gedeeltelijk gemechaniseerde cavaleriekorps in Brussel en de Ardenne. Het korps was als volgt:

• I Corps met de 1e, 4e en 7e infanteriedivisies
• II Corps met de 6e, 11e en 14e infanteriedivisies
• III Corps met de 1e Chasseurs Ardennais en de 2e en 3e infanteriedivisies
• IV Corps met de 9e, 15e en 18e infanteriedivisies
• V Corps met drie divisies
• VI Corps met drie divisies

Elk legerkorps had zijn eigen hoofdkantoor, twee actieve en verschillende reserve -infanteriedivisies, Corps Artillery Regiment van vier bataljons van twee batterijen met 16 artilleriestukken per bataljon en een pionierregiment.

Elke infanteriedivisie had een divisiepersoneel samen met drie infanterieregimenten, elk van de 3.000 mannen. Elk regiment had 108 lichte machinegeweren, 52 zware machinegeweren, negen zware mortieren of huilers in infanteriegeweer, plus zes antitankpistolen.

Binnen de Gratis Belgische strijdkrachten die werden gevormd in Groot -Brittannië tijdens de bezetting van België tussen 1940-45, was er een landmachtformatie, de 1e Belgische infanteriebrigade. Een extra drie divisies werden opgevoed en getraind in Noord-Ierland, maar de oorlog eindigde voordat ze actie konden zien. Ze kwamen echter bij de aanvankelijke Belgische bezettingsmacht in Duitsland, I Belgisch Corps, wiens hoofdkwartier in oktober 1946 naar Luedenscheid verhuisde.^[3] Van de 75.000 troepen die zich op 8 mei 1945 in Duitsland bevonden, was de overgrote meerderheid aangeworven na de bevrijding van België.^[4]

Koude Oorlog

Tijdens de Koude Oorlog, België voorzag de Ik Belgisch Corps (HQ Haelen Kaserne, Junkersdorf, Ledenthal (Keulen)), bestaande uit de 1e infanteriedivisie in Luik en 16e gemechaniseerde divisie in Neheim-Hüsten, tot NAVO's Noordelijke legergroep voor de verdediging van West -Duitsland.^[5] Er waren ook twee reservebrigades (10e gemechaniseerde brigade, Limburg, en de 12e gemotoriseerde brigade, Luik), iets groter dan de vier actieve brigades, die bedoeld waren als versterkingen voor de twee divisies. Binnenlandse krachten omvatten het para-commando-regiment in Heverlee, drie nationale defensie-infanteriebataljons (5e Chasseurs Ardennais, 3e carabiniers-cyclisten en 4e carabiniers-cyclisten), vier ingenieursbataljons en negen provinciale regimenten met twee tot vijf lichte infanteriebataljons elk. (Isby en Kamps, 1985, 64, 72)

Na het einde van de Koude Oorlog werden de krachten verminderd. De eerste planning in 1991 riep op tot een in België geleid korps met 2 of 4 Belgische brigades, een Duitse brigade en mogelijk een Amerikaanse brigade.^[6] Tegen 1992 zag dit plan er echter onwaarschijnlijk uit en in 1993 werd een enkele Belgische divisie met twee brigades onderdeel van de Eurocorps.^[7]

Structuur

De landcomponent is georganiseerd als 1 Brigade en 1 Special Operations Regiment. In totaal bestaat de landcomponent uit bijna 12.000 militairen (vanaf 2019). Na de hervormingen van 2018 zijn de grondtroepen als volgt georganiseerd:

Componsland (het hoofdkantoor van de landcomponent) Het houdt toezicht op en plant alle activiteiten en activiteiten van de landcomponent.

• Gemotoriseerde brigade Bij Leopoldsburg (gevormd uit de middelgrote brigade). De brigade bestaat uit ongeveer 7.500 soldaten verdeeld in 16 eenheden. De gevechtscapaciteit bestaat uit drie gemotoriseerde infanteriebataljons uitgerust met Piranha IIIC Voertuigen en twee lichte infanteriebataljons uitgerust met Dingo 2 Voertuigen, die worden ondersteund door twee ingenieursbataljons, twee logistieke bataljons, twee CIS -groepen (communicatie), één veldartilleriebataljon, één verkenning (Istar) bataljon uitgerust met Pandur i Voertuigen, twee militaire trainingskampen en een hoofdkantoorbedrijf.

• Special Operations Regiment (voorheen de lichte brigade) op Marche-en-famenne. Het regiment heeft meer dan 1.500 Elite -soldaten onder zijn bevel. Het plant en voert speciale operaties over de hele wereld uit en is de belangrijkste expeditie -eenheid van de Belgische grondtroepen. Het regiment bestaat uit het 2e Commando Battalion, het 3e Parachute Battalion, de Special Forces Group (SFG) de 6e Communications Group, Parachute en Commando Training Centers en het 4e Commando HQ Company. Alle eenheden hebben capaciteiten in de lucht. Het regiment exploiteert lichte gepantserde voertuigen om over moeilijke terreinen te manoeuvreren.

De servicecapaciteit omvat het volgen van eenheden:

• Militaire politiegroep
• Informatie Operations Group
• Explosieve verwijdering en vernietigingsdienst (bekend als dovo in Nederlands en sedee in Frans)
• Bewegingscontrolegroep
• 29e logistiek bataljon
• Veldaccommodatie -eenheid
• De trainingscentra en kampen. De trainingscapaciteit bestaat uit vier afdelingen: de infanterie van de trainingsafdeling bij Arlon, de Armour-Cavalry van de opleidingsafdeling op Leopoldsburg, de artillerie van de trainingsafdeling op Brasschaat en de ingenieurs van de trainingsafdeling bij Namur.

Sommige regimenten in de landcomponent, zoals de Regiment 12e van de lijn Prins Leopold - 13e van de lijn, hebben namen bestaande uit meerdere elementen. Dit is het resultaat van een reeks samensmeltingen die in de loop der jaren plaatsvonden. Het Regiment 12e van de lijn Prins Leopold - 13e van de lijn werd in 1993 gecreëerd als gevolg van de fusie van het 12e regiment van de lijnprins Leopold en het 13e regiment van de lijn.

Officier ranks

NAVO -code	Van 10		Van-9		Van-8		Van-7		Van-6		Van-5		Van-4		Van-3		Van 2		Van 1						Van (d)						Studentofficier
Belgische landcomponent[8]
			Generaal		Lutenant-Generaal		Generaal-majoor		Brigadegeneraal		Kolonel		Lutenant-Kolonel		Majoor	Kapitein-commandant	Kapitein		Luitenant			ONDERLUITENANT			Aspirant
			Général		Lieutenant général		Général-major		Général de Brigade		Colonel		Lieutenant-colonel		Major	Capitaine-commandant	Capitaine		Lieutenant			Sous-lieutenant			Aspirant
			General		Generalleutnant		Generalmajor		Brigadegeneral		Oberst		Oberstleutnant		Major	Stabshauptmann	Hauptmann		Leutnant			Unterleutnant			Aspirant

Andere rangen

NAVO -code	OR-9						OR-8		OR-7		OR-6						OR-5						OR-4				OR-3		OR-2						Of-1
Belgische landcomponent[8]
	Beoordeelde majoor			Beoordeel			Beslaggevend		1ste sergeant-majoor		1ste sergeant-chef			1ste sergeant			Sergeant						1ste Korporaal-chef		Korporaal-chef		Korporaal		1ste Soldaat						Soldaat
	Adjudant-major			Adjudant-chef			Adjudant		1er sergeant-major		1er sergeant-chef			1er sergeant			Sergeant						1er caporal-chef		Caporal-chef		Caporal		1er soldat						Soldat
	Majoradjutant			Chefadjudant			Adjudant		1er Sergeant major		1er Sergeant chef			1er Sergeant			Sergeant						1er Korporal chef		Korporal chef		Korporal		1er soldat						Soldat

Apparatuur

Het Belgische leger heeft een belangrijk heruitrustingsprogramma doorlopen voor de meeste van zijn voertuigen. Het doel was om alle gevolgde voertuigen af ​​te schaffen ten gunste van voertuigen op wielen. Vanaf 2010 moesten de tankeenheden worden ontbonden of samengevoegd met de gepantserde infanterie (twee infanteriebedrijven en één tank squadron per bataljon). Veertig luipaard 1 tanks moesten worden verkocht. Vanaf 2013 zullen slechts enkele M113 -varianten (radar, herstel, commando's en rij -schoolvoertuigen) en luipaardvarianten (herstel, AVLB, Pionier, Driving Tanks) in gebruik blijven.

De luipaard 1A5 -tank werd op 10 september 2014 met pensioen. 56 van de tanks werden verkocht, ongeveer 24 blijven als historische monumenten of dienen als museumstukken; De rest wordt afgebouwd of gebruikt voor de doelpraktijk.^[9][10] In 2008 werd een verkoop van 43 luipaard 1A5 (BE) aan Libanon gesloten, maar vanaf 2018 werd niet afgerond vanwege "de afwezigheid van licenties voor export uit Duitsland."^[11][12][13]

In het Strategical Defense Vision -rapport van de Belgische regering werd gesteld dat de Belgische landcomponent tegen 2030 zal investeren in nieuwe moderne apparatuur zoals wapens, voertuigen, communicatieactiva, lichaamspantser en meer.^[14]

Referenties

Externe links

• Belgische legerwebsite (in het Nederlands)
• Belgische legerwebsite (in het Frans)
• De Special Forces Group van het Belgische leger (Nederlands en Frans)