Oxford Engels woordenboek

Oxford Engels woordenboek

Zeven van de twintig delen van de gedrukte tweede editie van The Oxford English Dictionary (1989)
Land	Verenigd Koninkrijk
Taal	Engels
Uitgeverij	Oxford Universiteit krant
Gepubliceerd	1884–1928 (eerste editie) 1989 (tweede editie) Derde editie ter voorbereiding[1]
Website	www.oed.com

De Oxford Engels woordenboek (Oed) is de directeur historisch woordenboek van de de Engelse taal, gepubliceerd door Oxford Universiteit krant (OUP). Het volgt de historische ontwikkeling van de Engelse taal, biedt een uitgebreide bron voor wetenschappers en academische onderzoekers, en beschrijft het gebruik in zijn vele variaties over de hele wereld.^[2]

Het werk begon aan het woordenboek in 1857, maar het was pas in 1884 dat het in Unbound werd gepubliceerd fascicles Naarmate het werk aan het project bleef, onder de naam van Een nieuw Engels woordenboek over historische principes; Voornamelijk opgericht op de materialen verzameld door de Philological Society. In 1895, de titel The Oxford English Dictionary werd voor het eerst onofficieel gebruikt op de covers van de serie, en in 1928 werd het volledige woordenboek opnieuw gepubliceerd in 10 gebonden delen. In 1933, de titel The Oxford English Dictionary Volledig de eerdere naam in alle gebeurtenissen in zijn herdrukt als 12 volumes met een aanvulling van één volume vervangen. Meer supplementen kwamen door de jaren heen tot 1989, toen de tweede editie werd gepubliceerd, bestaande uit 21.728 pagina's in 20 delen.^[1] Sinds 2000 is de compilatie van een derde editie van het woordenboek aan de gang, waarvan ongeveer de helft was voltooid tegen 2018.^[1]

De eerste elektronische versie van het woordenboek werd beschikbaar gesteld in 1988. De online versie is sinds 2000 beschikbaar en kreeg in april 2014 meer dan twee miljoen bezoeken per maand. De derde editie van het woordenboek zal waarschijnlijk alleen in elektronische vorm verschijnen; De chief executive van Oxford University Press heeft verklaard dat het onwaarschijnlijk is dat het ooit zal worden afgedrukt.^[1][3][4]

Historische aard

Als een historisch woordenboek, de Oxford Engels woordenboek Functies inzendingen waarin de vroegst vast te stellen opgenomen gevoel van een woord, nu actueel of verouderd, eerst wordt gepresenteerd, en elk extra gevoel wordt in historische volgorde gepresenteerd volgens de datum van zijn vroegst vast te geregistreerde gebruik.^[5] Het volgen van elke definitie zijn verschillende korte illustratie van citaten die in chronologische volgorde worden gepresenteerd vanuit het vroegst vast te stellen gebruik van het woord in die zin tot het laatst vast te stellen gebruik voor een verouderde betekenis, om zowel de levensduur van de levensduur als de tijd sinds zijn desuetude aan te geven recent gebruik voor huidige.

Het formaat van de Oed'S -inzendingen hebben talloze andere historische lexicografie projecten. De voorlopers van de Oed, zoals de vroege delen van de Deutsches wörterbuch, had aanvankelijk weinig citaten uit een beperkt aantal bronnen verstrekt, terwijl de Oed Editors gaven de voorkeur aan grotere groepen vrij korte citaten uit een brede selectie van auteurs en publicaties. Dit beïnvloedde latere delen van deze en andere lexicografische werken.^[6]

Inzendingen en relatieve maat

Diagram van de soorten Engelse woordenschat opgenomen in de Oed, bedacht door James Murray, zijn eerste redacteur.

Volgens de uitgevers zou het 120 jaar duren om de 59 miljoen woorden van de 59 miljoen woorden van de Oed Tweede editie, 60 jaar om ze te proeflezen, en 540 megabytes om ze elektronisch op te slaan.^[7] Vanaf 30 november 2005, de Oxford Engels woordenboek bevatte ongeveer 301.100 hoofditems. De invoer aanvullen hoofdwoorden, er zijn 157.000 bold-type combinaties en derivaten;^[8] 169.000 cursies en combinaties van cursatie-bouden;^[9] 616.500 woordvormen in totaal, inclusief 137.000 uitspraken; 249.300 etymologieën; 577.000 kruisverwijzingen; en 2.412.400 gebruik citaten. De nieuwste, complete gedrukte editie van het woordenboek (tweede editie, 1989) werd gedrukt in 20 delen, bestaande uit 291.500 inzendingen in 21.730 pagina's. De langste vermelding in de OED2 was voor het werkwoord set, waarvoor 60.000 woorden nodig waren om ongeveer 580 zintuigen te beschrijven (430 voor het kale werkwoord, de rest in frasale werkwoorden en idioom). Toen inzendingen begonnen te worden herzien voor de OED3 In volgorde van M werd het record geleidelijk verbroken door de werkwoorden maken in 2000 dan dan leggen In 2007 dan dan rennen in 2011 met 645 zintuigen.^[10][11][12]

Ondanks de aanzienlijke omvang, de Oed is niet 's werelds grootste, noch het vroegste uitputtende woordenboek van een taal. Een ander eerder groot woordenboek is het Grimm Brothers' woordenboek van de Duitse taal, begonnen in 1838 en voltooid in 1961. De eerste editie van de Vocabolario degli accademici della crusca is het eerste grote woordenboek gewijd aan een moderne Europese taal (Italiaans) en werd gepubliceerd in 1612; de eerste editie van Dictionnaire de l'Académie Française dateert uit 1694. Het officiële woordenboek van het Spaans is het Diccionario de la lengua española (geproduceerd, bewerkt en gepubliceerd door de Echte academische wereld Española), en de eerste editie werd gepubliceerd in 1780. De Kangxi Dictionary van Chinezen werd gepubliceerd in 1716.^[13] Het grootste woordenboek per aantal pagina's wordt beschouwd als de Nederlanders Wordenboek der nederlandsche Taal.^[14][15]

Geschiedenis

Ontstaan

Het woordenboek begon als een Filologische samenleving project van een kleine groep intellectuelen in Londen (en niet verbonden met Oxford universiteit):^{[16]: 103-104, 112} Richard Chenevix Trench, Herbert Coleridge, en Frederick Furnivall, die ontevreden waren over de bestaande Engelse woordenboeken. De samenleving toonde al in 1844 interesse in het samenstellen van een nieuw woordenboek,^[17] Maar het was pas in juni 1857 dat ze begonnen met het vormen van een "niet -geregistreerde woordencommissie" om te zoeken naar woorden die niet werden vermeld of slecht gedefinieerd in de huidige woordenboeken. In november was het rapport van Trench geen lijst met niet -geregistreerde woorden; In plaats daarvan was het de studie Over enkele tekortkomingen in onze Engelse woordenboeken, die zeven verschillende tekortkomingen in hedendaagse woordenboeken identificeerde:^[18]

• Onvolledige dekking van verouderde woorden
• Inconsistente dekking van families van gerelateerde woorden
• Onjuiste datums voor het vroegste gebruik van woorden
• Geschiedenis van verouderde woorden van woorden vaak weggelaten
• Onvoldoende onderscheid tussen synoniemen
• Onvoldoende gebruik van goede illustratieve citaten
• Ruimte verspild aan ongepaste of overbodige inhoud.

De samenleving realiseerde zich uiteindelijk dat het aantal niet -genoteerde woorden veel meer zou zijn dan het aantal woorden in de Engelse woordenboeken van de 19e eeuw, en verschoof hun idee van het behandelen van alleen woorden die nog niet in Engelse woordenboeken naar een groter project waren. Trench suggereerde dat een nieuw, echt uitgebreid Woordenboek was nodig. Op 7 januari 1858 heeft de Society formeel het idee van een uitgebreid nieuw woordenboek aangenomen.^{[16]: 107-108} Vrijwilligerslezers zouden bepaalde boeken krijgen en passages kopiëren die woordgebruik op aanhalingstekens illustreren. Later hetzelfde jaar stemde de Society in principe in met de titel, met de titel Een nieuw Engels woordenboek over historische principes (Ned).^{[19]: Ix - x}

Vroege redacteuren

Richard Chenevix Trench (1807–1886) speelde de sleutelrol in de eerste maanden van het project, maar zijn benoeming als Dean van Westminster betekende dat hij het woordenboekproject niet de tijd kon geven die het nodig had. Hij trok zich terug en Herbert Coleridge werd de eerste redacteur.^{[20]: 8–9}

Frederick Furnivall, 1825–1910

Op 12 mei 1860 werd het woordenboekplan van Coleridge gepubliceerd en werd onderzoek gestart. Zijn huis was het eerste redactionele kantoor. Hij reikte 100.000 aanhalingstekens in een 54-duif-gatrooster.^{[20]: 9} In april 1861 publiceerde de groep de eerste voorbeeldpagina's; Later die maand stierf Coleridge aan tuberculose, 30 jaar oud.^{[19]: x}

Daarop werd Furnivall redacteur; Hij was enthousiast en deskundig, maar temperamentvol geschikt voor het werk.^{[16]: 110} Veel vrijwillige lezers verloren uiteindelijk de interesse in het project, omdat Furnivall ze niet gemotiveerd hield. Bovendien waren veel van de slips misplaatst.

Furnivall geloofde dat, omdat veel gedrukte teksten uit eerdere eeuwen niet direct beschikbaar waren, het voor vrijwilligers onmogelijk zou zijn om de citaten efficiënt te vinden die het woordenboek nodig had. Als gevolg hiervan stichtte hij de Early English Text Society in 1864 en de Chaucer Society in 1868 om oude manuscripten te publiceren.^{[19]: Xii} De voorbereidende inspanningen van Furnivall duurden 21 jaar en boden talloze teksten voor het gebruik en het genot van het grote publiek, evenals cruciale bronnen voor lexicografen, maar ze omvatten eigenlijk niet het samenstellen van een woordenboek. Furnivall rekruteerde meer dan 800 vrijwilligers om deze teksten te lezen en citaten op te nemen. Hoewel enthousiast, waren de vrijwilligers niet goed opgeleid en maakten ze vaak inconsistente en willekeurige selecties. Uiteindelijk overhandigde Furnivall bijna twee ton aanhalingstekens en andere materialen aan zijn opvolger.^[21]

In de jaren 1870 probeerde Furnivall tevergeefs beide te werven Henry Sweet en Henry Nicol om hem op te volgen. Hij benaderde toen James Murray, die de post van redacteur accepteerde. In de late jaren 1870 ontmoetten Furnivall en Murray verschillende uitgevers over het publiceren van het woordenboek. In 1878 stemde Oxford University Press in met Murray om door te gaan met het enorme project; De overeenkomst werd het volgende jaar geformaliseerd.^{[16]: 111–112} 20 jaar na zijn conceptie had het woordenboekproject eindelijk een uitgever. Het zou nog eens 50 jaar duren om te voltooien.

William Chester Minor, 1834–1920

Laat in zijn redacteur hoorde Murray dat een bijzonder productieve lezer, W. C. Minor, was beperkt tot een psychiatrisch ziekenhuis voor (in moderne terminologie) schizofrenie.^{[16]: Xiii} Minor was een door Yale universiteit opgeleide chirurg en een militaire officier in de Amerikaanse burgeroorlog die waren beperkt tot Broadmoor Asylum voor de crimineel krankzinnige Na het doden van een man in Londen. Hij vond zijn eigen aanhalingstekens van het aanhalingstekens uit, waardoor hij slips kon indienen op specifieke woorden in reactie op de verzoeken van editors. Het verhaal van hoe Murray en Minor werkten samen om de Oed werd opnieuw verteld in het boek 1998 De chirurg van Crowthorne (Amerikaanse titel: De professor en de gek^[16]), wat de basis was voor een film uit 2019, De professor en de gek, met in de hoofdrol Mel Gibson en Sean Penn.

Oxford Editors

James Murray in het scriptorium op Banbury Road

In de jaren 1870, de Filologische samenleving Hield zich bezig met het publiceren van een woordenboek met zo'n immense reikwijdte.^[1] Ze hadden pagina's gedrukt door uitgevers, maar er werd geen publicatieovereenkomst bereikt; beide Cambridge University Press en de Oxford Universiteit krant werden benaderd. De OUP stemde uiteindelijk in 1879 in (na twee jaar onderhandelen door Sweet, Furnivall en Murray) om het woordenboek te publiceren en Murray te betalen, die zowel de redacteur was als de Filologische samenleving president. Het woordenboek moest worden gepubliceerd als intervalfascicles, met de uiteindelijke vorm in vier delen, in totaal 6.400 pagina's. Ze hoopten het project in tien jaar te beëindigen.^{[20]: 1}

Een offerte slip zoals gebruikt bij de compilatie van de Oed, illustreren van het woord overstroming.

Murray begon het project en werkte in een Golde ijzer Uitbouw genaamd de "Scriptorium"die was bekleed met houten planken, boekenplanken en 1.029 duivengaten voor de citaatstappen.^{[19]: Xiii} Hij volgde en gaf de verzameling citaatslips van Furnivall bij en bleek zich te concentreren op zeldzame, interessante woorden in plaats van gemeenschappelijk gebruik. Er waren bijvoorbeeld tien keer zoveel citaten voor misbruik wat betreft misbruik.^[22] Hij deed een beroep op, via kranten die werden verspreid over boekhandels en bibliotheken, voor lezers die "zoveel citaten zouden melden als je kunt voor gewone woorden" en voor woorden die "zeldzaam, verouderd, ouderwets, nieuw, eigenaardig of op een bijzondere manier waren gebruikt ".^[22] Murray had de Amerikaanse filoloog en Liberal Arts College professor Francis maart Beheer de collectie in Noord -Amerika; 1.000 aanhalingstekens kwamen dagelijks aan in het scriptorium en tegen 1880 waren er 2.500.000.^{[20]: 15}

Het eerste woordenboek Fascicle werd gepubliceerd op 1 februari 1884-twintig jaar na de voorbeeldpagina's van Coleridge. De volledige titel was Een nieuw Engels woordenboek over historische principes; Voornamelijk opgericht op de materialen verzameld door de Philological Society; het volume van 352 pagina's, woorden van A tot Mier, kosten 12s 6d^{[20]: 251} (gelijk aan $ 69 in 2021). De totale omzet was slechts 4.000 exemplaren.^{[23]: 169}

De OUP zag dat het te lang zou duren om het werk te voltooien met niet -herziene redactionele regelingen. Dienovereenkomstig werden nieuwe assistenten aangenomen en werden twee nieuwe eisen gesteld aan Murray.^{[20]: 32–33} De eerste was dat hij van verhuisde Molenheuvel tot Oxford, wat hij deed in 1885. Murray liet zijn scriptorium op zijn nieuwe eigendom herzien.^{[19]: Xvii}

De 78 Banbury Road, Oxford, huis, vroegere woning van James Murray, Redacteur van de Oxford Engels woordenboek

Murray verzette zich tegen de tweede vraag: dat als hij niet kon voldoen aan schema, hij een tweede, senior editor moet inhuren om parallel aan hem te werken, buiten zijn toezicht, op woorden van elders in het alfabet. Murray wilde het werk niet delen en voelde dat hij zijn werk tempo met ervaring zou versnellen. Dat bleek niet zo te zijn, en Philip Gell van de OUP dwong de promotie van Murray's assistent Henry Bradley (ingehuurd door Murray in 1884), die onafhankelijk werkte in de Brits museum In Londen vanaf 1888. In 1896 verhuisde Bradley naar de universiteit van Oxford.^[20]

Gell bleef Murray en Bradley lastigvallen met zijn zakelijke zorgen - met betrekking tot kosten en snelheidsovertredingen - tot het punt waarop de ineenstorting van het project waarschijnlijk leek. Kranten meldden de intimidatie, met name de Zaterdagrecensieen de publieke opinie steunde de redactie.^{[23]: 182–83} Gell werd ontslagen en de universiteit keerde zijn kostenbeleid om. Als de redactie van mening was dat het woordenboek groter zou moeten worden, zou het; Het was een belangrijk werk en de moeite waard om de tijd en het geld waard te maken.

Murray noch Bradley leefden het te zien. Murray stierf in 1915, nadat hij verantwoordelijk was geweest voor woorden die beginnen ADVERTENTIE, H - K, O - P, en T, bijna de helft van het voltooide woordenboek; Bradley stierf in 1923, nadat hij was voltooid E - g, L - m, S - Sh, Ster, en W - we. Tegen die tijd waren twee extra editors gepromoveerd van assistent -werk tot onafhankelijk werk, zonder veel problemen door te gaan. William Craigie Begonnen in 1901 en was verantwoordelijk voor N, Q - R, Si - Sq, U - V, en Wo - wy.^{[19]: XIX} De OUP had eerder gedacht dat Londen te ver van Oxford, maar na 1925 werkte Craigie aan het woordenboek in Chicago, waar hij professor was.^{[19]: XIX[20]} De vierde redacteur was Charles Talbut Uien, die de resterende reeksen samenstelden vanaf 1914: SU - SZ, Wh - wo, en X - Z.^[24]

In 1919–1920, J. R. R. Tolkien was in dienst van de Oed, onderzoek naar etymologieën van de Waggelen tot Tovenaar bereik;^[25] Later parodieerde hij de belangrijkste redacteuren als "The Four Wise Clerks of Oxenford" in het verhaal Boer Giles of Ham.^[26]

Begin 1894 waren in totaal 11 fascicles gepubliceerd, of ongeveer één per jaar: vier voor A– B, vijf voor C, en twee voor E.^[19] Hiervan waren acht 352 pagina's lang, terwijl de laatste in elke groep korter was om te eindigen bij de brievenpauze (die uiteindelijk een volumebreiding werd). Op dit moment werd besloten het werk te publiceren in kleinere en frequentere termijnen; Eenmaal in de drie maanden vanaf 1895 zou er een fascicle van 64 pagina's zijn, geprijsd op 2S 6D. Als er voldoende materiaal klaar was, zouden 128 of zelfs 192 pagina's samen worden gepubliceerd. Dit tempo werd gehandhaafd totdat de Eerste Wereldoorlog het personeel verminderde.^{[19]: Xx} Elke keer dat er voldoende opeenvolgende pagina's beschikbaar waren, werd hetzelfde materiaal ook gepubliceerd in de originele grotere fascicles.^{[19]: Xx} Ook in 1895, de titel Oxford Engels woordenboek werd voor het eerst gebruikt. Het verscheen toen alleen op de buitenste covers van de fascicles; De oorspronkelijke titel was nog steeds de officiële en werd overal anders gebruikt.^{[19]: Xx}

Voltooiing van de eerste editie en eerste supplement

De 125e en laatste fascicle bedekte woorden van Verstandig tot het einde van W en werd gepubliceerd op 19 april 1928 en het volledige woordenboek in gebonden delen volgde onmiddellijk.^{[19]: Xx} William Shakespeare is de meest geciteerde schrijver in het voltooide woordenboek, met Gehucht Zijn meest geciteerde werk. George Eliot (Mary Ann Evans) is de meest geciteerde vrouwelijke schrijver. Gezamenlijk, de Bijbel is het meest geciteerde werk (in veel vertalingen); Het meest geciteerde afzonderlijke werk is Cursor Mundi.^[7]

Extra materiaal voor een bepaald letterbereik werd nog steeds verzameld nadat de overeenkomstige fascicle was afgedrukt, met het oog op opname in een supplement of herziene editie. Een eenmalige supplement van dergelijk materiaal werd gepubliceerd in 1933, met inzendingen gewogen naar het begin van het alfabet waar de fascicles tientallen jaren oud waren.^[19] Het supplement bevatte ten minste één woord (bondmeisje) per ongeluk weggelaten toen de slips misplaatst waren;^[27] Veel woorden en zintuigen nieuw bedacht (beroemd appendicitis, bedacht in 1886 en ontbrak in de fascicle van 1885, die tot bekendheid kwam toen Edward VII's 1902 appendicitis uitgesteld Zijn kroning^[28]); En sommige eerder uitgesloten als te obscuur (berucht radium, weggelaten in 1903, maanden vóór de ontdekkers Pierre en Marie Curie won de Nobelprijs voor natuurkunde.^[29]). Ook in 1933 werden de originele fascicles van het hele woordenboek opnieuw uitgegeven, gebonden in 12 delen, onder de titel "The Oxford English Dictionary".^[30] Deze editie van 13 delen, waaronder het supplement, werd vervolgens herdrukt in 1961 en 1970.

Tweede supplement

In 1933 had Oxford eindelijk het woordenboek tot rust gebracht; Al het werk eindigde en de offerte -slips gingen opslag. De Engelse taal bleef echter veranderen en tegen de tijd dat 20 jaar was verstreken, was het woordenboek verouderd.^[31]

Er waren drie mogelijke manieren om het bij te werken. De goedkoopste zou zijn geweest om het bestaande werk met rust te laten en eenvoudig een nieuw supplement van misschien een of twee delen samen te stellen, maar dan zou iedereen die op zoek is naar een woord of zin en niet zeker van zijn leeftijd op drie verschillende plaatsen moet kijken. De meest handige keuze voor de gebruiker zou het hele woordenboek opnieuw hebben bewerkt en retypeset, met elke verandering opgenomen in de juiste alfabetische plaats; Maar dit zou de duurste optie zijn geweest, met misschien 15 volumes die moesten worden geproduceerd. De OUP koos voor een middelste benadering: het combineren van het nieuwe materiaal met het bestaande supplement om een ​​groter vervangingssupplement te vormen.

Robert Burchfield werd in 1957 aangenomen om het tweede supplement te bewerken;^[32] Charles Talbut Uien Word 84 dat jaar, maar was ook in staat om ook enkele bijdragen te leveren. Het werk aan het supplement zou naar verwachting ongeveer zeven jaar duren.^[31] Het duurde eigenlijk 29 jaar, tegen die tijd het nieuwe supplement (Oeds) was gegroeid tot vier delen, beginnend met A, H, O, en Zee. Ze werden gepubliceerd in respectievelijk 1972, 1976, 1982 en 1986, waardoor het complete woordenboek tot 16 delen brachten, of 17 het eerste supplement tellen.

Burchfield benadrukte de opname van de moderne taal en, door het supplement, werd het woordenboek uitgebreid met een schat aan nieuwe woorden uit de snelgroeiende velden van wetenschap en technologie, evenals populaire cultuur en spreektaal. Burchfield zei dat hij de reikwijdte verbreedde om ontwikkelingen van de taal in te nemen in Engelstalige regio's voorbij het Verenigd Koninkrijk, inclusief Noord -Amerika, Australië, Nieuw -Zeeland, Zuid -Afrika, India, Pakistan en het Caribisch gebied. Burchfield verwijderde ook, om onbekende redenen, veel inzendingen die aan het supplement van 1933 waren toegevoegd.^[33] In 2012 onthulde een analyse van lexicograaf Sarah Ogilvie dat veel van deze inzendingen in feite buitenlandse leenwoorden waren, ondanks de bewering van Burchfield dat hij meer van dergelijke woorden had opgenomen. Het aandeel werd geschat op basis van een steekproefberekening tot 17% van het buitenlands leenwoorden en woorden uit regionale vormen van Engels. Sommigen hiervan hadden slechts één opgenomen gebruik, maar velen hadden meerdere opgenomen citaten, en het liep tegen wat werd beschouwd als de gevestigde Oed redactionele praktijk en een perceptie dat hij het woordenboek had geopend voor "Wereld Engels".^[34][35][36]

Herziene Amerikaanse editie

Dit werd gepubliceerd in 1968 op $ 300. Er waren veranderingen in de opstelling van de volumes - bijvoorbeeld volume 7 bedekte alleen n - poy, de resterende "P" -items werden overgebracht naar volume 8.

Tweede druk

Oxford Engels woordenboek

Tweede druk
Editor	John Simpson en Edmund Weiner
Land	Verenigd Koninkrijk
Taal	Engels
Onderwerp	Woordenboek
Uitgeverij	Oxford Universiteit krant
Publicatie datum	30 maart 1989
Pagina's	21,730[7]
ISBN	978-0-19-861186-8
Oclc	17648714
Dewey decimaal	423 19
LC -klasse	PE1625 .O87 1989

Tegen de tijd dat het nieuwe supplement was voltooid, was het duidelijk dat de volledige tekst van het woordenboek zou moeten worden geautomatiseerd. Het bereiken van dit zou het eenmaal opnieuw moeten typen, maar daarna zou het altijd toegankelijk zijn voor het zoeken naar computer - evenals voor welke nieuwe edities van het woordenboek kunnen worden gewenst, beginnend met een integratie van de aanvullende volumes en de hoofdtekst. De voorbereiding op dit proces begon in 1983 en het redactionele werk begon het volgende jaar onder de administratieve richting van Timothy J. Benbow, met John A. Simpson en Edmund S. C. Weiner als co-editors.^[37] In 2016 publiceerde Simpson zijn memoires over zijn jaren bij de OED: Het woord detective: op zoek naar de betekenis van alles bij het Oxford English Dictionary - een memoires (New York: basisboeken).

Een vermelding van de inzending van de Noten gebruik makend van Lexx

Een afdruk van de SGML -opmaak die wordt gebruikt bij de automatisering van de Oed, Potloodnotaties weergeven die worden gebruikt om correcties te markeren.

Zo begon de New Oxford English Dictionary (NOED) Project. In de Verenigde Staten, meer dan 120 typisten van de International ComputaPrint Corporation (nu Reed Tech) begon meer dan 350.000.000 karakters te werken, hun werk gecontroleerd door 55 proof-lezers in Engeland.^[37] De tekst alleen opnieuw typen was niet voldoende; Alle informatie die door het complex wordt weergegeven typografie van het oorspronkelijke woordenboek moest worden behouden, wat werd gedaan door afmarkeren de inhoud in SGML.^[37] Een gespecialiseerde zoekmachine En display -software was ook nodig om er toegang toe te krijgen. Volgens een overeenkomst van 1985 werd een deel van dit softwarewerkzaamheden gedaan op de Universiteit van Waterloo, Canada, op de Centre for the New Oxford English Dictionary, geleid door Frank Tompa en Gaston Gonnet; Deze zoektechnologie werd de basis voor de Open Text Corporation.^[38] Computerhardware, database en andere software, ontwikkelingsmanagers en programmeurs voor het project werden geschonken door de Britse dochteronderneming van IBM; De kleursyntaxis-gerichte editor voor het project, Lexx,^[39] is geschreven door Mike Cowlishaw van IBM.^[40] De Universiteit van Waterloo, in Canada, meldde zich aan om de database te ontwerpen. A. Walton Litz, een Engelse professor aan Princeton Universiteit die deelnam aan de Oxford University Press Advisory Council, werd geciteerd in Tijd Ik zeg: "Ik ben nog nooit geassocieerd met een project, ik heb nog nooit van een project gehoord, dat was zo ongelooflijk ingewikkeld en dat haalde elke deadline."^[41]

Tegen 1989, de Noten Project had zijn primaire doelen bereikt, en de redacteuren, die online werken, hadden met succes de originele tekst, het supplement van Burchfield en een kleine hoeveelheid nieuwer materiaal gecombineerd in een enkel verenigd woordenboek. Het woord "nieuw" werd opnieuw uit de naam gevallen en de tweede editie van de Oed, of de Oed2, werd uitgebracht. De eerste editie retrongisch werd de OED1.

De Oxford English Dictionary 2 werd gedrukt in 20 delen.^[1] Tot een zeer late fase werden alle delen van de eerste editie gestart op lettergrenzen. Voor de tweede editie was er geen poging om ze te starten op lettergrenzen en ze werden ongeveer gelijk in grootte gemaakt. De 20 delen begonnen met A, B.B.C., Struikgewas, Krakje, Dvandva, Volgen, Hoed, Interval, Kijken, Mouzen, Schommeling, Evenwicht, Quemadero, Beroven, Serie, Roet, SU, Door, Niet -gehandicipeerd, en Golf.

De inhoud van de OED2 is meestal slechts een reorganisatie van het eerdere corpus, maar de retypesetting bood een gelegenheid voor twee lang-neded formaatveranderingen. De hoofdwoord Van elk item werd niet langer gekapitaliseerd, waardoor de gebruiker die woorden gemakkelijk kon zien die daadwerkelijk een hoofdletter vereisen.^[42] Murray had zijn eigen notatie voor uitspraak bedacht, er was op dat moment geen standaard beschikbaar, terwijl de OED2 overgenomen het moderne internationaal fonetisch alfabet.^[42][43] In tegenstelling tot de eerdere editie waren alle buitenlandse alfabetten behalve Grieks vertaald.^[42]

De Britse quizshow Aftellen De leergebonden complete versie toegekend aan de kampioenen van elke serie Tussen zijn oprichting in 1982 en Series 63 in 2010.^[44] De prijs werd na Series 83 geëxeerd, voltooid in juni 2021, omdat het verouderd werd beschouwd.^[45]

Toen de gedrukte versie van de tweede editie in 1989 werd gepubliceerd, was de reactie enthousiast. Auteur Anthony Burgess verklaarde het "het grootste publicatie -evenement van de eeuw", zoals geciteerd door de Los Angeles Times.^[46] Tijd nagesynchroniseerd het boek "A Scholarly Everest",^[41] en Richard Boston, schrijven voor De voogd, noemde het "een van de wereldwonderen".^[47]

Toevoegingsserie

De supplementen en hun integratie in de tweede editie waren een grote verbetering voor de Oed Als geheel, maar het werd erkend dat de meeste inzendingen nog steeds fundamenteel ongewijzigd waren van de eerste editie. Veel van de informatie in het woordenboek gepubliceerd in 1989 was al tientallen jaren verouderd, hoewel de supplementen goede vooruitgang hadden geboekt bij het opnemen van nieuwe woordenschat. Toch bevatten veel definities weerlegde wetenschappelijke theorieën, verouderde historische informatie en morele waarden die niet langer algemeen werden geaccepteerd.^[48][49] Bovendien hadden de supplementen niet veel woorden in de bestaande delen erkend als verouderd door de publicatie van de tweede editie, wat betekent dat duizenden woorden als actueel werden gemarkeerd, ondanks geen recent bewijs van hun gebruik.^[50]

Dienovereenkomstig werd erkend dat het werk aan een derde editie deze problemen zou moeten beginnen te verhelpen.^[48] De eerste poging om een ​​nieuwe editie te produceren kwam met de Oxford English Dictionary Additions Series, een nieuwe set supplementen als aanvulling op de OED2 met de bedoeling om een ​​derde editie van hen te produceren.^[51] De vorige supplementen verschenen in alfabetische afleveringen, terwijl de nieuwe serie een volledig A -Z -bereik van vermeldingen binnen elk individueel volume had, met een volledige alfabetische index aan het einde van alle tot nu toe herziene woorden, elk vermeld met het volumenummer dat de bevatte Herziene vermelding.^[51]

Uiteindelijk echter slechts drie Toevoegingen Volumes werden op deze manier gepubliceerd, twee in 1993 en één in 1997,^[52][53][54] elk met ongeveer 3.000 nieuwe definities.^[7] De mogelijkheden van de Wereld wijde web En nieuwe computertechnologie in het algemeen betekende dat de processen van het onderzoeken van het woordenboek en het publiceren van nieuwe en herziene inzendingen enorm kunnen worden verbeterd. Nieuwe tekstzoekdatabases boden veel meer materiaal voor de redacteuren van het woordenboek om mee te werken, en met publicatie op internet als een mogelijkheid, konden de editors herziene inzendingen veel sneller en gemakkelijker dan ooit eerder publiceren.^[55] Er werd een nieuwe aanpak opgeroepen en om deze reden werd besloten om een ​​nieuwe, volledige herziening van het woordenboek te beginnen.

• Oxford English Dictionary Additions Series Deel 1 ( ISBN978-0-19-861292-6): omvat meer dan 20.000 illustratieve citaten die de evolutie van elk woord of betekenis tonen.

• ? Th Impression (1994-02-10)

• Oxford English Dictionary Additions Series Deel 2 ( ISBN978-0-19-861299-5)

• ? Th Impression (1994-02-10)

• Oxford English Dictionary Additions Series Deel 3 ( ISBN978-0-19-860027-5): bevat 3000 nieuwe woorden en betekenissen uit de Engelstalige wereld. Gepubliceerd door Clarendon Press.

• ? Th Impression (1997-10-09)

Derde editie

Beginnend met de lancering van de eerste Oed online Site In 2000 begon de redacteuren van het woordenboek een groot revisieproject om een ​​volledig herziene derde editie van het woordenboek te creëren (OED3), naar verwachting in 2037 voltooid^[56][57][58] tegen een verwachte kosten van ongeveer £ 34 miljoen.^[59][1]

Revisies zijn gestart bij de brief M, met nieuw materiaal dat om de drie maanden op de Oed online website. De redacteuren kozen ervoor om het revisieproject vanuit het midden van het woordenboek te starten, zodat de algehele kwaliteit van inzendingen meer kan worden gemaakt, omdat de latere inzendingen in de OED1 Over het algemeen was de neiging om beter te zijn dan de eerdere. In maart 2008 kondigden de redacteuren echter aan dat ze elk kwartaal zouden afwisselen tussen vooruitgang in het alfabet als voorheen en het bijwerken van "belangrijke Engelse woorden uit het hele alfabet, samen met de andere woorden die het alfabetische cluster rondom hen vormen".^[60] Met de herlancering van de Oed online Website In december 2010 werd alfabetische revisie helemaal verlaten.^[61]

De revisie wordt naar verwachting ongeveer het woordenboek in grootte verdubbelen.^[4][62] Afgezien van algemene updates met informatie over nieuwe woorden en andere veranderingen in de taal, brengt de derde editie vele andere verbeteringen met zich mee, waaronder veranderingen in opmaak en stilistische conventies voor eenvoudiger lezen en geautomatiseerd zoeken, meer etymologische informatie en een algemene verandering van focus weg van individuele woorden naar meer algemene dekking van de taal als geheel.^[55][63] Terwijl de originele tekst zijn citaten voornamelijk uit literaire bronnen zoals romans, toneelstukken en poëzie putte, met extra materiaal uit kranten en academische tijdschriften, zal de nieuwe editie verwijzen naar meer soorten materiaal die niet beschikbaar waren voor de redacteuren van eerdere edities, zoals zoals vorige edities, zoals zoals vorige edities, zoals zoals eerdere edities, zoals zoals eerdere edities, zoals zoals eerdere edities, zoals zoals eerdere edities, zoals zoals eerdere edities, zoals zoals eerdere edities. testamenten, voorraden, accountboeken, dagboeken, tijdschriften en brieven.^[62]

John Simpson was de eerste hoofdredacteur van de OED3. Hij ging met pensioen in 2013 en werd vervangen door Michael Proffitt, die de achtste hoofdredacteur van het woordenboek is.^[64]

De productie van de nieuwe editie maakt gebruik van computertechnologie, vooral sinds de inhuldiging in juni 2005 van de "Perfect All-singing all-dansen Redactioneel en Notatie Sollicitatie", of" Pasadena ". Hiermee XML-Gebaseerd systeem, kunnen lexicografen minder inspanningen besteden aan presentatieproblemen zoals het aantal definities. Dit systeem heeft ook het gebruik van de offertesdatabase vereenvoudigd en personeel in New York in staat gesteld om rechtstreeks aan het woordenboek te werken op dezelfde manier als hun in Oxford gevestigde tegenhangers.^[65]

Andere belangrijk computergebruik omvat zoekopdrachten op internet naar bewijs van actueel gebruik en e -mailinzendingen van offertes van lezers en het grote publiek.^[66]

Nieuwe inzendingen en woorden

Woord jacht was een beroep in 2005 voor het grote publiek voor hulp bij het verstrekken van citaten voor 50 geselecteerde recente woorden, en geproduceerd antedatings voor velen. De resultaten werden gerapporteerd in een BBC -tv -serie, Balderdash en Piffle. De Oed'S -lezers dragen bij aan offertes: de afdeling ontvangt momenteel ongeveer 200.000 per jaar.^[67]

Oed bevat momenteel meer dan 600.000 inzendingen.^[68] Ze werken de OED op kwartaalbasis bij om zijn derde editie te compenseren om hun bestaande inzendingen te herzien en nieuwe woorden en zintuigen toe te voegen.^[69]

Formaten

Compacte edities

In 1971, het 13-volume OED1 (1933) werd herdrukt als een twee volume Compact editie, door elke pagina fotografisch te reduceren tot de helft van de lineaire afmetingen; Elke compact -editie -pagina heeft vier gehouden OED1 pagina's in een four-up ("4-up") formaat. De twee-volume letters waren A en P; Het eerste supplement was aan het einde van het tweede deel. De Compact editie Inbegrepen, in een kleine slip-case lade, een Bausch & Lomb vergrootglas Om te helpen bij het lezen van een verminderd type. Veel exemplaren werden goedkoop verdeeld door boekenclubs. In 1987 werd het tweede supplement gepubliceerd als een derde deel aan de Compact editie.

In 1991, voor het 20-volume OED2 (1989) werd het compact-editie-formaat opnieuw grootgebracht tot een derde van de originele lineaire dimensies, een negen-up ("9-up") formaat dat een grotere vergroting vereist, maar publiceren van een woordenboek met één volume. Het ging vergezeld van een vergrootglas zoals voorheen en Een gebruikershandleiding voor het "Oxford English Dictionary", door Donna Lee Berg.^[70] Nadat deze delen waren gepubliceerd, biedt Book Club echter gewoonlijk de tweevalige 1971 te verkopen Compact editie.^[26]

• De Compact Oxford English Dictionary (tweede editie, 1991, ISBN978-0-19-861258-2): omvat definities van 500.000 woorden, 290.000 hoofdvermeldingen, 137.000 uitspraken, 249.300 etymologieën, 577.000 kruisverwijzingen, meer dan 2,412.000 illustratieve citaten, en wordt opnieuw begeleid door een vergrootglas.

• ? Th Impression (1991-12-05)

• 

  De Compact Oxford English Dictionary (tweede editie, 1991).

• 

  Onderdeel van een vermelding in de Compact -editie van 1991, met een centimeterschaal met de gebruikte zeer kleine typegroottes.

Elektronische versies

Een screenshot van de eerste versie van de Oed Tweede editie CD-ROM-software.

OED2 4e editie CD-ROM.

Zodra het woordenboek was gedigitaliseerd en online was, was het ook beschikbaar om te worden gepubliceerd CD-ROM. De tekst van de eerste editie werd in 1987 beschikbaar gesteld.^[71] Daarna werden drie versies van de tweede editie uitgegeven. Versie 1 (1992) was identiek in inhoud van de gedrukte tweede editie en de CD zelf was niet met kopieerbescherming. Versie 2 (1999) omvatte de Oxford Engels woordenboek Toevoegingen van 1993 en 1997.

Versie 3.0 werd in 2002 uitgebracht met extra woorden van de OED3 en softwareverbeteringen. Versie 3.1.1 (2007) Toegevoegde ondersteuning voor de installatie van harde schijf, zodat de gebruiker de CD niet hoeft in te voegen om het woordenboek te gebruiken. Er is gemeld dat deze versie zal werken op andere besturingssystemen dan Microsoft Windows, gebruik makend van emulatieprogramma's.^[72][73] Versie 4.0 van de CD is beschikbaar sinds juni 2009 en werkt samen met Windows 7 en Mac OS X (10.4 of hoger).^[74] Deze versie gebruikt de CD -station voor installatie, die alleen vanaf de harde schijf wordt uitgevoerd.

Op 14 maart 2000, de Oxford English Dictionary Online (Oed online) kwamen beschikbaar voor abonnees.^[75] De online database met de OED2 wordt kwartaal bijgewerkt met revisies die zullen worden opgenomen in de OED3 (zie hierboven). De online editie is de meest actuele versie van het beschikbare woordenboek. De Oed Website is niet geoptimaliseerd voor mobiele apparaten, maar de ontwikkelaars hebben verklaard dat er plannen zijn om een ​​API te bieden om de ontwikkeling van interfaces te vergemakkelijken voor het opvragen van de Oed.^[76]

De prijs voor een persoon om deze editie te gebruiken is £ 195 of US $ 295 per jaar, zelfs na een vermindering in 2004; Bijgevolg zijn de meeste abonnees grote organisaties zoals universiteiten. Sommige openbare bibliotheken en bedrijven zijn ook geabonneerd, waaronder openbare bibliotheken in het Verenigd Koninkrijk, waar toegang wordt gefinancierd door de Kunstraad,^[77] en openbare bibliotheken in Nieuw -Zeeland.^[78][79] Personen die tot een bibliotheek behoren die zich op de service abonneert, kunnen de service zonder kosten vanuit hun eigen huis gebruiken.

• Oxford Engels woordenboek Tweede editie op CD-ROM versie 3.1:

• Upgrade -versie voor 3.0 ( ISBN978-0-19-522216-6):

• ? TH Impression (2005-08-18)

• Oxford Engels woordenboek Tweede editie op CD-ROM versie 4.0: bevat 500.000 woorden met 2,5 miljoen broncitaten, 7.000 nieuwe woorden en betekenissen. Bevat woordenschat uit de 2e editie van OED en alle 3 toevoegingsvolumes. Ondersteunt Windows 2000-7 en Mac OS X 10.4-10.5). Op flash gebaseerd woordenboek.

• Volledige versie ( ISBN0-19-956383-7/ ISBN978-0-19-956383-8)

• ? Th Impression (2009-06-04)

• Upgrade -versie voor 2.0 en hoger ( ISBN0-19-956594-5/ ISBN978-0-19-956594-8): ondersteunt alleen Windows.^[80]

• ? Th Impression (2009-07-15)

• Print+cd-rom-versie ( ISBN978-0-19-957315-8): ondersteunt Windows Vista en Mac OS).

• ? Th Impression (2009-11-16)

Relatie met andere Oxford -woordenboeken

De Oed'S Utility en bekend als een historisch woordenboek hebben geleid tot tal van nakomelingenprojecten en andere woordenboeken met de naam Oxford, hoewel niet allemaal direct gerelateerd zijn aan de Oed zelf.

De Korter Oxford English Dictionary, Oorspronkelijk gestart in 1902 en voltooid in 1933,^[81] is een verkorte van het volledige werk dat de historische focus behoudt, maar geen woorden bevat die vóór 1700 verouderd waren, behalve die welke worden gebruikt door Shakespeare, Milton, Spenser, en de King James Bijbel.^[82] Een volledig nieuwe editie werd geproduceerd uit de OED2 en gepubliceerd in 1993,^[83] met revisies in 2002 en 2007.

De Beknopte Oxford Dictionary is een ander werk, dat alleen het huidige Engels bewijst, zonder de historische focus. De originele editie, meestal gebaseerd op de OED1, werd bewerkt door Francis George Fowler en Henry Watson Fowler en gepubliceerd in 1911, voordat het hoofdwerk werd voltooid.^[84] Herziene edities verschenen gedurende de twintigste eeuw om het op de hoogte te houden van veranderingen in het Engelse gebruik.

The Pocket Oxford Dictionary of Current English werd oorspronkelijk bedacht door F. G. Fowler en H. W. Fowler om gecomprimeerd, compact en beknopt te worden. De primaire bron is het Oxford English Dictionary, en het is nominaal een verkorte van het beknopte Oxford -woordenboek. Het werd voor het eerst gepubliceerd in 1924.^[85]

In 1998 de New Oxford Dictionary of English (KNOOPPUNT) werd uitgebracht. Terwijl hij ook ernaar streeft om het huidige Engels te dekken, KNOOPPUNT was niet gebaseerd op de Oed. In plaats daarvan was het een geheel nieuw woordenboek geproduceerd met behulp van corpus taalkunde.^[86] Een keer KNOOPPUNT werd gepubliceerd, een vergelijkbare gloednieuwe editie van de Beknopte Oxford Dictionary gevolgd, dit keer op basis van een verkorte van KNOOPPUNT liever dan de Oed; KNOOPPUNT (onder de nieuwe titel van de Oxford Dictionary of English, of ODE) blijft de hoofdbron voor de productlijn van Oxford van huidige-Engelse woordenboeken, inclusief de New Oxford American Dictionary, met de Oed nu alleen als basis voor wetenschappelijke historische woordenboeken.

Spelling

De Oed geeft een lijst van Britse hoofdwoordspellingen (bijv. arbeid, centrum) met varianten die volgen (arbeid, centrum, enz.). Voor het achtervoegsel vaker gespeld -sis in Brits Engels, Bol Beleid dicteert een voorkeur voor de spelling -ize, bijv. realiseren Vs. realiseren en globalisering Vs. globalisering. De reden is etymologisch, omdat het Engelse achtervoegsel voornamelijk is afgeleid van het Griekse achtervoegsel -ιζειν, (-izein), of het Latijn -IZāre.^[87] Echter, -ze wordt soms ook behandeld als een Amerikanisme voor zover de -ze Het achtervoegsel is in woorden gestoken waar het oorspronkelijk niet thuishoorde, zoals bij analyseren (Brits Engels), dat wordt gespeld analyseren in Amerikaans Engels.^[88][89]

Ontvangst en kritiek

Britse premier Stanley Baldwin beschreven de Oed als een "nationale schat".^[90] Auteur Anu Garg, oprichter van Wordsmith.org, heeft het een "Lex -pictogram" genoemd.^[91] Tim Bray, mede-maker van Extensible Markup Language (XML), crediteert de Oed als de zich ontwikkelende inspiratie daarvan markup -taal.^[92]

Ondanks zijn claims van autoriteit, echter,^[93] Het woordenboek is sinds de jaren zestig bekritiseerd vanwege zijn reikwijdte, zijn claims op autoriteit, zijn Brits-gecentreerde en relatieve verwaarlozing van wereld Engels,^[94] De impliciete maar niet -erkende focus op literaire taal en vooral de invloed ervan. De Oed, als commercieel product, heeft altijd een lijn moeten sturen tussen beurs en marketing. In zijn recensie van het supplement van 1982,^[95] Universiteit van Oxford Linguïst Roy Harris schrijft die bekritiseert de Oed is extreem moeilijk omdat "men niet alleen met een woordenboek, maar ook met een nationale instelling, te maken heeft, een die", net als de Engelse monarchie, vrijwel immuun is geworden van kritiek in principe ". Hij merkt verder op dat neologismen van gerespecteerde "literaire" auteurs zoals zoals Samuel Beckett en Virginia Woolf zijn inbegrepen, terwijl het gebruik van woorden in kranten of andere minder "respectabele" bronnen minder zwaaien, ook al kunnen ze vaak worden gebruikt. Hij schrijft dat de Oed'S "[B] ontbreken-wit lexicografie is ook zwart-wit omdat het zich op zich neemt om autoritair uit te spreken over de rechten en fouten van gebruik", met de schuld van het woordenboek voorgeschreven liever dan beschrijvend gebruik. Voor Harris vertegenwoordigt deze prescriptieve classificatie van bepaalde gebruik als "foutief" en de volledige weglating van verschillende vormen en gebruik cumulatief de "sociale vooringenomenheid [es]" van de (vermoedelijk goed opgeleide en rijke) compilers. De identificatie van "onjuiste en catachrestic" -verbruiken wordt echter verwijderd uit de ingangen van de derde editie,^[96] Soms voor gebruiksnotities die de houding ten opzichte van taal beschrijven die eerder tot deze classificaties hebben geleid.^[97] Een andere manier van kritiek is de niet-opname van het woordenboek van etymologieën voor woorden van Aave of Afrikaanse taaloorsprong zoals jazz-, graven of badmouth (de laatste twee zijn mogelijk Wolof en Mandinka talen, respectievelijk).^[98][99] Vanaf 2022 bereidt OUP een gespecialiseerde voor Oxford Dictionary of African American English in samenwerking met Harvard universiteit's Hutchins Centre for African and African American Research, met literaire criticus Henry Louis Gates Jr. De hoofdredacteur van het project zijn.^[100][101]

Harris schaamt ook het "Donnish Conservatism" van de redactie en hun naleving van preuts Victoriaanse moraal, onder vermelding van de niet-opname van 'verschillende eeuwenoude' vierletterige woorden'"Tot 1972. Echter, geen Engels woordenboek bevatte dergelijke woorden, uit angst voor mogelijke vervolging onder de Britse obsceniteitswetten, tot na de conclusie van de Lady Chatterley's minnaar obsceniteitsproef in 1960. De Penguin Engels woordenboek van 1965 was het eerste woordenboek dat het woord omvatte neuken.^[102] Joseph Wright's Engels dialectwoordenboek had opgenomen schijf in 1905.^[103]

De Oed'S Claims of Authority is ook in twijfel getrokken door taalkundigen zoals Pius Ten Hacken, die opmerkt dat het woordenboek actief streeft naar definitief en autoriteit, maar die doelen alleen in beperkte zin kunnen bereiken, gezien de moeilijkheden om de reikwijdte te definiëren van wat het omvat.^[104]

Op oprichter van redacteur James Murray was ook terughoudend om wetenschappelijke termen op te nemen, ondanks hun documentatie, tenzij hij het gevoel had dat ze op grote schaal genoeg werden gebruikt. In 1902 weigerde hij het woord "radium" toe te voegen aan het woordenboek.^[105]

Zie ook

• Australian Oxford Dictionary
• Canadian Oxford Dictionary
• Compact Oxford English Dictionary of Current English
• Beknopte Oxford English Dictionary
• New Oxford American Dictionary
• Oxford Advanced Learner's Dictionary
• Korter Oxford English Dictionary
• Een woordenboek van Canadianisme over historische principes
• Het Australian National Dictionary
• Dictionary of American Regional English

Referenties

Verder lezen

• Brewer, Charlotte (8 oktober 2019). "Oxford English Dictionary Research". Het onderzoeken van de OED. Het project wil de principes en praktijk achter het Oxford English Dictionary onderzoeken ...
• Brewer, Charlotte (2007), Schatkamer van de taal: de levende oed (hardcover), Yale University Press, ISBN 978-0-300-12429-3
• Dickson, Andrew (23 februari 2018). "Binnen de OED: kan 's werelds grootste woordenboek het internet overleven?". de voogd.
• Gilliver, Peter (2016), Het maken van het Oxford English Dictionary (hardcover), Oxford Universiteit krant, ISBN 978-0-199-28362-0
• Gilliver, Peter; Marshall, Jeremy; Weiner, Edmund (2006), The Ring of Words: Tolkien and the Oxford English Dictionary (hardcover), Oxford University Press, ISBN 978-0-19-861069-4
• Gleick, James (5 november 2006). "Cyber-neologoliferatie". James Gleick. Gearchiveerd van het origineel op 20 april 2020. Opgehaald 16 april 2020. Voor het eerst gepubliceerd in de New York Times Magazine 5 november 2006
• Green, Jonathon; Cape, Jonathan (1996), Chasing the Sun: Dictionary Makers en de woordenboeken die ze hebben gemaakt (hardcover), ISBN 978-0-224-04010-5
• Kelsey-Sugg, Anna (9 april 2020). "In een achtertuin 'scriptorium' begon deze man elk woord in de Engelse taal te definiëren". ABC News (Radio National). Australian Broadcasting Corporation.
• Kite, Lorien (15 november 2013), "De evoluerende rol van het Oxford English Dictionary", Financial Times (online editie)
• McPherson, Fiona (2013). Het Oxford English Dictionary: van Victoriaanse onderneming tot het digitale tijdperk van Endeavour (MP4). (McPherson is senior editor van OED)
• Ogilvie, Sarah (2013), Words of the World: A Global History of the Oxford English Dictionary (hardcover), Cambridge University Press, ISBN 978-1107605695
• Willinsky, John (1995), Empire of Words: The Reign of the Oxford English Dictionary (hardcover), Princeton University Press, ISBN 978-0-691-03719-6
• Winchester, Simon (27 mei 2007). "Geschiedenis van de Oxford Engels woordenboek". TVontario (Podcast). Grote ideeën. Gearchiveerd van het origineel (Podcast) op 16 februari 2008.
• Winchester, Simon (2003), De betekenis van alles: het verhaal van het Oxford English Dictionary (hardcover), Oxford Universiteit krant, ISBN 978-0-19-860702-1
• Winchester, Simon (1998), "The Professor and the Madman: A Tale of Murder, Insanity and the Making of the Oxford English Dictionary", Bulletin van de Wereldgezondheidsorganisatie (hardcover), HarperCollins, 79 (6): 579, ISBN 978-0-06-017596-2, PMC 2566457

Externe links

• Officiële website
  • Archief van documenten, inclusief
    • Geul's origineel "Over enkele tekortkomingen in onze Engelse woordenboeken" papier
    • Murray's origineel Appeal voor lezers
  • Hun pagina van Oed statistieken, en Nog een dergelijke pagina.
  • Twee "Voorbeeldpagina's" (PDF). (1,54 MB) van de OED.
• Oxford University Press Pages: Tweede druk, Toevoegingen serie volume 1, Toevoegingen serie volume 2, Toevoegingen serie volume 3, Het compacte Oxford English Dictionary Nieuwe editie, 20-volume afgedrukte set+cd-rom^{[Permanente dode link]}, CD 3.1 upgrade^{[Permanente dode link]}, CD 4.0 vol^{[Permanente dode link]}, CD 4.0 Upgrade^{[Permanente dode link]}

1e editie

Internetarchief

1888–1933 Probleem

Volledige titel van elk deel: Een nieuw Engels woordenboek over historische principes: voornamelijk opgericht op de materialen verzameld door de Philological Society

Vol.	Jaar	Brieven	Links
1	1888	A, B	Vol. 1
2	1893	C	Vol. 2
3	1897	D, e	Vol. 3 (versie 2)
4	1901	F, g	Vol. 4 (versie 2) (versie 3)
5	1901	H - K	Vol. 5
6p1	1908	L	Vol. 6, deel 1
6p2	1908	M, n	Vol. 6, deel 2
7	1909	O, P	Vol.7
8p1	1914	V, r	Vol. 8, deel 1
8p2	1914	S - Sh	Vol.8, deel 2
9p1	1919	Si - St	Vol. 9, deel 1
9p2	1919	SU - TH	Vol. 9, deel 2
10p1	1926	Ti - u	Vol. 10, deel 1
10p2	1928	V - z	Vol. 10, deel 2
Sup.	1933	A - Z	Supplement

1933 Gecorrigeerde heruitgave

Volledige titel van elk deel: Het Oxford English Dictionary: een gecorrigeerde heruitgave met een inleiding, supplement en bibliografie, van een nieuw Engels woordenboek over historische principes: voornamelijk opgericht op de materialen verzameld door de Philological Society

Vol.	Brieven	Links
1	A– B	[1]
2	C	[2]
3	D - E	[3]
4	F - G	[4]
5	H - K	[5]
6	L - m	[6]
7	N - poy	[7]
8	Poy - Ry	[8]
9	S - Soldo	[9]
10	Sole - Zz	[10]
11	T - u	[11]
12	V - z	[12]
Sup.	A - Z	[13]

Hathitrust

• Enkele delen (alleen beschikbaar vanuit de VS):
  • Universiteit van Virginia kopie
  • Princeton University Copy
  • Universiteit van Michigan kopie