Ludwig Quidde

Ludwig Quidde (Duitse uitspraak: [ˈLuːtvɪç ˈkvɪdə] (luister); 23 maart 1858, Gratis stad van Bremen - 4 maart 1941) was een Duitse politicus en pacifist die vandaag voornamelijk wordt herinnerd vanwege zijn acerbische kritiek op het Duits Keizer Wilhelm II. Quidde's lange carrière omvatte vier verschillende tijdperken van de Duitse geschiedenis: die van Bismarck (tot 1890); de Hohenzollern Empire onder Wilhelm II (1888–1918); de Weimar Republiek (1918–1933); en tenslotte, nazi Duitsland. In 1927 ontving hij de Nobelprijs voor de Vrede.

Ludwig Quidde
Ludwig Quidde nobel.jpg
Geboren 23 maart 1858
Gratis stad van Bremen
Ging dood 4 maart 1941 (82 jaar oud)
Genève, Zwitserland
Rustplaats München, Duitsland
Politieke partij Duitse volksfeest,
Duitse Democratische partij,
Stadical Democratic Party

Geboren in een rijke burgerlijk Merchant Family, Quidde groeide op Bremen, lees de geschiedenis en raakte ook betrokken bij de activiteiten van de Duitse Peace Society (Deutsche Friedensellschaft). In zijn jongere jaren had hij zich al verzet tegen het beleid van Bismarck. In 1881 promoveerde hij bij de Universiteit van Göttingen. In 1894 publiceerde Quidde een 17 pagina's pamflet recht hebben Caligula. Eine Studie über Römischen Caesarenwahnsinn (Caligula: een studie van keizerlijke krankzinnigheid). Het korte essay bevat 79 voetnoten en gaat uitsluitend over de Romeinse rijk van de 1e eeuw na Christus. Quidde trok echter een impliciete parallel tussen de Romeinse keizer Caligula en Wilhelm II, de facto beschuldigde beide heersers van megalomanie. De auteur had erop aangedrongen zijn pamflet te publiceren onder zijn echte naam, die zijn academische carrière als historicus effectief beëindigde toen in een bepaalde tijd een korte beoordeling de parallellen uitlegde die anders onopgemerkt waren gebleven. Nadat hij een afwijkende opmerking heeft gemaakt op een nieuwe medaille ter ere van William I, Duitse keizer, Duitse keizer van 1871 tot 1888, hij werd crimineel veroordeeld voor lèse majestéen veroordeeld tot drie maanden in gevangenis, waarin hij diende Stadelheim Prison.

Na het einde van de Eerste Wereldoorlog, Quidde, zoals de meeste andere Duitsers, verzetten zich heftig tegen de Verdrag van Versailles Maar om verschillende redenen uit het Duits militaristen, die voornamelijk de enorme beperkingen haatte die de Duitse strijdkrachten en de naderende economische ramp zouden hebben die zou worden veroorzaakt door de betaling van de hoge herstel die werd vastgesteld. Hij en andere Duitse pacifisten dachten vooruit en hoopten dat de Amerikaanse president Woodrow Wilson Zou de dag winnen, erop wijzen dat dergelijke ernstige omstandigheden de zaden van een nieuwe oorlog al zouden zaaien:

Een vernederd en gescheurde Duitse natie veroordeeld tot economische ellende zou een constant gevaar zijn voor de wereldvrede, net zoals een beschermde Duitse natie wiens onvervreemdbare rechten en bestaan ​​worden beschermd, zou een sterke pijler van dergelijke wereldvrede zijn.

Mogen degenen die vandaag aan de macht zijn, na deze dag denken en de toekomst van de mensheid overwegen. Hun verantwoordelijkheid is enorm. Tegenwoordig kan een geheel nieuwe bestelling worden gemaakt ten behoeve van alle volkeren. Kortzichtig misbruik van die kracht kan alles verpesten.[a]

-Quidde, et al., Aankondiging van de Duitse Peace Society ', 15 november 1918

Wanneer Hitler kwam aan de macht in 1933, Quidde ontsnapte naar Zwitserland, eindelijk in de Setting Ins Genève voor de rest van zijn dagen. Hij bleef zijn hele leven een optimist. 76 -jarige leeftijd publiceerde hij zijn essay "Landfriede und Weltfriede" (1934) op een moment dat militarisme Was opnieuw in de lift, in de overtuiging dat moderne technologie zou kunnen dienen als een afschrikmiddel uit oorlog:

[Het is] de technologische ontwikkeling van vandaag die van de moderne oorlog is veranderd in een suïcidale nachtmerrie en die een einde zal maken aan de oorlog. Dit werd al voorspeld door Kant, die verwachtte "Perpetual Peace"Worden vastgesteld niet vanwege de morele perfectie van de mens, maar vanwege moderne oorlogvoering, wat zo ondraaglijk zou zijn dat de mensheid zichzelf zou zien om eeuwige vrede te garanderen.[b]

Ludwig Quidde stierf in de zijne Zwitsers Balling in 1941, 82 jaar oud.

Politiek en de pacifistische beweging

Ludwig Quidde

Het fortuin dat door Quidde werd geërfd, stond hem toe zich volledig aan de politiek te wijden. In 1893 trad hij toe tot de Duitse volksfeest (DTVP) opgericht in 1868, partij die zijn anti-militarist, anti-Prussisch, democratisch en ontmoette pacifist verwachtingen.[1]

Zie ook

Referenties

Aantekeningen
  1. ^ Ein Gedemütigdes, Zerrissenes und Zu Kümmerlichem Wirtschaftlichen Dasein Verdammtes Deutsches Volk Wäre Eine Eine Stete Gefahr Für Den Weltfrieden, Wie Ein in Seinen Unveräußerlichen Rechen Rechen Rechen Rechen Geschüt Geschützte Geschütztzte Geschützte Geschütztzte Geschütztzte Geschützte Geschützte Geschützte Geschützte Geschützte Geschütztzte.
    Mögen Jene, Die HeUte Die Macht Haben, über den nächsten tag Hinaus an die zukunft der Menschheit Denken. Eine ungeheur verantwortung liegt auf inen. ETWAS GANZ NEES KANN HEUTE ZUM SENGEN ALLER VOLKER GESCHAFFEN WERDEN. Kurzsichtiger Missbrauch der Heutigen Macht Kann Alles Verderben.
  2. ^ [...] Die entwicklung der Technik, Die Den Modernen Krieg dompelt Mehr Zu Einem Selbstmörderischen Wahhnsinn Gemacht Hat, Dem Kriege Ein Ende Setzen Wird. Das hat im grunde genamen schon Kant Vorusgesehen, der Die Schaffung Eines "Ewigen Friedens"Nicht etwa von einer Hebung der Moral Erwartete, Sondern vom Kriege, der So Unrträglich Werden Würde, Dass Die Menschheit Sich Genötigt Sehen Würde, den Frieden Zu Sichern.
Citaten
  1. ^ Ludwig Quiddegerman -historicus en politicus

Externe links